294
başlanması aban ayının əvvəlindən hesab olunmalıdır. Demək
olar ki, Mərkəzi Komitənin ümumi tarixi iclası qərar
çıxartdıqda (20 aban) fədai təşkilatı 20 gün olardı ki, ümum
mərkəzlərdə özünü göstərməyə başlamışdır. Hətta Kəbiri,
Kəlantəri, Qulamyəhya, Usanlu, Cahanşahlu və başqaları
Təbrizə gizli surətdə varid olub, ümumi iclasda şirkət edirdilər.
Kəbiri ümumi iclasda çıxış edərkən, onun təşkil etdiyi fədai
dəstələri Marağa və Şişəvən, Miyandab və sair məntəqələrdə
jandarm saxlularını müvəffəqiyyətlə xəli-silah (tərki-silah)
etməkdə idilər. Miyana, Sarab, Ərdəbil və sair yerlərdən gələn
xəbərlər isə daha ciddi və şədid idi. Buna baxmayaraq
düşmənlərin bəhanəsini kəsmək üçün ümumi iclas bu işə çox
üstüörtülü bir surətdə icazə verə bilmişdi. Iclas günlərində hələ
dövlətin nizami təşkilatı qüvvəli idi. Fəqət Təbriz şəhərində
jandarm, şəhrəbani və qoşun dəstələrində 2500 dək silahlı
qüvvə var idi. Tək Sərtib Dirəxşanin ixtiyarında 4 tank, 50-dən
ziyadə müsəlsəl (avtomat) və neçə dəstgah top var idi. Halbuki,
bizim silahımız ancaq tüfəng və jandarmlardan aldığımız
yüngül müsəlsəllərdən ibarət idi.
Dövlətin Urmiyədə, Ərdəbildə və Saindejdə olan saxluları da
özlərinə görə müasir silahlarla silahlanıb, fədailərin təərüzü
(hücumu) qarşısında özlərini müdafiə edir və yeri gəldikdə
hücuma hazırlaşırdılar. Marağa şəhərində kiçik olsa da mühüm
nizami qüvvə saxlanılmışdır. Urmiyədə, Nizami çaxlusu
kürdlərin qabağını almaq bəhanəsilə daha ciddi surətdə
möhkəmləndirilib, Təbrizdən tamamilə ayrılaraq müstəqimən
mərkəzi ərkanihərbin (mərkəzi hərbi ordu) göstərişi ilə hərəkət
edirdi. Urmiyyənin sabiq (əvvəlki) 4-cü ustan namilə
adlandırılması münasibətilə orada Təbrizdə olan qədər, bəlkə
də ondan daha artıq qüvvə saxlanılmasının sabiqəsi (ənənəsi)
var idi. Bu saxlunun fərmandehi sərhəng Zəngənə daha ciddi
surətdə bizim əleyhimizə hazırlıq aparırdı. Urmiyyə saxlusu
kürdlərlə tamasda olduğuna görə hərbi cəhətdən daha təcrübəli
olduğu kimi onun əsgərləri ruhiyyə cəhətdən Təbriz əsgərlərinə
79
Xurşud salonunda həmin müraciətnaməmizi islah edərkən
aşağıdakı məlumatı verdikdən sonra müxaliflərimiz susmağa
məcbur oldular. Dediyim kimi içərimizdə farsların məsəli
mocebincə (aşdan daha isti kasa) (kaseyi-daqtər əz aş) adamlar
az deyildirlər. Dünən onlardan biri mənə irad edib deyirdi ki,
yenə yazırsınız Azərbaycana dövlət tərəfindən əhəmiyyət
verilmir. Yenə deyirsiniz ki, Azərbaycandan alınan vergilər
oraya sərəf olunan budcədən azdır. Azərbaycan Tehrana elə
böyük vergi vermir, biz gərək Tehrandan təşəkkür edək ki, bizə
çox yaxşı baxır. Əgər Tehran olmazsa, biz acımızdan ölərik. Bu
sözləri deyən adamın ağıl və şüuruna mənim şübhəm yoxdur.
Lakin hoqqabazlıq və yalan söhbət ilə özünün moğrezanə
qərəzli sözlərini xalq təhlil etmək fikrində olduğundan bu iddia
ilə özünə xalqı güldürdüyün bilmir. Mən buna dedim, aya sən
bilirmisən ki, iyirmi il tamam Rza xan azərbaycanlıya batmanı
(çək vahidi) 4 qrana (pul vahidi – riyal) aldığı qəndi 8 qrana
yedirtmişdir. Aya anlamaq istəyirsən ki, Azərbaycanın
zəhmətkeş və dul arvadları bir qutu kibrit aldıqda bir riyalın
üçdə iki hissəsini dövlətə maliyyat verirdilər. Həqiqət acıdır,
lakin onu söyləməliyik. Mən məclisdə açıq surətdə dedim ki,
(bunu mən dəqiq hesab ilə isbat edə bilərəm) Azərbaycan
xalqına maarif büdcəsindən verilən pul adam başına təqsim
edilərsə bölünərsə, onu göstərən bir vahid tapılmaz. Mən onu
kibritə təbdil etdim. Nəticədə bu çıxdı ki, hər bir nəfərə bu
kibrit çöpündən az pay düşür. O gün Təbriz camaatı qarşısında
söylədiyim bu sözləri mən və mənim yoldaşlarım heç vaxt
unutmamışdır. Biz bir il hökumət əlimizdə olduğu müddətdə
gördüyümüz böyük işlər, məsələn şəhərlərimizin abadlanması,
iqtisadiyyaıtımızın yüksəlməsi, maarif və mədəniyyətimizin
heyrətavər bir tərzdə irəli getməsi ilə isbat etdik. Şüarlarımız
ə
fsanə və müvhum iddialardan ibarət deyildir. Müraciətnamədə
vəd etdiyimiz islahat da xalqı iğfal etmək nəzərilə
yazılmamışdır. Iftixarla deyə bilərəm firqəmizin təşkilinin
başlanğıcı olan 12 Şəhrivər Müraciətnaməsi nehzətimizin
80
ə
vvəlindən axırına qədər icra etməkdə olduğumuz, gördüyümüz
işlərin ciddi payəsini təşkil edib, qalmışdır. şin cərəyanında
onun bəzi maddələrini zərurət qarşısında atlayıb, getmiş olsaq
da onu pozub ortadan çıxartmağa çalışmamışıq. Müraciətnamə
firqəmizin məramnaməsinin əsasını təşkil etdiyi kimi mübarizə
nəticəsində meydana çıxan milli hökumətimizin məramnaməsi
və iş planı da onun üzərində qurulmuşdur. Doğrudur,
müraciətnamədə bir milli muxtariyyət hüdudundan təcavüz
etməyib, onun əyalət və vilayət əncümənləri vasitəsilə əməli
olmasını irəli sürdüyümüz halda, iki aydan sonra ad
çəkilməyib, işarə belə olmayan Milli Məclis və Milli Hökumət
kimi dövlət təşkilatı vücudə gətirmişdik. Bununla belə onun
milli mübarizə də və milli azadlıq yolunda düşündüyümüz
tədbirlərində böyük təsiri olmuşdur. Biz firqəmizin qəti
hədəfini müstəqil bir milli hökumət yaratmaq olduğun heç də
inkar etmək istəmirik. Bu hədəfə getmək üçün ranın hazırki
vəziyyəti və beynəlxalq siyasətinin icabının (dikdə etdiyin) da
hərgiz unutmaq olmazdı. Bu nöqteyi nəzərdən 12 Şəhrivər
Müraciətnaməsi çox tərəqqi və cəsuranə bir iş idi ki, mənim
zənnimcə biz onu şərəflə əncam verib, ondan intizar edildikdən
daha artıq böyük nəticələr əldə etməyə müvəffəq olduq.
Firqə quruluşu yolunda şüarlar və fəaliyyətimizin təsiri 1324-
cü il 12 Şəhrivər (1945-ci il 3 sentyabr) müraciətnaməsinin
xalq arasında icad (yaratdığı) etdiyi dərin təsir və
konfranslarımızdan aldığımız gözəl nəticələr təbliğat sahəsində
böyük müvəffəqiyyət hesab olunursa da, bunlar hələ sözdən
ibarət idi. Halbuki, xalq bizdən əməl gözləyib, meydana
atdığımız 12 şüarın həyata keçirilməsini arzu edirdi.
Müvəffəqiyyətlə götürdüyümüz birinci qədəm ancaq əməli
qədəm götürmüş üçün zəminə hazırlamaq dairəsində məhdud
olub qala bilmirdi. O zaman qarşımızda duran ən mühüm vəzifə
firqəmizin rəhbərliyi altında milli azadlıq mübarizəsinə hazır
olduğunu isbat edən xalq kütlələrini təşkil etməkdən ibarət idi.
Bu da ancaq möhkəm intizam və ciddi təşkilata malik ola bilən
293
səhifələri kəndlərdə jandarm tərəfindən qurulan cinayət və
faciələrin səhnələrinin qurbanlıqları dolmağa başladı. Namus
və heysiyyət (qeyrət) tapdalanıb, fəci bir surətdə öldürülən
arvad, uşaq, qoca və cavan kəndlilərin vəziyyətini göstərən
məqalələr və əkslər Azərbaycan xalqını çox dərindən
düşündürüb və şüurlu bir surətdə ayağa qalxmağa dəvət edirdi.
“Azərbaycan” və “Xavərnov” (yeni şərt) ruznamələrinin De
ayının 21-dən (1323) başlayıb, 21 Azərə (1324) qədər nəşr
olunan
nömrələrini
bir
daha
nəzərdən
keçirtdikdə
cinayətkarların kəndliyə etdikləri vəhşiyanə rəftarları göz
önündə mücəssəm olaraq, onun fədai dəstələrinə qoşulmağa
göstərdiyi rəğbət və iştiyaq (əlaqə) səbəbləri aşkara çıxar.
Məxsusən “Azərbaycan” ruznaməsində dərc edilən Azərbaycan
Demokrat Fiqsəninin xarici dövlətlər nümayəndəsinə yazdığı
məktublar və ondan əlavə həmin ruznamə 56 və 59-cu
nömrəsində jandarm cinayətlərinin canlı şahidi olan
zəcrdidələrin (zülmgörmüşlərin) və ölənlərin əksləri kənldilərin
Azərbaycan Demokrat Firqəsi şüraını qəbul edərək,
jandarmların silahlarını alıb, onları kəndlərdən qovub,
çıxarmaqda olduqlarını isbat etməkdədir. Biz dil məsələsi,
Azəbaycanın bir xalq olaraq insanlıq və xalqların sadə, mədəni,
haqq və ixtiyarata malik olması, irticaı dövlət quruluşunun
ifşası, qanuni-əsası və Azərbaycan xalqının maarif, səhiyyə və
sair ehtiyatları haqqında vaxtilə ciddi təbliğat aparıb, firqə
təşkilatı və onun bütün kənd və şəhərlərdə kök salması yolunda
xariqüladə (fövqüladə) bir surətdə fəaliyyət göstərmişdik.
Lakin mənim əqidəmcə kəndlinin etimadını cəlb edib, onu
mübarizə meydanına çəkib, onun fədakar cavanlarından təşkil
etdiyimiz fədakar qüvvələrinin nehzətimizin genişlənməsi
uğrunda əhəmiyyəti daha aydın idi. Bu işdə deyə bilərəm
cinayətkarların bizə az köməyi olmamışdır. Dediyim kimi biz
firqə təşkil olan gündən şüurlu və düşüncəli bir surətdə
istədiklərimizi təmin etmək üçün möhkəm bir hərbi təşkilat
yaratmaq yolunda çalışırdıq. Lakin təşkilatın əməli surətdə
Dostları ilə paylaş: |