burada:
G
n
– ilkin məhsulun kütləsi, kq;
G
k
– kristallaşmadan sonra ana məhsulun kütləsi, kq;
G – ayrılan kristalların miqdarı, kq;
W – məhsuldan kənarlaşan həlledicinin miqdarı, kq;
x
n
– kristallaşan maddənin verilən məhsuldakı qatılığı, %;
x
k
– kristallaşmadan sonra ana məhsuldakı kristallaşan maddənin
qatılığı, %;
x – kristallarda kristallaşan maddənin miqdarı, %.
K r i s t a l l a ş d ı r m a ü s u l l a r ı. Sənayedə istifadə edilən
kristallaşdırma üsullarını iki qrupa bölmək olar:
1. Həlledicinin bir hissəsinin kənarlaşdırılması yolu ilə kristallaşdırma. Bu
metod zamanı məhlulun ifrat doyma halı, həlledicinin bir hissəsinin
buxarlandırılması sayəsində yaradılır və saxlanılır. Həlledici müvafiq
konstruksiyalı buxarlandırıcıda qaynadılaraq buxarlandırılır. Bu üsul şəkər
sənayesində çox geniş tətbiq olunur; Həlledicinin bir hissəsi, qaynama
temperaturundan aşağı temperaturlarda da kənarlaşdırıla bilər. Bu zaman məhlul
qaynadılmır, ancaq məhlulun buxarlandırılaraq qatılaşdırılması həyata keçirilir. Bu
əməliyyat normal atmosfer təzyiqində və ya vakuumda yerinə yetirilir.
2. Qaynar doymuş məhlulun soyudulması zamanı kristalların ayrılması ilə
kristallaşdırma. Bu üsul I üsulla kombinə edilmiş şəkildə tətbiq edilir. Belə ki,
şəkər istehsalında kristallaşdırma, əvvəlcə buxarlandırıcı aparatlarda başlanır,
sonra isə soyutma ilə kristallaşdırıcılarda davam etdirilir. Hər iki üsul fasiləli və ya
fasiləsiz keçirilə bilər, lakin qida sənayesində fasiləli kristallaşdırma üsulu daha
çox tətbiq edilir.
K r i s t a l l i z a t o r l a r. Məhsulun soyudulması üsulu ilə edilən
aparatlar –
k r i s t a l l i z a t o r l a r adlanır. Bu aparatlar quruluşlarındakı
sadəliyə görə fərqlənir və sənayedə çox geniş tətbiq olunurlar.
Aşağıda təsvir olunan şəkillərdə bəzi kristallizatorların sxemi göstərilir.