W Planie nie zaplanowano żadnych gruntów nieleśnych do zalesienia.
1.16.Lasy HCVF
Forest Stewardship Council (FSC) jest niezależną, międzynarodową, pozarządową organizacją, powołaną w celu promowania odpowiedzialnego użytkowania zasobami leśnymi na całym świecie. Stowarzyszenie wypromowało system certyfikacji gospodarki leśnej według swoich zasad, jako jeden z najbardziej rozpoznawalnych tego typu systemów na świecie.
Jednym z wymogów certyfikacji gospodarki leśnej według zasad FSC, jest powołanie na terenie certyfikowanej jednostki lasów o szczególnych wartościach przyrodniczych, kulturowych i krajobrazowych (lasy HCVF - High Conservation Value Forests).
W Nadleśnictwie Waliły procedura wyznaczania tych lasów i zasad ich zagospodarowania, zrealizowana została po konsultacjach z samorządami, organizacjami pozarządowymi, środowiskami naukowymi oraz społecznością lokalną. Kategorie lasów HCVF występujące na terenie nadleśnictwa przedstawia poniższe zestawienie. Należy pamiętać, że poszczególne kategorie mogą się nakładać na siebie.
Tabela 26. Kategorie HCVF wyznaczone w nadleśnictwie
Kategoria HCVF
|
Pow. całkowita (ha)
|
Identyfikacja formy ochrony
|
HCVF 1
Tereny leśne mające globalne znaczenie regionalne lub narodowe pod względem koncentracji różnorodnych wartości biologicznych
|
548,87
|
1.1. Obszary w granicach rezerwatów przyrody bez zabiegów
|
356,27
|
1.1.1. Obszary w granicach rezerwatów przyrody z zabiegami ochronnymi
|
5374,4
|
1.1.2. Obszary chronione w parkach krajobrazowych
|
222,04
|
1.2. Ostoje zagrożonych gatunków
|
HCVF 2
Tereny leśne posiadające globalne, regionalne lub krajowe znaczenie stanowiące unikalne miejsce występowania większości populacji rodzimych gatunków w naturalnym zagęszczeniu i liczebności.
|
14644,47
|
2.1. Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie
|
HCVF 3
Lasy zawierające rzadkie lub zagrożone ekosystemy
|
395,67
|
3.1. Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej
|
592,4
|
3.2. Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy
|
HCVF 4
Lasy spełniające funkcje w sytuacjach krytycznych tzn. ochrona przeciwpożarowa, powstrzymywanie erozji
|
1117,46
|
4.1. Lasy wodochronne
|
374,51
|
4.2. Lasy glebochronne
|
HCVF 6
Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności
|
4,78
|
6.1. Lasy kluczowe dla społeczności lokalnej
|
Źródło: www.bialystok.lasy.gov.pl/walily
|
|
Określenie obszarów potencjalnej kolizji między celami ochrony przyrody a gospodarką leśną
Potencjalne miejsca lub obszary gdzie może nastąpić istotna kolizja między zapisami planu urządzenia lasu a wymogami ochrony przyrody to w odniesieniu do głównych celów ochrony obszarów Natura 2000:
-
zaplanowanie użytkowania rębnego w miejscach, gdzie znajdują się stanowiska gatunków zwierząt lub roślin, bez podania sposobów ochrony stanowiska lub siedliska gatunku podczas zabiegów,
-
zaplanowanie użytkowania w sposób zmieniający właściwą dla danego gatunku strukturę wiekową i gatunkową drzewostanów,
-
zamieszczenie w Planie zapisów (bądź brak takich zapisów) uszczegóławiających sposoby prowadzenia gospodarki leśnej w miejscach szczególnie istotnych dla danego gatunku, będącego przedmiotem ochrony w ramach obszaru Natura 2000.
Oddziaływanie planu na pozostałe elementy środowiska przyrodniczego jest również rozpatrywane w zakresie:
-
w jaki sposób przyjęte składy gatunkowe upraw i gospodarcze typy drzewostanów korelują z naturalnymi składami drzewostanów w ramach poszczególnych siedlisk przyrodniczych z załącznika I DS.,
-
w jaki sposób zaplanowane zabiegi wpływają na populację gatunków roślin, ptaków, i pozostałych zwierząt, zwłaszcza gatunków z załącznika I DP lub załączników I i II DS.,
-
w jaki sposób zapisy Planu wpływają na pozostałe elementy środowiska przyrodniczego.
1.17.Istniejące problemy ochrony przyrody istotne z punktu widzenia realizacji planu
Do problemów ochrony przyrody istotnych z punktu widzenia realizacji Planu należy wymienić:
-
brak planów ochrony, lub planów zadań ochronnych dla obszarów Natura 2000. Obszar nadleśnictwa objęty jest w przeważającej części obszarami „Puszcza Knyszyńska” i „Ostoja Knyszyńska”, a brak planu ochrony utrudnia zarówno planowanie jak i realizacje planu urządzenia lasu,
-
brak szczegółowych i oficjalnych wytycznych dotyczących sposobów ochrony poszczególnych gatunków lub typów siedlisk w postaci programów ochrony zatwierdzanych prze Ministra Środowiska,
-
brak okresowej aktualizacji i poszerzenia zakresu raz wykonanych inwentaryzacji przyrodniczych,
-
częściowa niespójność danych z inwentaryzacji obszarów Natura 2000 z danymi z operatu glebowo-siedliskowego nadleśnictwa i opisów taksacyjnych.
Dostları ilə paylaş: |
