[23]
Əli bin Əbi Talib (ə), Ömər bin Xəttab, Osman bin Əffan, Əbu Übeydə bin
Cərrah, Təlhə, Yezid bin Əbi Süfyan, Əbu Hüzeyfə bin Ütbə bin Rəbiə, Hatib bin
Əmr, Əbu Sələmə bin Əbdüləsəd əl-Məhzumi, Əban bin Səid bin As, İbn Ümeyyə,
Xalid bin Səid, İbn əbi Sərh əl-Amiri, Hüveytib bin Əbdülüzza əl-Amiri, Əbu Süfyan
bin Hərb, Müaviyə bin Əbi Süfyan, Cüheym bin Səlt və əl-Ala bin
İbnülhədrəmi.
77
Həmçinin Bəlazirinin məlumatına görə adı keçən şəxslərdən başqa bir
neçə qadın da yazıb-oxumağı bilirdi. Bunlardan Peyğəmbərin (s) zövcəsi Həfsə və
Kərimə bint Miqdadi qeyd etmək olar.
İslamın ilk dövrlərində ərəblər arasında yazıb-oxumağı bilənlərin sayı bu
dərəcədə az olmasına baxmayaraq, onların hafizəsi bu günkü insanları tamamilə
heyrət içərisində buraxmışdır. Tarixi məlumatlardanbelə məlum olur ki, o dövrdə
yaşayan ərəblər elə bir iti hafizəyə malik olmuşlar ki, hətta onların yanında uzun bir
qəsidə oxunsaydı, orada olanlar o qəsidədə heç bir yanlışlığa yol vermədən onu yadda
saxlayardılar. Buna misal İbn Abbası çəkmək olar. Belə ki, o, heç vaxt eşitmədiyi
uzun bir qəsidəni Məscidül-haramda dinləmiş və sonra hec bir səhv etmədən onu
başdan ayağa söyləmişdir. Həmçinin Qətadə adlı bir səhabənin yanında Cabir bin
Abdullahın Peyğəmbərdən (s) eşidib yazdığı səhifə oxunmuş və həmin səhifədə olan
bütün hədisləri o, dərhal yadda saxlamışdı.
78
Qurani-kərimdə Allahtaala Peyğmbəri (s) “Ümmi” adlandıraraq buyurmuşdur:
“Sən bu Qurandan əvvəl və nə bir kitab oxumusan, nə də onu (sağ)
əlinlə
yazmısan. Əgər belə olsaydı, onda batilə uyanlar (onun barəsində)
şəkk-şübhəyə
düşərdilər (onu haradansa oxuyub öyrənmişdir, deyərdilər)
.”
79
Bu ayədən belə başa düşülür ki, Qurandan əvvəl Peyğəmbər (s) “ümmi” idi.
Buna görə də Peyğəmbərə (s) nazil olan ayələrin ilki oxuma-yazmağa təşviq idi.
Allah buyurur:
“[Qurani-kərimi bütün məxluqatı] yoxdan yaradan Rəbbinin adı ilə oxu! O,
insanı laxtalanmış qandan yaratdı. Oxu! Sənin Rəbbin ən böyük kərəm sahibir.
O Rəbbin ki, qələmlə [yazmağı] öyrətdi. O Rəbbin ki, insana bilmədiklərini
öyrətdi.”
80
Məlumdur ki,İslamı qəbul edən müsəlmanlar var qüvvələri ilə Qurani-kərimi
əzbərləyir və onu oxuyurlardı. Şübhəsiz ki, Quranın təkcə əzbərlənməsi onun gələcək
nəsilə ötürülməsi üçün kifayət deyildir. Çünki hafizə qüvvəsi insanda nə qədər güclü
olsa da, onun da unutma qüvvəsi ilə rastlaşması inkarolunmazdır. Buna görə də
Peyğəmbər (s) səhabələrinəQurani-kərimi əzbərləməklə yanaşı onun yazılmasını da
əmr etmişdi. Bu faktı təsdiq edən dəlillər həm Qurani-kərimdə, həm də məşhur Quran
tarixçilərinin əsərlərində yer almaqdadır. Belə ki, Allah taalanınQurani-kərimə
“Kitab” adını verməsi
81
onun yazıldığını göstərməkdədir. Qurani-kərimin yazı ilə
olmasını sübut edən ayələrədn biri də
“Xeyr! Həqiqətən bu surə bir öyüd
77
əl-Bəlazəri, Fütuhul-büldan, səh. 452
78
Zəhəbi, Təzkirətül-hüffaz, c. I, səh. 116
79
Ənkəbut-48
80
Ələq-1-5
81
Bəqərə-8, Ali-İmran-3 və digər ayələr
[24]
nəsihətdir. Kim istəsə ondan öyüd alar. Bu Quran çox möhtərəm səhifələrdə,
qədr-qiyməti yüksək, şanı uca, tərtəmiz səhifələrdədir. O, elçi mələklərin əlləri
ilə köçürülür”ayəsidir.
82
Qurani-kərimin nüzulundan sonra ərəblər arasında yazıb-oxuyanların sayı
çıxaldı. Artıq ərəblər cəhalət günlərini geriyə buraxaraq öz dillərini dünyanın ən
zəngin bir dili səviyyəsinə yüksəltdilər.
Əvvəldə qeyd edildiyi kimi Məkkəyə nisbətən Mədinədə yazıb-oxumağı
bilənlərin sayı daha da az idi. Müsəlmanlar on üç ilə yaxın bir müddətdə Məkkə
şəhərində yaşamış, sonradan Mədinəyə hicrət edərək orada ilk fedarativ dövlət
qurmuşdular. Onlar Mədinəyə gəldikdən sonra ilk işləri orada Məscidi-nəbəvi deyilən
bir məscidin tikilməsi olmuşdur. Həmin məscidin eyvanı bu gün də İslam aləmində
“Süffə” adı altında tanınmaqdadır. Həmin eyvanda yaşayan yoxsul səhabələr gecələri
orada yatar, gündüzlər isə onlara təyin edilən müəllimlərdən dərs alardılar.
İslam tarixindən məlumdur ki, hicrətin ikinci ilində (miladi 624) Bədr
müharibəsi olmuşdur. Bu savaşda müşriklərin həm silah, həm də əsgər baxımından
çox olmasına baxmayaraq müsəlmanlara tam məğlub oldular. Döyüş əsnasında əsir
götürülən müşriklər içərisində yazıb-oxumağı bilənlər az deyildi. Belə ki, əsir
götürülən savadlılar on müsəlmana yazıb-oxumağı öyrətmək şərtilə azad olunurdular.
Şübhəsiz ki, bu şərt Peyğəmbərin(s) elmə və maarifə necə qiymət verməsinin bariz
nümunəsidir.
83
B). Hədislərin yazıya köçrülməsi məsələsi
Əvvəldə qeyd edildi ki, İslamın zuhuru ərəfəsində ərəblər içərisində yazıb-
oxumağı bilənlər az idi. Lakin İslam dini meydana gəldikdən sonra Peyğəmbərin (s)
təkidi və təbliği nəticəsində yazıb-oxumağı bilənlər bilməyənlərə elm və maarifi
öyrədirdi. Həmçinin bu işdə müharibələrdə əsir götürülmüş ziyalı müşkirlərin də
elmindən istifadə edilirdi.
Hədislərin yazıya köçürülməsi İslam alimləri tərəfindən ixtilaflıdır. Belə ki, bir
qrup alimlər hədislərin yazılmasını Peyğəmbər (s) tərəfindən qadağan edildiyini iddia
etsələr də, digər qrup alimlərbu iddianı əsaslı dəlillərlə rədd etmişlər.
a).Hədis yazma yasağı
Bəzi hədis alimlərinə görə Peyğəmbər (s) ilk dövrlərdə hədislərin yazılmasını
qadağan etmişdir. Bu iddianı irəli sürən alimlər məşhur hədisşünas Müslimin Əbu
Səid əl-Xudridən rəvayətetdiyi bu hədisə isnad etmişlər:
“Məndən heç bir şey yazmayın. Hər kəs məndən Qurandan başqa bir şey
yazmışsa, onu pozsun. Məndən hədis rəvayət edin, bunun bir qəbahəti yoxdur.
Hərkəs mənim söyləmədiklərimi mənə isnad etsə, cəhənnəmdəki yerinə
hazırlansın.”
84
82
Əbəsə-11-15
83
bax: M. Həmdullah, Həmmam bin Münəbbihin səhifəsi, Ali Yardım Hədis-I-II, İbn Salah Ülumul-hədis, Talat
Koçyiğit, Hədis Tarixi və s. əsərlərinə
84
Səhihi-Müslim, c. VIII, səh. 229. Bu hədis İbn Qüteybənin Təvili-müxtəlifil-hədis əsərində, səh. 286, Dariminin
Sünən əsərində c. I, səh. 98-də də qeyd edilmişdir.