Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
356
357
XVII. QARAQALPAQ ƏDƏBİYYATŞÜNASLIĞI
Qaraqalpaq bədii ədəbiyyatının
mahiyyətini, mənşə yini,
spesifikasını ədəbi prosesinin qanunauyğunluqlarını, ictimai
funksiyasını, estetik keyfiyyət və xüsusiyyətlərini öyrənən
bu elm sahəsinin yaranması heç də öz kökləri etibarı ilə
uzaq keçmişə gedib dirənmir. Buna görə də onun sistemli
təşəkkülünün XX əsrin 40-cı illərindən başladığını söyləmək
daha məqsədə uyğundur. Qaraqalpaq ədəbiyyatı əsrlər boyu
şifahi şəkildə inkişaf
etdiyindən, xalqın həyatı son dərəcə
məhrumiyyətlər içində keçdiyindən əslində ədəbiyyatın
nəzəri-estetik əhəmiyyətini təhlil etmək də diqqət mərkəzinə
çəkilməmiş, ondan kənarda qal
mışdır. Uzun zaman
kəsiyində burada
nə ədəbiyyat tarixi, nə ədəbiyyatın nəzəri
məsələləri - ədəbiyyatın xüsusi forma olaraq insanın mənəvi
və bədii fəaliyyətinin özünəməxsusluğunun öyrənilməsində
rolu, bədii mətnin bütün struktur elementlərinin nəzərdən
keçirilməsi (poetika məsələləri), ədəbi prosesi və yaradıcı
metodu ortaya çıxaran
faktorlar, ədəbi tənqid - bu və ya
digər ədəbi əsərlərin keyfiyyətlərinin müəyyənləşdirilməsi,
onların çağdaş ictimai – ədəbi prosesdə estetik mahiyyətini
və rolunu müəyyənləşdirən məsələlər alim və tədqiqatçıların
əsərlərinin təhlil predmeti kimi çıxış etməmişdir.
Qaraqalpaq ədəbiyyatı tarixində elə müəlliflər olmuşdur
ki, onların yaradıcılığı bir
istiqamət, bir sahə daxilində yox,
bir neçə janrlarda gücünü sınayaraq özünü göstərmək imkanı
vermişdir. Onlardan birincisi son dərəcə az ömür sürmüş
Abdurəhman Ötepov (1905-1934) olmuşdur. O, qaraqalpaq
mədəniyyəti tarixinə yazıçı, nəzəriyyəçi, milli teatrın banisi,
istedadlı rejissor, aktyor və bəstəkar kimi daxil olmuşdur. Bir
sıra hallarda onu teatr tarixçisi kimi də nəzərdən keçirmişlər.
29
illik ömrü ərzində o, onaltı iri həcmli, əsərlər, qırxdan artıq
insinirovkalar (kiçik həcmli əsərlər) yazmış, milli folklorun
ən yaxşı ənənələrinə söykənməklə, əsərlərində istifadə
etdiyi ənənəvi bədii vasitələri dövrün mühüm problemlərini,
həyat hadisələrini səhnə hərəkətlərində bacarıqla təcəssüm
etdirmiş, qəhrəmanlıq
elementlərini lirik, komik və satirik
məqamlarla, ustalıqla birləşdirmişdir. Bu baxımdan onun
baxışlarını qaraqalpaq estetik fikrinin – ədəbiyyatşünaslığının
əsası kimi də nəzərdən keçirmək olar.
Qaraqalpaq ədəbiyyatşünaslığının banilərindən biri
Nazim Davkarayevdir. Belə ki, o, 1946-cı ildə «XIX əsr
qaraqalpaq ədəbiyyatı» mövzusunda əvvəl namizədlik,
1951-ci ildə «Qaraqalpaq ədəbiyyatı tarixinin oçerkləri»
mövzusunda doktorluq dissertasiyalarını müdafiə etmiş,
Qaraqalpaqstanda bu sahədə yetişmiş ilk elmlər doktoru
olmaqla ədəbiyyatın müxtəlif
problemlərinə həsr olunmuş
60-dan artıq məqalələr müəllifi kimi tanınmışdır.
Qaraqalpaq ədəbiyyatşünaslığı sovet dövründə yaran-
mışdır. 30-40-cı illərdə ixtisaslaşmış ədəbi tənqidçilər olmadı-
ğından bu funksiyanı yazıçılar, şairlər və dramaturqlar yerinə
yetirirdilər və bu müstəvidə məhz N.Davkarayev daha tez-
tez görünürdü. O, ilk dəfə olaraq Berdağ şairin yaradıcılığını
təhlillərə cəlb etməklə, bu böyük şairin əsərlərinin sosial
xarakterini
və mahiyyətini, xəlqi və özünəməxsus cəhətlərini
açmağa müvəffəq olmuşdur. Nazim Davkarayevin ikinci
fundamental əsəri «İnqilabaqədərki qaraqalpaq ədəbiyyatının
tarixi oçerkləri» adlanır. Bu əsərdə müəllif qaraqalpaq
ədəbiyyatını onun folklor, epos dövründən sovet dövrünə
qədər təhlil edərək nəzərdən keçirir. Əsərin
ilk iki bölümü
onun doktorluq dissertasiyasındandır (Müəllif öz əsərində
XIX əsrin sonu XX əsrin əvvəllərindəki vəziyyətini tam
şəkildə sistemləşdirməyə imkan tapmamışdır. O, 1953-cü ildə
dünyasını dəyişmişdir). Onun həmkarları və yetişdirmələri