23
həyəcanla gizlicə gedib o sudan içdim və
doğrudan da bundan sonra şeir yazmağa
başladım”...
Hüseynin poetik dünyasının qaynaqlarından
bəhs edərkən şairin gənclik illərinin şahidi,
uşaqlı-ğı-nın keçdiyi coğrafi məkanı addım-addım
gəzmiş
Y.Qarayev
yazırdı:
“...
Hüseyn
auditoriyada, ka--bi-netdə şair olmayıb. İlk
mühazirəni ona meşə mü-rəbbisi oxuyub. Hələ
körpə ikən Fizzə ananın ala-çıq çubuğundan asıb
yırğaladığı poeziya beşi-yinə üç meh eyni vaxtda
əsib: İşıqlı dağından, Ələs-gər sazından, Füzuli
sözündən. Təbiət, folklor və klas-sik şeir üç
zirvədən tökülən üç şəlalə kimi bu gün də bu
şeirin su içdiyi üç dirilik çeşməsi olaraq qalır”.
(H.Kürdoğlunun
“Durna
səsi”
kitabına
mü-qəddimə. Bakı, “Yazıçı”, 1985, səh.5)
Poeziyaya vurğunluq onu Bakı Dövlət
Universitetinin filologiya fakültəsinə gətirib
çıxarmışdı. Elə I kursdan şairlik istedadı ilə
seçilən, dağlar oğ-lu kimi tanınan, dağlar kimi
vəfalı, bulaq kimi saf, pak, təvazökar (ömrünün
axırına qədər o, elə beləcə də qalmışdı) Hüseyn
24
Alışanov dağ çayı tək gurladı. “Bilmirəm”,
“Bulaq”, xüsusən də Səməd Vurğuna həsr etdiyi
“Görüş xatirəsi” şeirləri onu şair kimi tanıtdı,
şeirləri müəllim-tələbə mühitində dillər əzbəri
oldu:
Salonun qapısı açılır bu an,
Sanki dağ zirvəli bir dağ görünür.
Talıstan cüssəli sadə bir insan,
Dalğalı saçları dümağ görünür.
İlk dəfə görürəm, dostlar, bu axşam
Elin şair oğlu Səməd Vurğunu.
Mən bu xatirəni yaşadacağam,
Könül rübabımda ömrüm uzunu.
Hüseyn ömrünün sonuna qədər S.Vurğunu
vəsf etdi, onun poeziya məktəbinin görkəmli
nümayəndəsi oldu. Onu da deyim ki, Vurğun
sənətinə onun məhəbbəti hələ tələbə ikən
S.Vurğun yaradıcılığına həsr etdiyi diplom işində
öz təcəssümünü tapdı.
Bakı
Dövlət Universitetində Ədəbiyyat
dərnəyinə rəhbərlik edən məşhur şair Bəxtiyar
Vahabzadə günlərin birində üzünü Hüseyn
25
Alışanova tutaraq deyir ki, sən artıq şairsən. Qalır
təxəllüs götürməyin. Bildiyimə görə Laçındansan.
Məslə-hət gö-rürəm “Kürdoğlu” təxəllüsü ilə
yazasan. Gənc şair müəlliminin sözünü yerə
salmır. Əksinə müəl-liminin xeyir-duası, necə
deyərlər, ilhamının üs-tü-nə ilham gətirir.
Tezliklə o, “Könül”, “Eləmi”, “İnanmıram”
ki-mi ürəyəyatan şeirlərini yazdı, “İnanmıram”
şeiri unu-dulmaz şairimiz M.Müşfiqin “Yenə o
bağ olaydı”sını yada salırdı:
Yadındamı, sevgilim, aylı bahar axşamı,
Yaşıl meşə, dağ döşü, bulaq üstü, tək çinar?
II kursda oxuyanda artıq Hüseyn bir şair kimi
etiraf olunmağa başladı. Bəxtiyar Vahabzadə
ADU-nun “Lenin tərbiyəsi uğrunda” qəzetində
(22.11.1955) ədəbi gəncliyin yazıları haqqında
məqaləsində
yazdı:
“Universitetimizdəki
Ədəbiyyat dərnəyi öz işinə 1940-cı ildə
başlamışdır. Hazırda bu dərnəyin 40 nəfərdən çox
üzvü vardır. Gənclərdən Ağacavad Əlizadə,
Kərim
Quliyev, Hüseyn Kürdoğlu, Yaşar
Qarayev, Famil Mehdiyev, Arif Cəfərov, Teyyub
26
Qurbanov və başqaları dərnəkdə fəallıq göstərir
və öz yeni şeirləri ilə tez-tez çıxış edirlər. Onların
yaradıcılığında ən mühüm cəhət, aktual mövzular
seçmələrində və bu mövzuları duyub yaşamaq,
sənətkarlıq nöqteyi-nəzərindən axtarışlar aparmaq
meyllərindən ibarətdir”.
Bu yazıda Bəxtiyar Vahabzadə Hüseyn
Kürdoğlunun yaradıcılığına geniş yer ayırıb:
“Hüseyn
Kürdoğlu
da
ümid
verən
gənclərdəndir. Onun şeirləri təbii, səmimi və
axıcıdır. Gənc şair qələmə aldığı mövzunu
dərindən duyub yaşamadan yazmır. Bu cəhətdən
onun “Yol üstündə tək qovaq”, “Görüş xatirəsi”,
“İnanmıram”, “Torağayım” və s. şeirləri çox
maraqlıdır. Şair yazır:
Dağ döşündə fikrə daldım,
Gözəllikdən ilham aldım.
Öz qəlbimi tutub çaldım,
Şair etdi bu saz məni.
Hüseyn Kürdoğlu “Görüş xatirəsi” şeirində
bizim ölkədə şeirin, sənətin nə qədər yüksək
qiymətləndirildiyini
bədii
lövhələrlə
əks
27
etdirmişdir...”
Beləliklə, Bəxtiyar müəllim II kurs tələbəsi
Hüseyn Kürdoğlunun bir şair kimi şeir-sənət
alə-minə gəlişinə uğurlu yol dilədi. Yeri
gəlmişkən,
Hüseyn
Kürdoğlu
universiteti
bitirəndə
yazdığı
“Səməd Vurğunun ilk
yaradıcılıq dövrü” ad-lı diplom işinin də rəhbəri
Bəxtiyar müəllim olmuşdu.
Hüseyn Kürdoğlu III kursda oxuyarkən (1956)
nəğməyə çevrilən, məşhur müğənni və bəstəkar
Qulu Əsgərovun bəstəsində və ifasında geniş
yayı-lan
“Bəyənmir məni” (“Bir leyli gözlünün
oduna yandım, Saralıb-soluram, bəyənmir məni”)
və
“Könül bağladım” (“Maral gəzər dağ üstə;
Bülbül uçar bağ üstə”), “Qoy dolanım bu dağların
başına” kimi şeirlərini yazır və ölkədə şair kimi
tanınır. Hələ tələbəykən yazdığı “Mənim”,
“Titrədi”, “Kəklik” və s. şeirləri ədəbiyyatımıza
istedadlı bir şairin gəldiyindən xəbər verirdi.
Hüseynin şeirləri dillər əzbəri olmuşdu. Gənc
yaşlarından şahidi olduğu, həyatdan gələn
mövzu-larda yazdığı şeirlər onun yaradıcılığının
bir qo--lu-nu təşkil etdi. Xüsusən də tələbəlik
Dostları ilə paylaş: |