120
İnisiasiya prosesində DNT molekulu əvvəlcə DNT-birləşdirici, sonra isə DNT-
açıcı zülallarla birləşir. DNT-açıcı zülalın təsiri altında DNT molekulunun ikiqat
spiraldan ibarət olan hörüyü müəyyən nahiyədə açılır. Sonra açılmış spirala DNT-
polimeraza və RNT-polimeraza fermentləri birləşir. RNT-polimerazanın təsiri ilə
praymer sintez olunur. Belə güman edilir ki, DNT molekulu məhz praymerin
sonuncu riboza qalığının 3-hidroksil qrupu ilə birləşmiş şəkildə sintez edilir. Sonra
molekul zəncirinin həmin hissəsi nukleaza fermentinin təsiri ilə yeni yaranmış
oliqodezoksiribonukleotid molekulundan ayrılır.
5. DNT-nin sintezinin elonqasiya mərhələsi: DNT sintezinin elonqasiya
mərhələsində əsas DNT molekulu replikasiyaya uğrayır və onun polinukleotid
zəncirlərinin iştirakı ilə komplementarlıq prinsipi üzrə yaranan yeni DNT
zəncirlərinin hər biri əsas zəncirlərdən biri ilə birləşib, ikiqat spiral əmələ gətirir.
Yeni DNT zəncirləri DNT-polimeraza fermentinin iştirakı ilə sintez edilir.
Zəncirlərin bir-birinə hörülərək, spiral əmələ gətirməsi isə DNT-liqaza fermentinin
işrirakı ilə həyata keçir. Belə güman edilir ki, DNT sintezinin terminasiyası (sona
çatması) əsas DNT molekulunun replikaiyasının sona çatması ilə əlaqədar olaraq
baş verir.
6. RNT-in biosintezi – transkripsiya: Hüceyrədə RNT-nin miqdarı sabit
deyil. Hüceyrə və toxumanın növündən, yaşından və fizioloji funksiyasından asılı
olaraq, onun tərkibindəki RNT-nin miqdarı müxtəlif hüdudda dəyişir. Böyümə və
çoxalma dövründə hüceyrələrdə RNT artır. Bundan əlavə, hüceyrələrdə olan RNT-
nin tərkib və funskyasına görə bir-birindən fərqlənən müxtəlif növləri vardır (m-
RNT, n-RNT, p-RNT). Müxtəlif tərkib və quruluşa malik olan RNT molekulları
hüceyrənin nüvəsində olan DNT-nin təsiri ilə sintez edilir. RNT molekulunun
DNT matrisasında biosintezi-transkripsiya adlanır. RNT-nin digər növlərinin də
transkripsiya yolu ilə əmələ gəldiyi güman edilir.
Transkripsiya prosesinin normal gedişi üçün bu prosesin baş verdiyi mühitdə
bütün nukleozidtrifosfatların (ATF, QTF, STF, UTF), matrisa vəzifəsini daşıyan
DNT-nin və Mg
2+
, yaxud Mn
2+
ionlarının olması zəruri şərtdir.
121
Nukleozidtrifosfatlardan RNT molekullarının sintez olunması prosesini
kataliz edən ferment RNT-polimeraza (yaxud transkriptaza) adlanır.
RNT-polimerazanın təsiri ilə nukleozidtrifosfatlar polimerləşərək, monomer-
lərin arasında 3,5-fosfodiefir rabitələri olan polinukleotid zəncirləri əmələ gətirir;
bu zaman nukleozidtrifosfatlar-dan pirofosfat turşusu ayrılır.
Müxtəlif canlıların toxuma və hüceyrələrində təsir xüsusiyyətinə görə RNT
polimerazanı xatırladan bir neçə fermentə təsadüf edilmişdir. Bunlardan ən
mühümü polinukleotidfosforilaza və RNT-sintetazadır.
Polinukleotidfosforilaza (PNF-aza) Qrunberq-Monaqa və Oçoa tərəfindən
1955-ci ildə Azotobacter vinelandii ekstaktında aşkar edilmişdir. Sonralar bu
fermentə müxtəlif bitki və heyvan hüceyrələrində də təsadüf olunmuşdur. PNF-
azaribonukleoziddifosfat molekullarından RNT-nin əmələ gəlməsi prosesini kataliz
edən fermentdir:
RNT-polimeraza matrisa ilə birlikdə-promotor adlanır. RNT-polimeraza
fermenti bir neçə zülal tənzimləyici faktor (TATA) mərkəzi olan substratdan əmələ
gəlmişdir. İnisiasiya prosesində (biosintez prosesinin başlanması) promotorun
aktivləşməsi xüsusi nukleotid düzülüşünə malik olan TATA-faktorun köməyi ilə
baş verir.
n
1
ATF
n
2
QTF DNT, Mg
2+
yaxud Mn
2+
n
3
UTF RNT + (n
1
+n
2
+n
3
+n
4
) H
4
P
2
O
7
n
4
STF RNT – polimeraza
n
1
ATF
n
2
QTF DNT, Mg
2+
n
3
UTF RNT + (n
1
+n
2
+n
3
+n
4
) H
4
P
2
O
7
n
4
STF PNF – aza
122
PNF-azanın bioloji funksyası hələ tam aydınlaşdırılmamışdır. Bu fermentin
hüceyrələrdə müxtəlif tipli RNT molekullarının sintezində iştirak etməsi haqqında
olan nəzəri mülahizə özünü doğrultmur, çünki ribonukleoziddifosfatların və fosfat
turşusunun hüceyrədaxili mühit üçün səciyyəvi hesab olunan konsentrasiyasında
bu dönər reaksiyanın tarazlığı əks tərəfə yönəlir, yəni göstərilən şəraitdə reaksiya
PNF-azanın təsiri ilə ribonukleoziddifosfatların polikondensasiyası istiqamətində
deyil, RNT-nin fosforolizi istiqamətində gedir. Bundan əlavə, PNF-azanın iştirakı
ilə sintez edilən RNT-nin birincili quruluşu “səbəbkar” DNT-yə müvafiq gəlmir.
Bunları nəzərə alaraq, güman etmək olar ki, PNF-azanın əsas bioloji funksyası
hüceyrələrdə lazım gəlməyən RNT molekullarını fosfat turşusu iştirakı ilə ribo-
nukleoziddifosfatlara çevirməkdən ibarətdir.
RNT-sintetaza fermenti tərkibində RNT olan faqlarla yoluxmuş mikroorqa-
nizmlərdə, həmçinin belə viruslarla yoluxmuş bitki və heyvan hüceyrələrində
tapılmışdır. Bu fermentin təsiri ilə nukleozidtrifosfatlardan RNT molekulları sintez
edilir. Lakin RNT-sintetazanın RNT-polimerazadan əsas fərqi bundan ibarətdir ki,
onun fəaliyyəti üçün mühitdə DNT molekullarının olması vacib deyil. Bu fermen-
tin təsiri ilə hüceyrələrdə, onların yoluxduğu virus və faqlar üçün xarakterik olan
RNT molekulları sintez edilir. Bu zaman virus və faqların spesifik RNT-si yeni
sintez olunan RNT üçün matrisa vəzifəsini daşıyır.
RNT-polimerazadan ən yaxşı öyrənilən bağırsaq şöplərində rast gəlinən
molekul kütləsi 487000 Da olan, beş substratdan təşkil olunmuş fermentdir (proka-
riot). Bu fermentin “-in vivo-” köməyi ilə hüceyrə nüvəsində müxtəlif m RNT, n
RNT və r RNT-si sintez olunur.
1970-ci illərdə xərçəng hüceyrələrinin onkogen viruslarında RNT matrisa-
sında DNT-in sintezini kataliz edən ferment müəyyən olunmuşdur. Bu ferment
RNT-dən asılı olan (bağlı olan) DNT-polimeraza adlandırıldı. Onu həmçinin
tərsinə (geridönən) transkripsiya – refertaza prosesi adlandırırlar. Refertaza gen
mühəndisliyində geniş istifadə edilir. Bu fermentin köməyi ilə m RNT-si bir sıra
gen və zülalların sintezini təşkil edir. Refertaza reaksiyaları vasitəsilə normal
sağlam hüceyrənin xərçəng hüceyrəsinə necə çevrilməsi öyrənilir.
DNT-in və RNT-in sintezi artıq sonuncu 40 ildə daha da dərindən öyrənil-
məyə başlanmışdır. Artıq bu çoxmərhələli sintez proseslərinin bir çox fermentləri
məlumdur. Bu mərhələlərin mexanizminin detallarının açılması gələcəkdə bir çox
xəstəliklərin əmələ gəlməsi səbəblərini müəyyən edəcəkdir və insanların orqa-
nizminin qocalmasının qarşısı alınacaqdır.
7. Nuklein turşularının mübadiləsinin pozğunluqları: İnsan və heyvanlarda
rast gəlinən bir sıra xəstəliklər nuklein turşularının və nukleoproteidlərin mübadi-
ləsinin pozulmaları ilə müşayiət olunur. Hazırda xromosomların sayının (Daun,
Şereşevski-Terner, Kleynfelter xəstəlikləri və s.) və bəzi fermentlərin aktivliyinin
Dostları ilə paylaş: |