www.vivo-book.com
139
Bunu deyib susdu. İndi o, sevimli balığına heç baxmaq
da istəmirdi. Qanı suya axıb getmiş balıq
indi güzgülərin
arxasına çəkilən amalqama rənginə çalırdı; lakin qurşaq
zolaqları hələ də aydın görünürdü.
– Mən gərək
bu qədər uzaqlara getməyəydim, – qoca
dedi. – Balıq, mən çox təəssüflənirəm ki,
hər şey belə pis
alındı. Hər ikimiz üçün! Bunun nə sənə xeyri oldu, nə mənə!
Sonra ürəyində özünə xitabən dedi: “Qoca, ağzını
ayırıb oturma, bıçağı sarıdığın qaytanı yoxla, gör qırılıb, ya
yox. Sonra da əl-qolunu hazır saxla, hələ iş qurtarmayıb”.
– Heyf ki, bıçağı itiləməyə bülöv yoxdur, – o, qaytanı
yoxlaya-yoxlaya dedi. – Gərək özümlə bülöv götürəydim.
“Sən
özünlə çox şey götürməliydin, qoca, amma heç
birini götürməmisən. İndi nəyin olub-olmadığını yada salıb
qan qaraltmaq, gileylənmək vaxtı deyil. Buradakı şeylərin
köməyi ilə nə etmək olarsa, bax onu düşün”.
Yenə ucadan dilləndi:
– Öz məsləhətlərinlə lap zəhləmi tökdün!
Sükanı qoltuğunun altına qoyub hər iki əlini suya saldı;
qayıq irəli üzürdü.