Rasim GƏNZƏLİ qiyamət qopanda…
Yüklə 3,86 Mb. Pdf görüntüsü
|
170 Hər halda, Şəfəqnura belə gəlirdi. Və ona belə gəldiyinə görə özlərini qınayır, necə böyük səhvlər etdiklərinin əzabını yaşayır, yenidən dünyaya gəlməyin, tamam başqa cür yaşamağın arzusunu çəkirdi. Oğlugildə qaldığı qırx gün ərzində onu təkcə oğlunun bivecliyi, nəvələrinin etinasızlığı sıxmamışdı. Gəlininin ədalı rəfiqələrinin ədabaz hərəkətləri də onu o qədər incitməmişdi. Onu sıxan və incidən başqa şeylər idi. Afinanın evdə oğrular kimi hərəkət etməsi, mebellərin siyirmələrini ehtiyatla açıb hansısa kağızları götürərək harasa aparması, anlaşılmaz telefon zəngləri Şəfəqnuru bərk narahat eləmişdi və Səbrigülün o vaxtlar dediyi sözlər yadına düşmüşdü. Qayınananı qorxudan o idi ki, Afina gizli təşkilatlarla əlbir olub, pis işlərlə məşğul olar. Bununla özü bir yana, Duruqanın da başına oyun açar. Əslində düşündüyünün həqiqət olduğuna o qədər də şübhəsi qalmamışdı. Ancaq son ümid kimi özü-özünü aldatmağa çalışır, bundan da iş aşmayanda göz yaşlarına güc verirdi. İndi onun zərrəcə şübhəsi yox idi ki, Afinanın yiyələnib satdığı evlərinin pulunu da hansısa gizli təşkilatların fonduna köçürmüşdü. *** Ziyad Şəfəqnurun qəmli həyat hekayətini dinləyəndən sonra bir müddət danışa bilmədi. Uzun və cansıxıcı sükutdan sonra o, udqunub boğazına yığılmış qəhəri nəfəs yolundan bir az araladı və arvadın kədərli gözlərinə baxdı. - Bəs, Duruqanın taleyi necə oldu? - Duruqan iş başında, kabinetində keçindi. İndiyə qədər bilmirəm onu içində olan gizli dərdimi öldürdü, yoxsa zəhərləyib öldürdülər. - Afina və qızları... 171 - Bilmirəm. Onlar mənim üçün oğlumdan qabaq ölmüşdülər. Ziyad onu sakitləşdirmək üçün daha ayrı sual vermədi. Bu zavallı və dərdli qadının kədərini azca da olsa unutdurmaq üçün stəkanlara araq süzdü. Qadın heç nə yemədən dalbadal iki stəkan arağı başına çəkdi. Sonra Ziyadın siqaretindən alışdırıb, dərdini çölə atırmış kimi qatı tüstünü ağzından bayıra üfürdü. *** Şəhər öz əsrarəngiz gözəlliyi ilə Şahnazı heyrətə gətirmişdi. Başı buludlara dəyən binalar, tərtəmiz, geniş xiyabanlar, küçələr, xaricdən gətirilmiş bahalı maşınlar… Buralara çox gəlmişdi, ancaq heç belə fikir verməmişdi. İlahi, bu susuz, quru səhralarda belə gözəl şəhəri necə salmışdılar? - Şahnaz, elə bil heç bu yerləri görməmisən. Birinci dəfədir buralara gəlirsən? Şahnaz gülüb sinəsi yırğalana-yırğalana Dəryaya baxdı. - Yox, xala qurban, buraları su yoluna döndərmişəm. Ancaq, sənin canın üçün, bu şəhərin belə gözəl olduğunu birinci dəfədir görürəm. - Görünür, başın dumandan heç açılmayıb. - Nə bilim, xala qurban, bəlkə də. Şahnazın kefi ala buludlardaydı. Həmişə əhvalı yaxşı olanda bacısının qızına «xala qurban» deyərdi. Bu sözü təkrar- təkrar tələffüz etməkdən yorulmur, bəzən də qızı qıcıqlandırıb özündən çıxarırdı. Onda Dərya pis sözlərlə söyür, onun üz- gözünü döyəcləyir və belə münasibətdən Şahnaz daha da həvəsə gəlib qızı bir az da qeyizləndirirdi. - Şahnaz, heç olmasa, bu qərib yerdə mənim əsəblərimlə oynama. Ərəblərdən ayıbdır axı. - Nə qədər itə dönürsən-dön, bir azdan elə havanı alacaqlar ki,muma dönəcəksən. 172 Şahnaz birinci dəfəydi bacısı qızını götürüb Dubaya gətirirdi. Bu şəhər və bu şəhərin adamları haqqında Dəryaya çox söhbətlər eləmişdi. Dərya ürəyi əsə-əsə xalasının söhbətlərinə qulaq asır, xəyal qanadlarında gəlib Dubaya çatırdı. Şəhəri gəzir, dolanır, varlı şeyxlərlə tanış olur, bir xeyli pul qazanıb geri qayıdırdı. Bunları ancaq xəyal edird. Axı o, bu uzaq ölkəyə necə gələ bilərdi? Lakin xəyalları gerçək oldu. Şahnaz Ziyadı dilə tutdu. Qızını Gəncəyə qonaq aparmaq adı ilə götürüb bu qərib şəhərə gətirdi. Əslində Ziyad dərinə getsəydi Şahnazın bu işi baş tuta bilməzdi. Amma Ziyad çox dərinə getmirdi. Bəlkə də, qəlbinin dərinliyində aldadıldığını da hiss edirdi. Ancaq sınmış qəlbinə çox da əziyyət vermir, könlünə biganəlikdən və laqeydlikdən don biçərək, öz atalıq borcunu yalandan səs-küy salmaqla bitmiş hesab edirdi. Ya da bunu bitmiş saymır, özünün bitib-tükənəcəyindən qorxaraq, sual atəşlərindən qorunmaq üçün özünü izahagəlməyən bir arsızlığa vururdu. - Şahnaz, ürəyim elə şiddətlə döyünür, elə bil, yerindən çıxacaq. - Niyə? - Qorxuram. - Nədən? - Bilmirəm. - Qorxma, xala qurban, bəs sənə qorxu duası yazdırmamışam? Özünü yaxşı aparsan, Bakıya çatan kimi səni ərə verəcəyəm. - Məni? - Bəli, səni, gözəllər-gözəli Dərya xanımı. - Məni necə ərə verə bilərsən, axı mənim üzağlığım pozulub? - Gic-gic danışma. Elə bil, on beşinci əsrdən qalmısan. Üzağlığını elə tikdirəcəyəm ki, səni alanın heç nədən xəbəri olmaycaq. 173 - Birdən diribaş, çoxbilmiş oğlan oldu? - Ondan qorxma, səni elə oğlana ərə verməyəcəyəm ki. - Bəs necə oğlana verəcəksən? - Mamılı oğlana. - Mamılı nədir? - Yəni, bir az mal, duyğusuz... Mənim ərim kimi. Şahnaz ürəkdən güldü. Elə güldü, iri döşləri yırğalandı. Sürücü nəzərlərini yoldan yığıb güzgüdə ona baxdı və nədənsə ah çəkdi. - Mən elə oğlana getmək istəmirəm. İstəyirəm getdiyim adam möhkəm, iradəli, zəhmli olsun. Yəni, əsl kişi kimi. - Ay bədbəxt, əsl kişi səni, məni qapısına qoyar? Bizi un kimi xəlbirdən keçirib, qara kündə əvəzinə təndirə yapar. - Şahnaz, sənə demişəm ki, mənə bədbəxt demə. Bir də, məni dediyin elə yazıq oğlana verməyi yadından çıxar. Elə kişinin arvadı olmaqdansa, Dubayda sülənmək yaxşıdır. - Belə şeylər danışma, xala qurban. Onların hamısını özüm həll edəcəyəm. Şahnaz əl-qol hərəkətləri ilə ərəb sürücüyə hara gedəcəklərini göstərdi. Sürücü onu başa düşdüyünü başı ilə təsdiqlədi. Və sürəti artırıb dolaşıq bir küçəyə üz tutdu. - Şahnaz, nə vaxtdır buralara gəlib-gedirsən, ərəb dilini öyrənməmisən? - Yavaş-yavaş öyrənirəm. Əsas şeyxi başa salmaqdı, onu bacarıram. Maşın hündür binanın qarşısında dayandı. Şahnaz sürücünün pulunu verdi. Yerə düşüb mərmər pilləkənləri yuxarı çıxmağa başladı. Hələ də maşının yanında çaş-baş qalan Dəryanı çağırdı. Sürücü hələ getməmişdi. Həsəd dolu baxışlarla gah Şahnaza, gah Dəryaya baxır, deyəsən, ehtirasının əlində aciz qaldığından nə edəcəyini bilmirdi. Yüklə 3,86 Mb. Dostları ilə paylaş:
|