Realizm I idealizm



Yüklə 0,94 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə6/39
tarix06.05.2018
ölçüsü0,94 Mb.
#42859
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   39

wersja robocza: maj 2007

stanowiskiem,   zgodnie   z   którym   rzeczy   fizyczne   są   kompleksami

rzeczywistych   i   możliwych   treści   spostrzeżeniowych:   być   dla   rzeczy

fizycznych   to   ‘być   spostrzeganym’   przez   jakiś   podmiot   (esse  =  percipi).

Zasadniczym przykładem epistemologicznego idealizmu subiektywnego jest

stanowisko   G.   Berkeleya.   Idealizm   ten   określa   się   jako   idealizm

immanentny, gdyż świat zewnętrzny traktuje on jako zawartość strumienia

ś

wiadomości,   który  należy  do  pojedynczego  podmiotu.  Nazwa  się  go   też



idealizmem   antropologicznym,   gdyż   świadomość   Berkeley   interpretował

jako   własność   osób   ludzkich   oraz   jako   idealizmem   psychologicznym,

ponieważ   świadomość   jest   tu   związana   z   konkretną   psychicznością

człowieka.   Epistemologiczny   idealizm   subiektywny   bywa   określany

również   mianem  f e n o m e n a l i z m u ,   szczególnie   wtedy,   gdy   jego

uzasadnieniem jest analiza percepcji zmysłowej. Ze swoją wersją idealizmu

epistemologicznego   Berkeley   łączył   idealizm   metafizyczny   (spirytualizm)

twierdząc, że autonomicznie istnieją wyłącznie skończone dusze ludzkie i

nieskończony   duch   Boga,   podczas   gdy   materia   nie   posiada   żadnego

autonomicznego   istnienia.   Czy   idealizm   epistemologiczny   uprawniał

Berkeleya   do   tezy   spirytualistycznej   oraz   czy   jego   idealizm   był   aż   tak

subiektywistyczny, jak to zostało przedstawione - kwestie to zostaną bliżej

rozważone w dalszych częściach tego rozdziału.  

 

E p i s t e m o l o g i c z n y   i d e a l i z m   t r a n s c e n d e n t a l n y



traktuje   świat   dany   w   doświadczeniu   jako   konstrukt   pochodzący   od

ponadindywidualnej

 

ś

wiadomości,



 

nazywanej

 

ś

wiadomością



transcendentalną.   Świat   zjawiskowy   jest   przez   idealistów

transcendentalnych   uznawany   wprawdzie   za   świat   transcendentny   w

stosunku   do   indywidualnej   świadomości,   lecz   transcendencja   ta   jest

wyłącznie transcendencją konstruktu, a nie przedmiotu ujmowanego takim,

jakim   jest   on   ‘sam   w   sobie’.   Konstrukt,   jakim   jest   świat   zjawiskowy,

interpretowany   jest   jako   identyczny   przedmiot,   który   w   swoich

własnościach   jest   niezależny   od   poszczególnych   treści   należących   do

poszczególnych podmiotów. Przez świadomość transcendentalną ten rodzaj

idealizmu   rozumie   zespół   apriorycznych   form   zmysłowości   (czas   i

przestrzeń)   i   apriorycznych   prawidłowości,   którym   muszą   podlegać

wszystkie   poszczególne   świadomości   indywidualne.   Świadomość

transcendentalna   bywała   określana   jako   ‘świadomość   w   ogóle’

(Bewusstsein   berhaupt), a jej sposób istnienia traktowano jako logiczno-

idealny,   a   nie   ontologiczny.   Wzorcowym   przykładem   idealizmu

transcendentalnego są poglądy epistemologiczne  I. Kanta i przedstawicieli

neokantyzmu.            

R e a l i z m   m e t a f i z y c z n y   jest   tezą,   że   istnieją   przedmioty

niezależne od świadomości, że istnieje byt niezależny od świadomości. Przy

tak ogólnej formule realizmu metafizycznego nie jest rozstrzygnięte, o jaki

byt niezależny od świadomości może chodzić, czy jest to byt o charakterze

substancji duchowych (dusze), czy też byt czysto materialny, czy też jedno i

drugie.   Tak   więc   realizm   metafizyczny   może   łączyć   się   zarówno   ze

11



wersja robocza: maj 2007

spirytualizmem jak i z materializmem, z monizmem i z pluralizmem. Może

się też łączyć się z agnostycyzmem co do ostatecznej natury rzeczywistości,

to znaczy realista metafizyczny może twierdzić, że wprawdzie musi istnieć

jakiś byt niezależny od świadomości (który jest przyczyną jej istnienia i jej

treści),   lecz   jednocześnie   uznawać,   że   nie   jesteśmy   w   stanie   w   wyniku

racjonalnych   dociekań   rozstrzygnąć,   czy   to,   co   jest   niezależne   od

ś

wiadomości, ma charakter duchowy, czy materialny, czy takich bytów jest



wiele,   czy   też   raczej   istnieje   tylko   jeden   taki   byt   itp.   Widać   więc,   że

podziały   na   realizm   i   idealizm   epistemologiczny   oraz   realizm   i   idealizm

metafizyczny   mają   taką   niewygodną   konsekwencję,   że   idealizm

metafizyczny staje się odmianą realizmu metafizycznego, gdyż jest tezą na

temat   natury   tego,   co   jest   istnieje   niezależnie   od   umysłu   (świadomości).

Precyzyjnie   patrząc,   trzeba   zatem   przyjąć,   że   mogą   istnieć   tylko   dwa

opozycyjne   stanowiska,   to   znaczy   realizm   epistemologiczny   i   idealizm

epistemologiczny,   stanowiskiem   przeciwstawnym   do   realizmu

metafizycznego   musiałby   być   natomiast   nihilizm   metafizyczny

stwierdzający, że doznawane   przez nas stany świadome nie mają w ogóle

ż

adnych   przyczyn.   W   dalszym   ciągu   będę   argumentował,   iż   właściwą



opozycją do realizmu metafizycznego, choć w mniej radykalnym sensie niż

nihilizm, jest immanentyzm.  

  Realizm   metafizyczny   może   być   reprezentowany   albo   tylko   jako

bardzo   ogólna   hipoteza   stwierdzająca,   że   muszą   istnieć   jakieś

pozaświadomościowe przyczyny posiadanych przez nas treści świadomości,

albo   na  rzecz  tego   realizmu   argumentuje  się  z  punktu  widzenia  realizmu

epistemologicznego, wtedy zaś istnienie bytu niezależnego od świadomości

nie   jest   tylko   hipotezą   dotyczącą   pozaświadomościowych   przyczyn   treści

ś

wiadomości, lecz argumentem na rzecz realizmu metafizycznego jest to, że



faktycznie w aktach poznania kontaktujemy się z takim bytem, to znaczy z

rzeczywistością niezależną od treści świadomości.

R e a l i z m   e p i s t e m o l o g i c z n y   głosi,   że   byt   istniejący

niezależnie   od   świadomości   jest,   przynajmniej   w   pewnej   mierze,

poznawalny. Realista epistemologiczny nie jest zobligowany do poglądu, że

cała rzeczywistość jest poznawalna, lecz wyłącznie do poglądu, że niektóre

jej fragmenty są dla nas, ludzi poznawczo dostępne. Wydaje się, że pełna

dostępność   wszystkich   ‘regionów’   rzeczywistości   dla   umysłu   ludzkiego

wymagałaby   argumentu   teistycznego:   tylko   wtedy,   gdy   przyjmiemy,   że

ś

wiat   został   stworzony   przez   Boga   i   że   jako   taki   jest   w   całej   swej



rozciągłości racjonalny i dostępny dla tego rodzaju intelektów jak nasze -

tylko   w   takim   wypadku   można   byłoby   przyjąć   pełny   realizm

epistemologiczny. Zazwyczaj jednak rozumie się realizm epistemologiczny

w   ten   sposób,   że   jest   on   nie   tylko   podstawowym   przekonaniem   życia

codziennego,   lecz   także   że  jest   akceptowany   w   naukach   przyrodniczych:

przyrodnicy wiedzą wprawdzie, że bardzo wiele rzeczy z zakresu ludzkiego

obrazu świata jest uwarunkowanych konstytucją psychofizyczną człowieka,

lecz   z   drugiej   strony   są   też   mocno   przekonani,   że   docierają   do   świata

12



Yüklə 0,94 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   39




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə