Redaksiya şurasi misir Mardanov

Tamsillar 

54 1 

yi  göranda  ağzının  suyu  axdı .  Öz-özüna  dedi:  "Na olaydı,  o  KaKliK 

alima  düşaydi,  yeyaydim,  dizlarima  taqat  galaydi". 

Yavaş-yavaş  KaKliyin  bir  neça  addımlığına  galdi,  dedi: 

- Ay  gözal  KaKliK ,  san  Ki, bu  qadar  çox  oxuyursan,  magar sa­

sin  batmır? 

KaKliK  dedi: 

- Hamişa  oxumuram .  Yatıram,  dincaliram,  gaziram,  Kefim 

galanda  da  oxuyuram . 

TülKü  dedi: 

- Heyf  Ki,  yatırsan,  o  gözal  tüKlarin  toz-torpağa  bulaşır. 

K aK liK  dedi: 

- Yera  uzanmıram  Ki,  tüKlarim  toz-torpağa  bulaşa. 

TülKü  dedi: 

- Onda  yatan  Kimi  e la,  baxım  görüm  doğru  deyirsan? 

KaKliK  gözlarini  barK-barK  yumdu.  TülKü  sıçrayıb  KaKliyi 

tutdu .  KaKliK  allandığını  başa  düşdü,  odur  Ki,  dedi: 

- Ay TülKÜ baba,  san  Ki, bela cald ov  tutursan,  de görüm  onu 

yeyanda  özüna  afarin  deyirsanmi? 

TülKü  dedi: 

- albatta,  deyiram . 

KaKliK  dedi: 

- İndi  Ki,  eladi,  onda  bir  afarin  de  görüm. 

TülKü  ağzını  açıb,  afarin  deyan  Kimi,  KaKliK  onun  ağzından 

çıxdı,  bir  uca  qayanın  başına  qondu,  dedi: 

- TülKÜ  baba,  sana  axmaq  deyarlar,  mana  afarin. 

TülKÜ  ila  Canavar 

Günlarin  bir  günü  TülKü  barK  acmışdı.  Çox  gazdi,  çox  dolan­

dı,  bir  bağın  yanına  çıxdı.  Baxdı  Ki,  talada  bir  parça  quyruq  var. 

Kanarda  oturmuşdu,  quyruğa  baxırdı,  ağzının  suyu  axırdı.  Bu  za­

man  bir  canavar  galib  çıxdı.  TülKüdan  soruşdu: 

- TülKü  baba,  niya  quyruğu  yemirsan? 

TülKü  dedi: 

- Orucam. 

Canavar  dedi: 

- Man  oruc-zad  deyilam,  yeyacayam . 

TülKü  dedi: 

- Ye. 

Canavar  quyruğu  yemaK  istayanda  talaya  düşdü.  Quyruq  sıç-

rayıb Kanara düşdü.  TülKü quyruğu götürüb yemaya  başladı.  Cana-

---

542 

Azarbaycan  şifahi  xalq  adabiyyatı  antologiyası 

var  ondan  soruşdu : 

- Bas  orucdun? 

TülKü  dedi: 

- Ayı  gördüm,  odur  Ki,  yeyiram . 

Canavar  dedi : 

- Bas  man  na  vaxt  ayı  göracayam? 

TülKü  dedi: 

- Talanin  sahibi  galanda. 

TülKü  quyruğu  tazaca  yeyib  qurtarmışdı  Ki,  tala  sahibi  galib 

çıxdı.  TülKü: 

- Canavar  lala,  ay  göründü,  - deya  götürüldü . 

Tala  sahibi  Canavarı  göranda  dedi : 

- Aha,  man  sani  çoxdan  axtarırdım,  yaxşı  alima  düşmüşam! 

Canavar  yalvarıb  dedi : 

- Axı  manim  günahım  nadi?  Yazığam,  burax  gedim . 

Tala  sahibi  dedi: 

- Sanin  günahın  çoxdu,  yazıq  hevanları  parçalayıb  yeyirsan . 

Kişi  sözünü  qurtardı,  ağacia  canavarı  döyüb  öldürdü,  darisi-

ni  soyub evina  apardı . 

TülKü 

va 

Qurd 

Qış  düşmüşdü .  Har yeri  qar  örtmüşdü .  Qurd  payızdan  har  ta­

darÜKÜ  görüb,  azuqani  evina  toplamışdı.  Amma TülKü tadarüK-zad 

görmamişdi.  Acından  qarnı  curuldayırdı.  TülKü  Qurdun  mağarası­

nın  qapısına  getdi,  qapıdan  baxdı,  gördü  Qurdun  Kefi  KÖKdü,  oca­

ğın  qırağında  oturuh  dam  alır.  TülKü  Qurda  dedi: 

- Ay  qurd  lala,  soyuqdan  ölüram,  mani  evina  burax  isinim . 

Qurd  dedi: 

- Sanla  manimKi  tutmaz .  Acığım  tutar,  sani  yeyaram. 

TülKÜ  yalvar-yapış  eladi.  Qurdun  ona  rahmi  galdi,  evina  bu­

raxdı.  TülKü  ocağın  qırağında  oturdu .  Bir  az  sö h bat eladilar.  Qurd 

yıxılıb  yatdı .  TülKü  harK  acmışdı .  Yerdan  durub  evi  axtarmağa 

başladı.  Cördü  evda  bir  KÜpa  yağ,  bir  boşqab  da  halva  var.  İstadi 

yesin.  Öz-özüna dedi :  "Birdan  Qurd  ayıq  olar,  mani  tiKa-tiKa elar" . 

TülKü  gedib  qapını  taqqıdatdı.  Qurd  yuxudan  oyanıb  dedi : 

- Qapını  taqqıldadan  Kirndi? 

TülKü  ona  cavab  verdi: 

- Qonşun  çolaq  dovşandı,  sa ni  qonaq  çağırır. 

Qurd  dedi: 

- Manim  harK  yuxum  galir,  getmiram . 

---

Tamsil lar 

54 3 

Qurd  başını  yera  qoyub  yatdı.  TülKü  baxdı,  gördü  qurd  lap 

harK  yatıb.  Gedib yağnan lıalvanı yedi,  galib yatdı. Qurd tezdan ye­

rindan  durdu,  istadi  lıalvanı  gatirib  yesin .  Gördü  lıalva  yoxdu ,  ya­

ğı  yemaK  istadi,  gördü  o  da  yoxdu.  TülKünün  üstüna  qışqırıb  dedi: 

- Yağı,  lıalvanı  san  yemisan .  Sani  tiKa-tiKa  elayacayam. 

TülKü  and-aman  elayib  dedi : 

- Man  yemamişam . 

Qurd  onun  sözüna  inanmadı.  TülKÜ  ona  dedi: 

- Ocağın  qırağında  yataq.  Hansımız  yağı,  lıalvanı  yeyibsa, 

oda  taraf olan  yerinin  yağı  ariyacaK . 

Qurd  razı  oldu .  Har  iKisi  böyrü  oda  taraf  uzandılar.  TülKü 

gözladi,  Qurd  yuxuya  getdi.  Tez  ayağa  qalxdı,  KÜpada  qalan  yağı 

gatirdi,  Qurdun  böyrüna  sürtdü,  yıxılıb  yatdı.  Bir  şar  yatandan 

sonra  yuxudan  ayıldılar.  Böyürlarina  baxdılar,  gördülar  Qurdun 

böyrü  yağlıdı.  TülKü  dedi: 

- Yağı,  lıalvanı  özün  yemisan,  manim  üstüma  atırsan. 

Qurd  bir  söz  demadi.  Çox  lıirslandi .  Hirsindan  evdan  çıxıb 

getdi .  Ev  TülKüya  qaldı.  TülKü  isti  evda  Kefla  qışı  Keçirtdi. 

TülKü  va  İlan 

Bir İlan,  bir da bir TülKü var idi.Bunların yuvaları bir-birinin 

yanında idi.  Amma bir-birinin evina getmirdilar.  Bir gün TülKü ov­

dan  galirdi.  İlan  da  bir  qurbağa  tutub,  Kefla  yuvasının  ağzında  ye­

yirdi.  TülKü  onu  göranda  qaçıb  yuvasına  girdi.  İlan  qurbağanı  ye­

yib  qurtarandan  sonra  TülKünü  çağırıb  dedi: 

- Qonşu,  bayıra  çıx  sana  sözüm  var. 

TülKü  avval  istadi  çıxmasın,  sonra  fiKirlaşdi  Ki,  qonşuluqda 

yaxşı  iş deyil ,  Kanarda duraram,  mani  vurmaq istasa,  qaçaram .  Qa­

pının  ağzından  başını  çıxarıb  dedi : 

- İlan  lala,  na  deyirsan? 

İlan  dedi: 

- Yaxın  gal,  söz  deyiram . 

TülKü  dedi: 

- Yox ,  lala,  man  gala  bilmaram.  Sözünü  ordanca  de. 

İlan  dedi : 

- Qonşuluqda  yaxşı  deyil  Ki,  bir-birimizdan  aralı  gazaK .  Gal 

alıd-peyman  elayaK,  bir-birimiza  daymayaK . 

TülKü  razı  oldu .  Onlar  and  içdilar,  alıdi-peyman  eladilar  Ki, 

bir-birina daymasinlar.  Bu  gündan bunlar  dost  oldular.  Bir müddat 

bela  Keçdi.  Bir  gün  bunlar  safara  gedasi  oldular.  Yola  düşüb  üç 

---