Məntiq.
Lətifə;
Bir dəfə şah, sarayda süfrə açdıraraq böyük məclis
qurur və hamım dəvət edir. Bu dəvəti Bəhlul da qəbul edib,
həmişəki kimi sadə, köhnə əba-qəbasmı geyərək saraya yolla- mr.
Bəhlulun köhnə geyimdəki sadə halım görən əyanlar ona məclisin
küncündə bir yer ayırırlar. Bəhlul axıra kimi sakitcə, məclisin
bitməyini gözləyir. Məclis sona yetir və hər kəs öz evinə dağılır.
Şah bir müddətdən soma yenə də süfrə açaraq hamım dəvət
edir. Bu dəfə Bəhlul gözəl, bərli-bəzəkli, qızıllı-gümüşlü geyimlə
saraya daxü olur. Onu tanımayan əyanlar bu dəfə Bəhlula şahm
yaxmiığmda, varlılarm cəm olduğu tərəfdə yer verirlər. Bəhlul yenə
də sakitcə qəbul edib ona verilən yerdə əyləşir. Məclisin söhbət
hissəsi tamam olandan soma yemək- içmək vaxtı gəlib çatır.
Hamımn başı süfrə nemətlərinə qarışan zaman, Bəhlul qarşısmdakı
nemətləri zərli-zibalı, qızıllı-gü- müşlü əbasmm qoltuğuna
dolduraraq deyir: "Ye, ye! Nə gözəl nemətlərdir, ye!". Bunu görən
şah və ətrafdakılar Bəhlulun bu işinə mat-məəttəl qalırlar. Ondan
belə etməyinin səbəbini soruşduqda, Bəhlul cavab verir: "Keçən
dəfəki məchsə köhnə paltarla gəlmişdim, əhəmiyyət verməyib
məni bir küncə atdınız. İndi də bu gözəl paltarlarla gəlmişəm.
Amma bu dəfə şahm yaxmiığmda - gözəl geyimlilərin yamnda yer
verdiniz. Görürəm ki, sizin bu rəftarmız gözəl geyimə görədir.
Buna görə də süfrədəki nemətləri paltara yedizdirirəm".
Bəli, bəzi insanlar üçün geyim, maşm, pul, qızıl daha önəmlidir.
Görəsən, belə "şəxsiyyətlər"in insanla nə fərqi vardır?!
Bu mövzuya aid qüdsi hədislərdə gəlmişdir ki,
"İnsan
heyvanla (canlılıq) mələk (nitqə malik olmaq) arasında
dayanan məxluqdur. Əgər onun canlılığı, yəni heyvani cəhəti,
nitqə malik olmasına, yəni mələkuti cəhətinə qalib gəlsə, onda
insan heyvandan aşağı, yox əgər əksinə olsa, bu zaman da
mələkdən üstün olar".
452
_________________________________________________________ Xaric oxu
Heyvanlarda, yalnız canlılıq var, mələklərdə isə, yalnız nitq,
şüur və s. İnsanda da bu iki xüsusiyyətin hər biri cəm olmuşdur.
Bıma görə də, insanı "insan - nitqə malik olan canlı" kimi tərif
edirlər. Məlumdur ki, hansı tərəf üstünlük təşkil etsə, insan o tərəfə
doğru yuvarlanmalıdır. Həm "canlılıq", həm də "nitq qüvvəsi"
insarun zati xüsusiyyəti olduğundan, bunlardan hər hansı biri önə
keçsə, insan ona uyğun da formalaşacaqdır. Bımu psixologiya
elmində daha dəqiq müşahidə etmək olar. Belə ki, canlılıq
xüsusiyyətləri mələkuti xüsusiyyətlərinə qalib gələn şəxslərin üz
cizgilərində dəyişikliklər baş verir. Əksinə olan halda, bəzi
şəxsiyyətlərdə aydm göründüyü kimi, sanki, insanın simasmdan
nur tökülür. Bu isə hər kəsə müyəssər olmur. Bir balaca da
açıqlamaq istəsək, deyə bilərik ki, ir- fan elmləri ilə həm nəzəri, həm
də əməli məşğul olan ariflər Allahm verdiyi "Bərzəx" bəsirəti
sayəsində, hansı cəhəti (heyvani, ya mələkuti) olur olsun üstünlük
təşkil edən insanla- rm əsl simalarım, üzlərinin aldığı quruluşu.
Bərzəx aləmində müşahidə edirlər. Bəzi insanlar üçün bu,
qəbulolunmaz olsa da. Quranda buna onlarla misal göstərmək olar.
Beləliklə, insan, yalnız və yahuz təfəkkürü, şüuru, ağlı, ekni,
mənəviyyatı,
mərhəməti,
əxlaqı
kimi
mələkuti,
mənəvi
xüsusiyyətlərlə dəyərləndirilə bilər. Bu kimi zati ünsürlərdən başqa
qeyri-zati
olan
maddi
dəyərsizliklərlə
qiymətləndirilməsi
insaniyyətdən kənar və məntiqsizlikdir. Buna görə də insan nəzəri
olaraq, yahuz
"İnsan - şüura, nitqə malik canlıdır"
kimi tərif
edilməli və bu tərifə uyğun olaraq da əməli həyat sürülməlidir. Əks
halda, mələkut aləminə məxsus nitq (şüur, təfəkkür, hidayət və s.)
aradan qalxmalı və insanlıq günəşi sönərək, heyvanlıq zülməti
onun bütün varlığım fəth etməlidir. Bu da əsl Cəhənnəmin, odun,
alovım özündən başqa bir şey deyil!
’
Bərz3x -
ölümdən Qiyamətə qədərki həyatdır.
453
Məntiq ____________________________________________________________
Ddrsin əlavəsi - 7 (Hökm): Bir çox insanların, Allaha
imanlarının olduğunu qətiyyətlə israr etdiklərini görürük. Halbuki
həmin insanlarm çoxu Allahm dediklərinə qarşı çıxırlar. Hətta
onlar bəzən küfr belə edirlər. Amma, doğrudan da, bir çox
insanlarm Allaha imanlarmm oluğunu inkar etmək olmaz. Bəs bu
iki ziddiyyətli halı necə izah etmək olar? Əxlaq alimləri bunu ekn
və əməllə əlaqələndirirlər. Yəni imarun dərəcələri vardır. Belə
insanlarm da bu cür imanları imarun aşağı səviyyəsinə aiddir.
Yaxud "Əməlsiz iman, iman deyil" məşhur cümləsi hamımıza
məlumdur. Biz Quranda imanm həmişə əməllə bərabər işləndiyini
müşahidə edirik. Bu da əməlsiz imarun fayda vermədiyinə bir
dəlildir. Bu barədə geniş məlumat üçün əxlaq kitablarma müraciət
etmək olar. Amma həmin mövzunu bu dərslə əlaqələndirərək izah
edək.
Əslində, imanlarrrun olduğunu vurğulayanlar, zahirdə "La
ilahə illəllah" hökmünə imanlarmm olduğunu göstərirlər. İndi biz
bu hökmü araşdıraq. "Hökm dörd məkanda" bəhsini bu hökmə
tətbiq edək. Bu hökmün qarşmızda olan yazı forması yazılı aləmdə,
tələffüzü şifahi aləmdə, xarici aləmdəki həqiqi varlığı isə xarici
aləmdə qərarlaşmış olacaq. Zehin aləmindəki forması da aydmdır.
Belə ki, hamımız bu hökmün mənasırun "Allahdan başqa ilah
yoxdur" olduğımu bilirik. Elə isə, "La ilahə illəllah"ı təsdiq edən
şəxsə sual verilir ki, "Sən bu şeyin hansı məkanda olan predmetinə
iman gətirmisən?". Əgər cavabda "Xarici aləmdəki predmetinə"
deyilsə, bu şeyin, doğrudan da, xarici aləmdə var olması üçün, ya
da bunu xarici aləmdə göstərmək üçün Allaha ibadət mütləq
əməldə icra edilməlidir. Belə olmayan halda, cavab şəxsi
olduğımdan, bu şeyin xarici aləmdə var olması özünü doğrultmur.
Yaxud insan psixo- logiyasma əsasən, hər bir insan ya gizli, ya da
aşkarcasma nəyəsə tapımr, ibadət edir. Deməli, nəyəsə ibadət edən
insarun, bu hökmün xarici aləmdə var obnasmı təsdiqləməsi üçün
mütləq Allaha ibadət etməlidir. Yoxsa bu söz yalan olur. Bəs iba
454
Dostları ilə paylaş: |