YEDDİ SUAL
1
SAHİB SAİLOV: "ALTI İLDİR HEÇ
NƏYİ YENİDƏN QURMAMIŞIQ"
Mədəniyyət daha geniş anlayışdır. O, təkcə ədəbiyyat və
incəsənəti əhatə etmir. Son vaxtlar ölkəmizdə bir-birinin
ardınca fabrik və zavodlar əmək kollektivlərinin səhlənkar -
lığın dan işi dayandırırlar. Bu, istehsalat mədəniyyətimizin
səviyyəsizliyini əks etdirir. Quru sözçülük, boşboğazlıq elə
vüsət alıb ki, bir də baxıb görürük ki, vitrinlər bomboşdur.
Kənd təsərrüfatı batıb gedir. Sözdən başqa diş altda
çeynəməyə heç nə qalmayıb. Bu sahədə böhranın yaranması
və ondan çıxış yollarını redaksiyamızın qonağı Azərbaycan
Demokratik Ziyalılar cəmiyyəti kənd təsərrüfatı məhsulla -
rının tədarükü, istehsalı və emalı şöbəsinin müdiri Sahib
Sailov şərh edir.
– Sahib müəllim, söhbət ondan getmir ki, hər bir vəzifə
sahibi iqtisadiyyat deyilən nəhəng sahənin çıxış yollarını
göstərir. Sizə müraciətimizin əsas səbəbi budur ki, iqtisadi
həyatın müəyyən qabarıq çalarlarına yaxşı bələdçiliyiniz var.
Bir də ki, uzun illər təsərrüfat rayonlarında rəhbər vəzifədə
işləyən partiya, dövlət kadrı kimi respublikada əkinçilik
mədəniyyəti barədə nə deyə bilərsiniz?
– Əkinçilik mədəniyyəti deyəndə ilk əvvəl ata-babala -
rımızın həmin sahədə illərlə qazandığı təcrübəni, ənənələri
Sahib Sailov
326
1 “İlham” qəzeti 1991-ci il, 12 yanvar.
yada salmalı, öyrənməli, davam etdirməliyik. Lakin iş elə
gətirib ki, iradəmizdən asılı olmayaraq mərkəzin təkidi ilə
ənənələri çox hallarda pozmuşuq, 1966-cı ildə Astara ray-
onuna birinci katib təyin olunanda həmin rayon cəmi 14 min
ton tərəvəz istehsal edirdi. Orada axar su altında becərilən
Ənbərbu, Xan, Akulə çəltik növlərini indi də xatırlayıram.
Moskva bizdən paytaxtı və Leninqrad şəhərlərini erkən
tərəvəzlə təmin etməyi tələb edirdi. Kütləvi tərəvəz əkini
başlandı. Düyü plantasiyaları aradan sıxışdırıldı. Astarada
böyük ərazidə Kələdəhnə bataqlığı kənarında Marso gölü qu-
ruduldu. Yerli şərait, ekologiya nəzərə alınmadı. Halbuki
çəltikçiliyin inkişafı həmin ərazidə daha məqsədyönlü olardı.
– Yoldaş Sailov, respublikamızın kənd təsərrüfatı mexaniz -
minə mərkəzin – Moskva rəhbərliyinin amiranə göstərişləri
zamanı nə itirib, nə qazanırdıq?
– Bəli, tale elə gətirdi ki, Şamaxıya birinci katib təyin ol-
undum. Rayonun təsərrüfat imkanları ilə tanış olanda gördüm
ki, üzümü biz becərir, yığır, emal edirik. Hazır məhsulu
sisternlərdə göndəririk, ittifaqın başqa şəhərlərinə. Şərab
orada qablara dolurulub satışa verilir. İqtisadi hesablamalar
apardıq. Məlum oldu ki, bizim əziyyətimiz bahasına, necə
deyərlər, nə yoğurub, nə yapır, şərabın hər litrində təmiz bir
manatı ittifaqın digər regionları mənimsəyir. Üzümçülüklə
məşğul olan rayonlarda şərabın qablaşdırılması məsələsi,
məhsulun bir hissəsini bilavasitə, özünün satmaq hüququnun
olması zəruriliyi problemini qaldırdım. Moskvadan SSRİ
Dövlət Plan Komitəsindən mütəxəssislər gəldi. Uzun dialoq -
dan yarı hənək, yarı gerçək dedilər ki, (Baybakov onda
Zəkanın gücü
327
qosplanın sədriydi) bütün gəlir o qazana tökülür, ordan da
paylanır. Yəni ki, bu fikri qatla qoy qırağa, bir daş altdan, bir
daş üstdən. Bütün vəsait ittifaq büdcəsinə yığılmalıdır.
Ümumiyyətlə, biz 1974-1976-cı illərdə Şamaxı rayonunda
məhsuldar üzüm bağlarının sahəsini 18,7 min hektardan 30
min hektara çatdırdıq. Bunun müqabilində məhsul 45 min
tondan 146 min tona qaldırıldı. Amma görün sonra nə oldu.
Sərxoşluğa və alkoqolizmə qarşı mübarizə şüarı ilə əli balta -
lılar cumdular bağlara, min bir əzabla böyüdülən meyvələri
yerlə yeksan etdilər. Milyonlarla iqtisadiyyata ziyan vuruldu.
Bəs nəticəsi? Alkoqolizm aradan qaldırıldımı?... Əksinə…
Bizdən aqrotexnika mədəniyyəti də aşağı səviyyədədir.
Mən 1975-ci ilin iyun ayında Bolqarıstanda ezamiyyətdə
oldum. Orada cərgələr arası məsafə 3 metrdir. Bolqar üzümü -
nün şəkəri çoxdur, meynələr az xəstələnir, kombaynla
yığmaq mümkündür. Bu kimi problemlər bizdə illərdən
bəridir həll olunmayıb. Ölkəmizdə kənd təsərrüfatını
mexanikləşdirmə mədəniyyəti bərbad gündədir. Məsələn,
bizdə aztonlu traktorlar yoxdur. Necə deyərlər, nuh əyya -
mından seriya ilə buraxılan ağır traktorlar isə tələbi ödəmir.
İllər keçdikcə belə traktorlar maşın parklarında dəmir
yığımına çevrilir. Təsərrüfatçı rayonlarımızın demək olar ki,
heç birində aqro xəritə yoxdur. Torpaq da canlı orqanizm
kimidir. Onun tələbi öyrənilmədən gübrələrlə yüklənir. Eləcə
də götürək ziyanvericilərlə mübarizədə işlədilən zəhərli
maddələri… Orası lap dəhşətdir. Söhbətimiz mənə Lev Tol-
stoyun məhşur ifadəsini xatırlatdı: "İnsan təbiətə nə qədər
qəsd edirsə təbiət də əvəzində ondan intiqam alır".
Sahib Sailov
328
Bu həqiqətdir. Torpaq sahibinə verilməlidir. Bunun üçün
uzun illər, bir də yüksək əkinçilik mədəniyyətini mənim -
səmək gərəkdir. Kolxozları, sovxozları birdən dağıtmaql iş
aşmaz.
Konstitusiyanın 6-cı maddəsi SSRİ hökuməti tərəfindən
çıxarılıb, qanun qüvvəsində salınıb. Belə deyək, əslində indi
Sov. İKP yeni yaranmış digər siyasi partiyalarla eyni hüquqa
malikdir. Amma cəmiyyəti-mizdə gedən proseslər, xüsusən
kənd təsərrüfatında aydın göstərir ki, Sov. İKP bu rolu hələ
də oynayır. Bu məsələyə sizin münasibətiniz?
- Bu cəmiyyəti insanlar qurub. Kollektivləşməni də,
mədəni inqilabı da, müharibədə qələbəni də, sonrakı bərpa
və quruculuq işlərini də əsasən kommunistlər həyata
keçiriblər. Deməli, onlar da SSRİ-ni idarə etməlidirlər. Mən,
meydanda kommunsitlərə bərabər ikinci siyasi qüvvə
görmürəm. Söhbət Kommunist Partiyasından yox, ölkəni
idarə edən ictimai quruluşun qüsurlarından getməlidir. Bir
milyard 250 min əhalisi olan Çin Xalq Respublikasını da
Kommunist Partiyası idarə edir. Orada əhalinin kənd
təsərrüfatı məhsullarına olan tələbatı tam ödənilir.
– Durğunluq, amirlik anlayışlarına və yenidənqurmaya
münasibətiniz?
– Ataların belə məsəli var: "İntizamsız ev susuz
dəyirmandır". İndi pislənməsi dəbdə olan dövrdə nizam, in-
tizam var idi. İntizam olan yerdə müvəffəqiyyət də olar.
Amma indi o yerə çatıb ki, məhsullar tarlalarda quruyur,
məhv olur. Təkcə son iki ildə ölkə rəhbərliyinin SSRİ Ali
Sovetinin sessiyasında 700- dən çox qanun qəbul olunub,
Zəkanın gücü
329
Dostları ilə paylaş: |