Sahib sailov zəkanın gücü (1954-2013) Bakı
Yüklə 2,16 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Sahib Sailov 322
- Zəkanın gücü 323
- Sahib Sailov 324
- Zəkanın gücü 325
düşmüşəm, ya yox! Təşkilat şöbə müdirinin guya mənim fəaliyyətimi yoxlayıb (özü də Cəfər Vəliyevin yoxlamasından sonra), Şamaxıdan dəlil-sübutla qayıtması MK-da Sailova olan xırım-xırda rəğbət rişələrini də doğrayıb atdı. Az sonra üzümçülərin Cəlilabad müşavirəsində xitabət kürsüsündə yarımçıq saxlandım. Başıma and içən adamlar indi kölgəmi yox, özümü qılınclamağa hazır idilər. Hadisələrin finalını gözləməkdən özgə bir yol görünürdü. İnzibati orqanlar şöbəsi müdirinin rəsmi rəyinə etimadsızlıq göstərilməsi pedaqoji texnikumla əlaqədar maqnitofon lentinə yazılmış bir şahid ifadəsi idi. Söz yox, oxucu üçün bu ifadənin qəsdli uydurma olduğunu sübuta yetirməyimin o qədər də fərqi yoxdur. Üfüqlərə qaranlıq çökdüyü aydın sezilirdi. Nəhayət, 1977-ci ilin sonu yetişdi. Dekabrın axırlarında pərt, üzüntülü bir halda şəhərdəki mənzilimə dönmüşdüm. Gecəni hansı hisslərlə keçirdim, tək Allah bilir. Qarşıda məni nələr gözləyəcəyini isə açılmaqda olan sabah göstərəcəkdi. 1977-ci il dekabrın 27-də respublika prokurorluğundan zəng vurub məni oraya dəvət etdilər. Bu, partiyadan azad birinci günümün ilk "bəxşişi" idi. Taleyin daha amansız zarafatları qabaqda imiş. Ertəsi gün saat 13-ə kimi hələ də nəvaziş qoxusu əskik ol- mayan sorğu-suallara cavab verməli oldum. Sonra ürəyimə nəsə dammış kimi nahar eləmək üçün getmək istədiyimi bildirdim. Müraciətimin rüsxət istəmək ahəngindən özüm də üşəndim. Mənə bildirdilər ki, olmaqdan savayı çıxış yolum yox idi. Yarıkönül kəsdiyim tikələr boğazımdan çətinliklə ötürdü. Düz saat 15-də kartın görünməyən üzünü açdılar… həbs edilməyim barədə imzalı-möhürlü orderi göstərdilər.
Bu, prokurorluqda "iştahlı" nahardan sonra çox "dadlı" delikatesə bənzədi. Artıq həyatın başqa bir üzü ilə qarşılaşmaqda idim. Məni oradan Şüvəlana, ilkin istintaq izolyatoruna yola saldılar… Uşaqlarım söyləyirlər ki, axırıncı dəfə mən evi tərk eləyəndə formalı-formasız orqan işçiləri mənzilə doluşdular… Elə sürətli axtarış, sorğu-sual başladı ki, sanki göylərdə şimşək çaxırdı. Kənddə-kəsəkdə izim- tozum dəyən yerlərin hamısında axtarış aparılıbmış. Hətta qəbiristanlıqda belə. Ancaq Sailovun nə olmayan "QAZ-24"- dən, nə saysız qızıllarından, nədə çürüyən pullarından bir nişanə tapılmayıbmış… – Bağışlayın, bunu istehza, yoxsa həqiqət kimi başa düşək? – Hər ikisindən. Əvvəla, ona görə ki, məni qulluq mövqe - yindən sui-istifadə etmək və rüşvət almaqla təqsirləndirir, it- tiham edirdilər. Guya mən hədiyyələr mağazasından Gəncədə istehsal olunmuş xalça götürüb pulunu verməmişəm. 60 manatlıq iş üçün 500 manat rüşvət almışam və sair. Görürsünüzmü, partokratiya bəd ayaqda öz təbəqəsini güdaza vermək naminə özünü necə təzadlı və gülünc vəziyyət qarşısında qoyur. Axı, kimə məlum deyil ki, katibin balaca bir işarəsi ilə nəinki yerli xalçalar, raykopittifaqın bütün anbarı belə onun ayaqları altına tökülərdi… bunu hamı bilirdi. Ancaq adamı dolaşdırmaq üçün həqiqətdən yox, ya- landan yapışmağa məcbur idilər. İctimai quruluşumuzun bir "gözəlliyi" də elə bunda imiş… O vaxtın həbs taktikası belə idi. "Tut, sonra sübut eləmək asan məsələdir". Doğrular yalan olmuşdu, yalanlar doğru. Miskin, buyruq
qulu şahidlərdən alay düzəldilmişdi. Burada müxtəlif zümrəli adamlar vardı. Yazığım gəlirdi çoxuna. Bəziləri isə gələcə - yinin yolunu namərdlik etməklə açmaq istəyirdi. Dərindən fikirləşəndə cəmiyyətimizdə qeyri-adi hesab edilə bilən şey yoxdur. Hər cür alçaqlıq təbiidir. Beləliklə, mən partokratiya üfüqlərində nəinki apogeyin, həm də perigeyin təzadlarına yaxından tamaşa eləmişəm… – Sizin üçün xoş olmasa da, bir həbsxana epizodu söyləməyinizi rica edirik. – Epizod başımın tükü qədər. (Bu sözləri deyəndən sonra əlini başına çəkir və "deyəsən başımda da o qədər tük qal ma - yıb" deyir). Ancaq bircəciyini söyləyəcəyəm. Şuşa həbsxana - sın da bağlı kamerada 3 ilimin tamamını gözləyirdim. Qay daya görə, burada gecə-gündüz elektrik işığını söndürməyə icazə verilmir. Ona görə də gecəni gündüzdən ayırd etmək çətin olurdu. Bir gün məni rəisin yanına apardılar. O, tanış adam çıxdı, halıma acıdı. Əhval tutandan sonra dedi ki, hava çox sakitdir, çıx eşiyə, 5-10 dəqiqə var- gəl elə. Açığı, heç nəyə etibarım qalmamışdı. Həyatımın ülgüc üzərində olduğunu yaxşı bilirdim. Buna baxmayaraq, əlimdə rəisin stolunun üstündən götürdüyüm iki qəzet eşiyə çıxıb xeyli qabağa addımladım. Birdən qarşıdan gələn ovçarkanın artıq məni haqladığını gördüm. Dönüb arxaya baxmağa belə macal tapmadım. Çünki bu it haqqında çox şey eşitmişdim. Söyləndiyinə görə, o, hər dəfə açılanda qabağına çıxanları parçalayırdı. "İlahi, - dedim, -özün kömək ol". Nə qədər qəribə görünsə də, it acgözlüklə əlimdəki qəzetləri qoxulayıb məndən uzaqlaşdı. Xeyli yerimdə qaldım. Rəis handan-hana özünü yetirdi: "anam məni namaz üstündə
doğubmuş. Gedəcəkdi qanım" – dedi. Hər kəs öz taleyinə sevinirdi. – Dustaq həyatında sizinçün kəşf hesab olunacaq, əgər belə demək mümkünsə, hansı cəhət yadınızda qalıb? – Həbsxanada insanın qara qəpiklik qiyməti olmurmuş. Onun mən də adamam deməyə hüququ yoxmuş. Bura əzilmək, döyülmək, alçaldılmaq yeri imiş. Bir də orasını qeyd edim ki, pul dustağın karına daha çox gəlirmiş… – Deyirlər Siz həbs ediləndən sonra yaxın adamlarınızı bir- bir işdən, vəzifədən çıxarıblar. Tələbə övladlarınıza olmazın mənəvi əziyyətlər verilib… – Hamısı doğrudur. Mən cismən, yaxınlarım, balalarım isə mənən həbs cəzasında olublar. Atamın dərddən ürəyi partlayıb. Nazir müavini vəzifəsində olan qardaşımı pillə- pillə aşağı endiriblər. Ali təhsilli böyük oğluma iki il iş verməyə heç kimin cəsarəti çatmayıb. Belə hesab edirəm ki, ən ağır cəza azadlıqda ikən məhkumluqdur. Bunu yaxınlarım, övladlarım görüblər. Tanrı nəyə görəsə mənə də, onlara da dözüm verdi. Xar olmağa qoymadı. Şükür edirəm ki, dünyanın soyuq aşkarlıq işığında bu gün bu sözləri deməyə imkanım var. Bir gün tam bəraət qazanacağıma şöbhəm yox- dur. Sağlıq olsun, o zaman müsahibə verəsi olsam, partokratiyanın daha dərin qatlarda gizlənən sirlərindən "Yeddi gün"ün oxucularına bir az da geniş söhbət açaram. – Allah qoysa. Müsahibə üçün sağ olun.
Yüklə 2,16 Mb. Dostları ilə paylaş:
|