153
Onun qədər möhtəşəm və əzəmətli görünüşə malik digər bir Bakı məscidi keçmiş Kaspiyski (indiki
Səməd Vurğun) küçəsi 76 ünvanda yerləşir. Bakılılar onu "Göy məscid" kimi tanıyır.
Bununla bərabər, keçmiş
illərdə bu məscid onun əsasını qoyan, iri Bakı taciri və mesenatı Hacı Əjdər bəy Aşurbəyovun adı ilə "Əjdər bəy
məscidi" də adlanırdı. Nabat xanım kimi bu şəxs də həmin məşhur və tanınmış qədim Aşurbəyovlar nəslinə
mənsub idi. Heç də təsadüfi deyil ki, Əjdər bəy və onun oğlu İsmayıl bəyin adına Rusiya İmperiyasının ən
məşhur sahibkarları və səxavətli mesenatları sırasında "Romanovlar çar evinin 300 illiyi" nəşrində (1913-cü il)
rast gəlinir. "Bir nəfər yoxsul şəxs belə, əgər yardım üçün ona müraciət etmişsə, rədd cavabı almayıb", - deyə
biz bu kitabda oxuyuruq.
Əjdər bəy Aşurbəyovun neft mədənləri vardı. Onun özü isə 10 ildən çox Bakı Şəhər Dumasının üzvü
("qlasnı") olmuşdu. Şahidlərin xatirələrinə əsasən Əjdər bəy kimi bir adamın tək bircə sözü
istənilən vekseldən
və ya iltizamdan daha sanballı tutuma malik idi.
Əgər Təzə Pir məscidi ibadət zalının həcminə və bəzəklərinin zənginliyinə görə misilsizdirsə, Göy
Məscid ilk öncə formasının əzəmətinə, klassik proporsiyalarına görə diqqəti özünə cəlb edir. Yeri gəlmişkən,
Əjdər bəy məscidini də həmin Zivər bəy
[274 - 275]
Əhmədbəyov layihələşdirmişdir. Onun təntənəli
təməlqoyma mərasimi 2 mart 1912-ci ildə olmuş, o biri ilin sonlarına yaxın isə inşaat işləri başa çatdırılmışdır.
***
Diqqəti çəkən bir detal: Bakının dörd iri məscidindən ikisi əsilzadə Aşurbəyovlar nəslinin təmsilçiləri:
Nabat xanım və Hacı Əjdər bəy Aşurbəyovlar tərəfindən ucaldılmışdır. Bu məscidlər şəhərdəki dini binaların
əksəriyyətinin unudulduğu və baxımsız hala düşdükləri illərdə belə fəaliyyət göstərirdi. Bütün həmin illər
ərzində Aşurbəyov məscidləri bizim şəhərin tikinti ənənələrinə bu nəslin verdiyi böyük töhfələrin canlı xatirələri
olmuşlar.
Aşurbəyovların ucaltdıqları möhtəşəm binalar, məscidlər, onların iştirakları ilə inşa edilən məktəblər və
xəstəxanalar inqilabdan əvvəlki Bakı memarlığının indiyə qədər qızıl fondunu təşkil etməkdədir. Aşurbəyovlar,
heç şübhəsiz, böyük var-dövlətə malik əsilzadə familiyalarından
biri olmaqla bərabər, eyni zamanda köhnə
Bakının sənayeçiləri və sahibkarları sırasında, əlbəttə, ən əsilli-nəsəbli familiya idi.
Təsadüfi deyil ki, sovet hakimiyyətinin qurulmasından sonra ən amansız repressiyalar məhz
Aşurbəyovların üzərinə yönəldilir, ən ikrah doğuran donoslar onların barəsində yazılır, onlara münasibətdə ən
ağlagələn və ağlagəlməz alçaqlıqlar edilir. Lakin bunlar da bu qədim əsilzadə nəslin övladlarının şəxsiyyətini
sındıra bilməmişdir. Sovet dövründə var-yoxdan çıxarılan, mal-mülkləri əllərindən alınan Aşurbəyovlar nəsli öz
sıralarından şəhərimizə gözəl alimlər,
müəllimlər, istedadlı və qeyri-adi şəxsiyyətlər, ən başlıcası isə - əsl
bakılıların ənənəsini illərin sınağından ləyaqət və şərəflə keçirib gətirən nəcib insan bəxş etdi.
Daha bir səciyyəvi detal: bu çoxsaylı və qollu-budaqlı nəslin demək olar heç bir təmsilçisi mühacirətdə
dünyasını dəyişməmişdir. Hətta 20-ci illərin əvvəllərində Bakını tərk etməyə məcbur qalanlar, sonralar bu
ayrılığa dözməyərək qayıtmışlar. Vətəndə onları təqiblər, məşəqqətlər, repressiya dəhşətləri gözləyirdi. Lakin
bizim tariximizin ən amansız dövrlərində belə Aşurbəyovları sındırmaq mümkün olmayıb və düşünürük ki, Sara
xanım Aşurbəylinin 90 illik yubileyi tək onun bir alim,
tarixçi olaraq deyil, həm də indi həyatda olan bütün
Aşurbəyovlar üçün, eləcə də bizim şəhərin tarixini və ənənələrini əziz tutan hər bir kəs üçün yeni bir mərhələnin
başlanğıcı olacaqdır...
Fuad AXUNDOV,
İnterpolun Milli Mərkəzi Bürosunun əməkdaşı,
zərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.
154
AŞURBƏYOVLAR BU GÜN VƏ SABAH
Nəslin qurub-yaratmaq ənənələrini davam etdirməklə, Sara xanım Aşurbəyliyə öz yubileyi günündə,
Nabat xanım Aşurbəyovanın - Təzə Pir məscidinin əsasını qoyan nəcib insanın adı ilə "Nabat" adı verilən on altı
mərtəbəli yaşayış kompleksinin təməlini qoymaq şərəfi nəsib olmuşdur.
Postsovet dövründə Aşurbəyovlar nəslinin övladları birincilər sırasında respublikada kooperativ
hərəkatının beşiyi başında durdular, Azərbaycanda ilk əmtəə-xammal birjasını təsis etdilər, qəzet buraxır,
televiziyada və təhsil sferasında çalışırlar. Özü də bütün bunlar sovet hakimiyyəti illərində Aşurbəyovlar
nəslinin nəinki bütün maddi bazalarından, o
cümlədən onlarca mülklərindən, evlərindən, torpaq sahələrindən,
neft mədənlərindən və müəssisələrindən tamamilə məhrum edilmələrinə, həm də özlərinin bir çox ən ləyaqətli
təmsilçilərini itirmələrinə - repressiya edilmələrinə, İkinci Dünya müharibəsində həlak olmalarına, İstanbuldan
Parisə qədər dünyanın çox yerinə səpələnmələrinə baxmayaraq mümkün olmuşdur. Nəslin bir çox qanadları öz
mövcudiyyətlərinə son qoymuşdur.
Lakin gənc və yeniyetmə nəsil böyüyür və qüvvə toplayır. Aşurbəyovlar nəsli davam edir və onlar
Azərbaycan tarixinə hələ çox şanlı səhifələr yazacaqlar.
SARA XANIM AŞURBƏYLİ MÜASİRLƏRİN XATİRƏLRİNDƏ
Yəqin ki, böyük dostluq ilk görüşdən, ani bir təbəssümdən və əlsıxmadan başlanır. Sara xanımla mənim
ilk görüşüm 1982-ci ildə Şirvanşahlar Sarayında, onun "Şirvanşahlar Dövləti" adında son dərəcə dəyərli kitabı
işıq üzünə çıxdıqdan sonra olmuşdur.
O vaxtlar "Şirvanşahlar Sarayı kompleksi" dövlət tarix-memarlıq muzey-qoruğunun
rəhbərlərindən biri
olaraq, mənə müəllifi öz kitabının ilk təqdimat mərasiminə dəvət etmək şərəfi nəsib olmuşdu. Mənim fikrimcə,
təqdimat məhz Şirvanşahlar Sarayında keçirilməli idi.
Habelə mənim tapşırığımla Sara xanımın kitabının tirajının bir hissəsi muzey tərəfindən hədiyyə fondu
üçün alınmışdı ki, bu da kitabın ən yüksək səviyyəli qonaqlara, Bakıya təşrif buyuran və o vaxtlar MK-nın
birinci katibi işləyən Heydər Əliyevlə görüşən xarici dövlətlərin hökumət nümayəndə heyəti üzvlərinə hədiyyə
etmək imkanı yaradırdı. Heydər Əliyev onları Şirvanşahlar Sarayını ziyarətə dəvət edir, imkan daxilində özü
şəxsən onları müşayiət edirdi.
O vaxtlar filialları ilə birlikdə bu muzey-qoruğa ildə yarım milyona qədər adam təşrif buyururdu.
Sara xanımın bir vaxtlar Azərbaycan Tarix Muzeyinin elmi əməkdaşı işlədiyini bildiyimdən,
mən dedim
ki, muzeyə uzun illər mənim anamın qardaşı Məmmədəmin Adil bəy oğlu Qazıyev - İrəvan Xanlığının qədim
bəy nəsillərindən birinin övladı - rəhbərlik etmişdir.
[276 - 277]
1915-ci ildə qanlı erməni terroru zamanlarında
xaincəsinə arxadan vurulan yaxın qohumları itirdikdən sonra ailə 1919-cu ildə doğma torpaqları tərk etməyə
məcbur olur və birtəhər Bakıya gəlib çıxırlar. Əməkdar elm xadimi, tarix elmləri doktoru, professor M. Qazıyev
də çoxlu məşəqqətlər görmüşdü və onların Sara xanımla və Aşurbəyovlar əslizadə nəsli ilə talelərində çoxlu
bənzərliklər vardı.
Sara xanımın siması xoş bir təbəssümlə işıqlandı, məni bir ana kimi qucaqladı və təkcə bunu dedi:
"Eldar müəllim, sən Məmmədəmin Qazıyevin bacısı oğlusan?!"
Sonralar birgə işlərimiz üzrə Sara xanımla tez-tez ünsiyyətdə olurdum.
"Şirvanşahlar Dövləti" kitabının təqdimatına qonaqları dəvət edərkən, bir görüşümü ayrıca qeyd etmək
istəyirəm. O vaxtlar Xarici Ölkələrlə Respublika Dostluq Cəmiyyətinin sədri,
Azərbaycan Ali Sovetinin
deputatı, SSRİ Dövlət Mükafatı laureatı, Azərbaycanın xalq şairi, akademik Nəbi Xəzri idi. İndi Fransanın
Azərbaycandakı səfirliyinin yerləşdiyi binada onun yanında olarkən mən ona kitabın təqdimatına dəvətnamə ilə
birlikdə "Şirvanşahlar Dövləti" kitabının bir nüsxəsini də bağışladım. Kitabı qayğı ilə götürüb onu vərəqləyərək
dedi ki, bu gözəl kitabın işıq üzünə çıxmasından xəbərdardır və mənə nəzər salaraq təbəssümlə söylədi ki, əsl
kitabdır və Azərbaycanın əsl tarixidir. Xatırladım ki, o vaxtlar 80-ci illərin astanasında dayanmışdıq və heç də
tarixə dair hər kitab senzura idarəsinin (Qlavlit) manelərini keçib nəşr edilə bilməzdi.
Mənim vəsatətimlə Sara xanım muzeyin Elmi Şurasının tərkibinə daxil edildi ki,
bu da bizə onunla hər
ay muzeydə, Elmi Şuranın iclaslarında görüşməyə, elmi və nəşriyyat işinin vacib problemlərini müzakirə
etməyə imkan yaradırdı.
Bu gün onun işıqlı simasını, zərif əsilzadə şəxsiyyətini, adı böyük hərflərlə yazılmağa layiq alimi
xatırlayarkən mən onun mərdanəliyi qarşısında, uzun bir ömrü ləyaqətlə yaşamış insanın ruhu qarşısında baş
əyirəm. O, Azərbaycanın müstəqil və çiçəklənən bir ölkəyə çevriləcəyinə, Azərbaycan xalqını bəxtəvər
görəcəyinə ümidlərini heç vaxt itirmirdi.