SemiTİzm ve anti-semiTİZM
Yüklə 358,99 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Marksistler ve Laikler
- Mustafa Kemal Atatürk’tü
www.altinicizdiklerim.com 27
Yahudi’den Yahudi olarak bahsediliyor ve Siyonist ya da İsrailli gibi başka bir sıfat kullanılmıyordu. Hıristiyanların aksine, Yahudilerin tümü kötüydü. Makaleler, diğer iki düşmanla– Marksistler ve Laikler -ilgili olarak ise, bunların her ikisinin de ya Yahudi olduklarını ya da Yahudiler tarafından yönlendirildiklerini ve işlendiklerini iddia etmekteydi. Birçok bakımdan en sinsi ve gerçek İslam için en tehlikeli dördüncü düşman ise
İlk büyük laik devrimci, bu süreci başlatan “çıban başı” ve diğer hepsinin öykündüğü kişi, Birinci Dünya Savaşı’nda Türklerin yenilmesinden sonra Osmanlı’nın küllerinden Türkiye Cumhuriyeti’ni yaratan ve medeni hukuk sorunlarında dahi İslam Şeriatı’nın yerini modern laik kanunların aldığı; din ve devlet işlerinin birbirinden ayrıldığı İslam tarihindeki ilk entiteyi kuran Mustafa Kemal Atatürk’tü. Makalelerde belirtildiğine göre, Atatürk, Filistin’in Siyonistlere verilmesine karşı çıktıkları için Osmanlı sultanlarını ceza olsun diye deviren bir dönme, yani gizli bir Yahudi’ydi. Doğruluğuna ilişkin en ufak bir kanıt bile bulunmayan bu son iddia kökten dinci yazılarda geniş kabul görmüştür. Arap ülkelerindeki yeni tip Yahudi karşıtı literatürün bir başka özelliği İsrailliler, Siyonistler ve Yahudiler arasındaki ayrımın fiilen ortadan kalkmış olmasıdır. 1973 savaşında Mısır ordusu için hazırlanan eğitim kitapçıklarında, düşmana göndermede bulunurken “Yahudiler” denmekte; hatta bütünüyle askeri konularda dahi “Yahudi orduları” ya da “Yahudi subayları” tabirleri kullanılmaktadır. Dolayısıyla birçok
Klasik dönemlerde Eski Ahit’le ilgili olarak Müslüman bilim adamları tarafından yapılmış çok az eleştiri vardı. Müslüman alimler, bu yöndeki dikkatlerini daha çok İslam’ın tek ciddi düşmanının kutsal kitabı olan, Yeni Ahit’e karşı yöneltmişlerdi. Bazı Arap yazarlar Eski Ahit’te, Yahudilere atfettikleri tüm şeytani özelliklerin ve karanlık kumpasların köklerini Eski Ahit’te bulduklarını iddia ederler. 1948 yazında, İsrail’in kurulması ve Arap ordularının yeni ülkeyi daha doğarken yok etmeye yönelik başarısız çabalarıyla birlikte, Arap ülkelerindeki Yahudilerin zaten kötü olan durumları hızla felakete doğru gitmeye başladı. Mısır, Irak ve Suriye’de Yahudiler keyfi olarak tutuklanıyor, sorgulanıyor ve işkenceye uğruyorlardı. Malları müsadere ediliyor, Arap davasına bağışta bulunmaya zorlanıyor, işten çıkarılıyor, hareket özgürlükleri kısıtlanıyor ve kendilerine karşı ticari ve mali kısıtlamalar uygulanıyordu. Fas’a bile yayılan birçok şehirde çıkan ayaklanmalarla durum iyice anlaşılmıştı. Nazi rejiminin ilk yıllarında Almanların yaptığı gibi, Arap hükümetleri de öncelikle kendi Yahudilerinden kurtulmak istediler. Göç en kesin çözümdü ve yine Naziler gibi nereye gittikleriyle pek ilgilenmiyorlardı. Zengin ve iyi durumda olanların çoğu Batı Avrupa ve Amerikalara gitmeyi yeğledi. Fakir olanların çoğu ise İsrail’e yerleşti. En azından iki Arap hükümeti, Irak ve Yemen, kendi Yahudilerinin İsrail’e gönderilmesinde doğrudan işbirliği yaptı. Diğerleri durumu görmezlikten gelmeyi tercih etti.
www.altinicizdiklerim.com 28
Arap topraklarındaki büyük Yahudi topluluklarından, sadece, varlıkları her iki ülkenin de mevcut siyasi düzeninin devamı için gerekli olan Fas ve Tunus Yahudileri fazla sayıda kaldı. Suriye’de ağır kısıtlamalarla birlikte hala birkaç bin Yahudi yaşıyordu. Yahudi komünal tarihinin uzak antikiteye kadar gittiği Mısır, Irak, Yemen, Libya ve Cezayir’de Yahudi toplumu ortadan kalkmış ve sadece birkaç yaşlı Yahudi kalmıştır. Ortadoğu’daki Arap devletlerinden hemen hemen bütün Yahudilerin ayrılmasından sonra, mücadele yeni bir biçim aldı: algılanan düşmanlarına-İsrail devletine ve onun arkasındaki dünya Yahudiliğine-karşı siyasi savaş. İsrail’e karşı alınan askeri ve ekonomik önlemlerin başarısız olmasıyla, Arap hükümetleri ideolojik silahlara gittikçe daha fazla önem vermeye başladılar. Soykırımın İsrail devletinin kurulmasından üç yıl önce sona erdiği doğru olmasına rağmen yine de bu olaya çok önemli bir katkısı olmuştur-bir yandan ulusal yurda umutsuz ve son kertede de durdurulamaz Yahudi akınını tetikleyerek, diğer yandan da uluslararası duygudaşlığı ve bu amaca yönelik destekleri seferber ederek. Haklı olarak, soykırım olmaksızın İsrail devletinin de kurulamayacağı iddia edilmiştir; nitekim merhum Şeyh Halil-ür-Rahmanlı (Hebron) Cabiri bir keresinde ironik bir biçimde “Yahudiler, Yahudi devletinin kurucuları olarak Tel-Aviv’in merkezine Adolf Hitler ve Emin el-Huseyni’nin heykelini dikmelidir,” demişti. Kesinlikle abartılı olmayan bu gözlem gerçeğin özünü oluşturmaktaydı. Günümüzde Arap ülkelerinde tarihe müthiş bir ilgi duyulmasına rağmen, Arap ve İslam tarihiyle ilgili devasa literatür Yahudilerin tarihine, hatta kendi Yahudi toplumlarının tarihine bile çok az ilgi göstermiştir. Esat Razzuk’un, Siyonizmle Talmud Yahudiliği arasındaki farkı ortaya koyabilmek için standart İngilizce çeviriden ve geniş kapsamlı bilimsel literatürden yararlanarak yazdığı kitap bu alanda tektir. Şimdiye kadar yerel Yahudi tarihinin, Müslüman tarihçilerin ciddi bir biçimde ilgisini çektiği tek ülke, ülkedeki Yahudilerin tarihiyle ilgili birkaç kitabın ve makalenin yayımlandığı Mısır’dır. Bunlar, genel anti-Semitik sövgülerden çok daha iyi olmalarına karşın, yine de polemik amaçlı yazılardır. Yetmişlerin başlarında, 1973 savaşının sonrasında bazı Mısırlıların, ama taktik nedenlerle ama gerçekten barış arzusuyla, İsrail’le uzlaşmayı istediklerine ilişkin çeşitli belirtiler bulunmaktaydı. Enver Sedat’ın Kasım 1977’de Kudüs’e gerçekleştirdiği ziyaret ve bunu izleyen barış anlaşması Arap-İsrail ilişkilerinde ve sonuç olarak da Arapların Yahudilere karşı tutumunda köklü bir değişim meydana geleceğinin habercisi gibi gözüküyordu. Mısır’a gelen ilk İsrailli turistler sıradan insanların sıcaklığı ve dostça tavırları karşısında hayrete düştüler. Fakat bu yeni ruh hali fazla uzun sürmedi, Mısır medyasında asla bütünüyle kaybolmayan anti-Semitik temalar, çok daha güçlü bir biçimde yine hortladı. Anti-Semitik yapıtlardaki sürekliliğin ve depreşmenin en güçlü etkilerinden biri Arap ülkelerinde, özellikle Suudi Arabistan ve Kuveyt’te kendisini göstermiştir. Enver Sedat İsrail’le müzakerelere başladığında ve nihayetinde de barış anlaşması yaptığında Arap Birliği’nden ve Arap ulusları toplumundan ihraç edildi, soyutlandı ve İsrail’e Yüklə 358,99 Kb. Dostları ilə paylaş:
|