Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
110
qızım... Alo.., xəstəxanadır? Alo.., Saray kəndində bir yaşlı qadın yıxılıb huşunu itirib, vəziyyəti ağırdır.., təcili həkim gön‐ dərin! Necə yəni maşın yoxdu, bəs təcili yardım maşınları hanı? ...Necə!!! Əliyarı vurublar?!! ...Ölüb!? ...Aman Allah! ...Siz Allah qeyd eliyin, ...Mehtiyev Ağəlinin evində..., yaşı 90‐a yaxın olar ...Abdullayeva Durna, rayon tərəfdən gələndə birinci ev. Sağ olun!”... “Düt‐düt‐düt‐düt” – telefonun dəstəyini yerinə qoyur. “Əliyara qıyan, səni öz balanın qanına bələnəsən! Şirin bala da‐ dına həsrət qalasan, güvənc yerin qırılsın, evin başına yıxılsın, sinənə çarpaz övlad dağı çəkilsin..! Əliyarı vurublar...” – deyib gözlərini Durna nənəyə zilləyir, başını əlləri arasına alıb sakitcə divana oturur.
* * *
...Təxminən 3 saatdan sonra həyətə əlində tibb çantası olan qadın həkim, yanında da tibb bacısı içəri girdilər. Durna nənə eyvandakı taxtın üstündə hərəkətsiz uzanılı qalmışdı. Həkim xəstənin göz bəbəklərini işıqlandırdı, dizinin ağrıya reak‐ siyasını yoxladı. “Beyninə qan sızıb, təcili xəstəxanaya çatdır‐ maq lazımdır”, – deyib qalxdı. Kəndin cavanları köməkləşib xəstəni təcili yardım maşınına – “UAZ”a mindirdilər. Ağəli də maşına oturdu. Familə həyətdə üzünü cırıb şivən qoparırdı – “Allah, sən balamın xatirinə nənəsinə qıyma, balam bu dərdə dözməz, ay Allah!” – deyə hayqırırdı... Axşama yaxın Ağəli qayıtdı. – Noldu a kişi, necədi arvad!? – Familə təlaşla soruşdu. – Beyninə qan sızıb. İynə‐dərman eləyirlər. Huşu hərdən qayıdır, tez də itir. İki dəfə qusdu. Həkimlər dedi ki, qusmağı yaxşıdır. Huşu özündə olanda astadan danışa bilir. Allah kə‐ rimdi. Gör başımıza nə gəldi? Həkimlər yığışdılar məsləhət‐
111
dəşdilər – “Çox yaşamaz” – dedilər. Gərək Rəhimə xəbər verək, tərs kimi də uşaqları yola saldıq getdilər. – Başımıza gələnlərə bir bax! Bəs biz indi neyləyək? Allah balanı öldürsün, erməni, səni yer üzünə gələn günə daş yağey‐ di, sizi lənətə gələsiniz, şeytanın övladları! Sabah Familə və Ağəli ertədən xəstəxanaya yollandılar. Tibb bacıları Durnanın döşəkağını yığışdırırdılar, alt paltarla‐ rını dəyişirdilər. Həkim onun yanına iynə vurdu – “Ağrını hiss edirsənmi, nənəcan?”. Xəstə başını yellədi – “Yox”. “Sağala‐ caqsan qorxma, beş gündən sonra qaça‐qaça gəzəcəksən, hələ istəsən futbol da oynaya bilərsən!” – həkim ona toxtaqlıq ve‐ rirdi. Xəstə “güldü”. Xəstənin paltarını dəyişərkən Ağəli dəh‐ lizə çıxdı. Həkimlə rastlaşdı – “Necədi həkim, doğrudan sağa‐ lacaqmı?”. “Ümid çox azdı, beyin zədələnib və ocaq genişlən‐ məkdə davam edir, ətraflar ağrını hiss eləmir. Yenə, bir az cavan olsaydı, bəlkə... Amma daxili orqanları çox sağlamdı” – deyə cavab verdi. – Nə vaxt evə apara bilərik? – Ağəli soruşdu. – Sabah evə yazacağam, Ofeliya həkim sizin kənddən keçir, hər gün iynələrini özü vuracaq, dərmanını atmağa nəzarət edəcəkdir. – Allah köməyiniz olsun, sağ olun həkim. – Siz sağ olun – dedi və öz kabinetinə keçdi. Ağəli palataya girdi. Durna nənə zarıyaraq astadan danı‐ şırdı:
– Familə, biabır oldum, bu günü də görəcəkmişəm, altımı başqası təmizləyir... – Fikir vermə, ay arvad, həkimin işidi dayna, burda utanıb‐çəkinməli nə var ki? Ağəli: – Həkim dedi ki, yaxşısan. Sabah səni evə yazacaqlar, na‐ rahat olma. 112
– Ağa, ağrım yoxdu, amma bədənimi də hiss eləmirəm... Fərhaddan bir xəbər yoxdu ki? – Keçib gedən şeydi, sağalacaqsan. Dünən Fərhad zəng eləmişdi, deyirdi ki iki günə gələcəyəm, sağ‐salamatdır. Axşam yenə televizorda göstərdilər nəvəni, sənə salam deyirdi. Rəhimə də zəng vurmuşam, bu gün gələcəkdir. Bəlkə də Fər‐ hadla birlikdə gəldilər. Nəvələrin də sağ‐salamat çatıblar – Fər‐ had barədə özündən uydururdu. Amma, Durna nənə bu xəbərlərdən məmnun qaldı, azacıq gülümsündü, – “Gəl ömrüm‐günüm, gəl gözümün nuru, səni gözləyəcəyəm, sənsiz ölməyəcəyəm”– dedi. Axşam gecəyarı Rəhim də Bakıdan gəlib çıxdı. Sabah Dur‐ na nənəni evə yazdılar, təcili yardım maşını onu evə gətirdi. Xəstəni yola salmamışdan qabaq həkim son sözünü dedi – “Fikrimcə, uzağı üç gün yaşayacaq, axırıncı gün halı lap pislə‐ şəcək, çalışıb özüm də sabah yox, birisi gün baş çəkəcəyəm, Allah kərimdir! Hazırlığınızı görün, biz əlimizdən gələni elədik, gerisi Allahın məsləhətinə qalıb”. Rəhim nə qədər çalışsa da, həkim onun cibinə basılan pulu götürmədi. “Ayıb olan işdi, biz burda kefdə deyilik, neynirəm bu ağır gündə pulu, camaatın üzünə baxa bilmərəm. Heç narahat olmayın, gedin, Allah ama‐ nında olun”. “Demək, insanlıq hələ də ölməyib”, – deyə Rəhim pulu kor‐peşiman cibinə qoydu. Təşəkkür edib xəstənin yanına – maşına keçdi. Durna nənəni televizor olan otaqda Familənin çarpayısına uzatdılar. Doğma evdə elə bil bir az yüngülləşmişdi. Həkimin təlimatıyla bir‐iki qurtum güc‐bəla meyvə şirəsi içirdilər. Fa‐ milə bütün işini bir yana tullayıb xəstə ilə əlləşirdi. Altını təmiz‐ ləyir, yatağını yumşaldır, meyvə şirəsini içirirdi. Axşamüstü Ofeliya həkim gəldi və xəstənin iynəsini vurdu, dərmanlarını verdi, gecə atılmalı olan dərmanları bölüb saxladı. Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|