Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
98
– Mənim heç kimim yoxdur, tək‐tənha yaşayıram, sənin kimi köməkçiyə də ehtiyacım var. Mənim yanımda da 15 il qa‐ lıb mənə övladlıq etsən, sənə elmin başının nə olduğunu öyrə‐ dərəm – qoca deyir. Oğlan razılaşır və qocanın yanında qalır. İllər sürətlə ötüb keçir və 15 il tamam olur. Oğlan qocaya yaxınlaşıb deyir, – “Hə, babacan, vaxt tamam oldu. 15 ildir ki, sənə doğma atam kimi baxdım, ancaq evdə qoca anam və arvadımı qoyub gəlmişəm. İzn versəydin elmin başını öyrənib evimə yollanardım” – deyir. Qoca: – Hə oğul, Allah səndən razı olsun. Səndən çox razı qal‐ dım, heç getməyini istəmirəm, isinişmişdim sənə. Amma get‐ məlisən, gözləyənlərin var. Lap istəyirsən gedib əzizlərini də götür gəl, birlikdə qalaq... O ki, qaldı elmin başına.., unutma, elmin başı səbrdir. Səbrlə hərəkət etsən bütün elmləri öyrənə bilərsən, bütün bəla və fəlakətlərdən uzaq ola bilərsən. Həmişə səbrli ol. Ən böyük səbr sahibi Allahdır və o da səbrliləri sevər. Şeytana qarşı ən yaxşı silah səbrdir. Oğlan sevincək qocanın əlini öpüb alnına qoyur, halallaşıb evinə doğru yola düşür. Uzun aylardan sonra gəlib gecə vaxtı kəndlərinin yaxınlığındakı təpəyə çıxır. Gözlərinə inanmır, – kəndin bütün evlərinin lampaları sönüb. Sən demə hamı kəndi çoxdan tərk edib buralardan köçübmüş. İşığı yanan təkcə onla‐ rın evidir. Sevincək evlərinə doğru cumur, əlini qapıya atır. Birdən nəsə fikirləşir və evin damına qalxır. Keçmişdə evlərin üstündə baca olardı, bacadan aşağı baxır və görür ki, sevimli arvadı mışıl‐mışıl yatıb, qucağında da cavan və yaraşıqlı bir kişi ona sarılıb. Cin vurur kişinin başına. İri bir daş götürüb baca‐ dan oğlanın başına salmaq istəyir. Birdən fikirləşir, – “Axı qoca mənə deyib ki, hər şeydən əfsəl 37 səbrdir, bir səbr edib öyrənim, 37 Vacib. 99
görüm arvadım axı niyə mənə xəyanət etmək fikrinə düşüb...”. Düşür, qapını açıb evə girir. Qapının səsinə arvadı yuxudan du‐ rur, ərini görcək boynuna sarılıb sevinir. Səsə yataqdakı oğ‐ lan da durur və gözünü zilləyib baxır. – Bu kimdir!? – deyə sənin dədən Ağəli kimi cöjüyür 38 ar‐
vadının üstünə. Arvadı:
– Sənin doğmaca oğlundur. Nənəsi öləndən sonra mənimlə yatır, yekə evlənməli kişidir, yenə də tək yatmağı xoşlamır. Hər gecə qucağımdadır. Atası oğlunun boyunu qucaqlayır və düşünür, – “Hə.., qoca düz deyirmiş, azca səbr etməsəydim öz doğmaca balamın qatili olacaqdım”. – Bəs kəndin camaatı hanı? – oğlan arva‐ dından soruşur. Arvadı:
– Bütün kənd 10 il bundan qabaq köçüb. Anan bizi köçmə‐ yə qoymadı və dedi ki, – “Qızım, səbr edin, oğlum qayıdacaq və sizi də götürüb aparacaqdır. Adam, elm, savab dalınca gedə‐ ni axıradək gözləməlidir, səbirsizlik etməyin” – deyir. Oğlanın gözündən iki damla yaş yanaqlarına diyirlənir, – “Elmin başını anam da bilirmiş, mənsə gör neçə illərdir ki, sər‐ gərdan gəzib dolaşıram”. O, ailəsini də götürüb 15 il qullu‐ ğunda dayandığı qocanın yanına yollandı və ömürlərinin axı‐ rınadək birlikdə firavan yaşadılar... – ...Qurtardın nağılı, ay nənə? – nigaran‐nigaran soruşmuş‐ dum. – Hə. Yatmadın? – nənəm gözünün yaşını silirdi. – Ağlayırsan? – yastığa dirsəklənib soruşdum. – Rəhmətlik anam eyzan bu nağılı mənə danışardı... – nə‐ nəm doluxsunmuşdu.
38
100
– Sən də ananın qucağında yatırdın? – Hə. Tək yatmaqdan qorxurdum. Elə bilirdim ki, divar‐ dakı taxcada şeytan yaşayır, anam yuxuya gedən kimi mənim saçlarıma cin düyünü vuracaq... Sonra anam mənə “qurdağzı duasını” öyrətdi. Dedi ki, – “İstəyirsənsə şeytan, cin sənə yaxın durmasın, bu duanı ipə oxu və onların əl‐ayağını, dil‐ağzını dü‐ yünlə”. Hər həftə bir dua öyrədirdi. Sonradan anladım ki, anam mənə bu yolla Quranın yarısını əzbərlədibmiş. Qorxduğumdan istifadə edib mənə Quranı əzbərlətmişdi. Yazıq anam, mələk anam... Allah qəni‐qəni rəhmət eləsin... Fikrini dağıtmasaydım, qılığına girməsəydim səhərədək sıtqıyıb duracaqdı. Odur ki, – “Nənə, yenə nağıl istəyirəm...!” – dedim.
– Buy başımıza xeyir, bu gədə lap inqə‐bəbə olub ey... – Qurbanın olum, qadalarını alım, ay nənə, nolar birini də danış, gör nə vaxtdandır ki, mənə nağıl danışmırsan. Bir də istəməyəcəyəm, söz..! – deyib araya pəlxəştlik 39 qatdım.
– Ə, kəmsərləmə! Mən sənə qurban olum, bala – əliylə ağ‐ zımı qapadı – Bir də belə demə, ağrın ürəyimə gəlsin! Sənə lap səhərədək nağıl danışsam da yorulmaram. Yaxşı, qulaq as... Bir az fikirləşib özündən yeni nağıl qoşdu – nağıl qoşmaq onun əlində su içimi kimi asan bir şey idi: – ...Sakit bir göldə yaraşıqlı bir ana durna varmış. Dur‐ nanın erkəyini ovçular öldürmüşdülər. Elə tək‐tənha bir ba‐ lasıyla yaşayırmış – gözünün ağı‐qarası bircə balasıyla. Bir gün ovçular ana durnanı da yaralayırlar və o, artıq öz balasını yedir‐ mək üçün yuvasından kənara çıxa bilmir. İndi onun balası ac‐ lıqdan əziyyət çəkir, yaralı anasına baxıb göz yaşı tökürmüş. Günlərin birində, balaca bir oğlan göldə çimməyə gələrkən dur‐ nanı və onun balasını görür. Yaralı anaya və onun balasına ya‐
39 Şuluq salmaq, ara qarışdırmaq. Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|