Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
170
nında kimsə bu münasibətləri müzakirə etməzdi, dərhal onu susdurar – “Sünni‐şiə söhbəti salanlara Allah özü lənət elə‐ sin!”– deyib qarğıyardı. Amma, bir gün özü bu davanın toruna düşdü. Bir gün xəbər gəlir ki, – “İrandan məscidimizə bir alim gəlib, hamı yığışır, ağsaqqalımızsan, sən də gəl”. Atam da geyi‐ nib‐kecinib gedir. Ordan‐burdan söhbət edib namaza duranda iranlı molla görür ki, atam sünni qaydası ilə namaz qılır. O qə‐ dər adamın içində atama, – “Sən sünnisən, sənə bizim məsciddə namaz qılmaq olmaz. Sünni ilə birlikdə namaz qılmaq şiəyə yasaqdır!”– deyə namazı dayandırır. Atam çox pərt olur. Din‐ darların, ən yaxın namaz yoldaşlarının susması onu daha da acıqlandırır. Sən demə bu məscid çoxdan “şiələşdirilib”, sün‐ nilər yavaş‐yavaş sıxışdırılıbmış, atam tək qalıbmış. Onsuz da səbirsiz olan atam gül ağzını açmış, nə açmış... İranlı molla ilə aralarındakı kəskin dialoq, bir ara qəsəbənin ən maraqlı möv‐ zusuna çevrilmişdi: – Sünni ilə şiənin fərqi nədir? – atam molladan soruşub. Molla:
– Siz qolubağlı qılırsınız! – Allah qarşısında qulun başı aşağı, qolu həmişə bağlı olar! Molla: – Siz Əliyə biət etmirsiniz, onu sevmirsiniz! – Yalansa, səni lənətə gələsən! Mənə Ağəli adını, Qara‐ bağın ən böyük din alimlərindən biri Hacı Fətəli Əfəndi qoyub, həm də canı qədər sevdiyi imam Əlinin şərəfinə qoyub! Əmi‐ lərimin adı Əli, Dostəli, Hümbətəli, Məhəmmədəli, Fətəli olub. İndi de görək kimdir imam Əlini daha çox sevən, sən, ya mən? Bəsdir peyğəmbər ümmətini parçaladığınız! – Onda niyə namazı Əli tərəfdarı kimi qılmırsınız? – Əlinin necə namaz qıldığını görmüsənmi? Peyğəmbə‐ rimiz bəs necə namaz qılırmış? Bir də ki, namaz qılmağın qay‐
171
dasına qalsa, lənətlənmiş Firon özünü ayaqlarından asaraq Allaha yalvarırmış, bunun isə mükafatını Allah‐taala artıqla‐ masıyla ona vermişdi. Yetər ki, namaz qıl və namazında tək olan Allahı zikr elə! Niyə bəs həcc ziyarətində “sünni namazı” qılırsan! – Uzatma, çıx məsciddən! – molla atamın üstünə bağırır. – Şeytanın oğlu şeytan, sənin o keçi saqqalına baxmaram, bu saat səni it kimi kötəkləyərəm! İrandan gəlib burada bizə “din dərsi” vermək istəyirsən!? Şeyx Nəsrullah kimi lotuluq etmək istəyirsən, Allahın lənətinə gəlmiş it!? Dur burdan elə rədd ol ki, tozun da qalmasın, murdar şeytanın oğlu! – deyə əlini yaşlı bir kişinin çəliyinə atmış, onu tutub saxlayan namaz dostlarına isə – “Tfu sizin adamlığınıza, qoyun əzim bu şey‐ tanın başını..! O gün birlikdə oxumurduqmu peyğəmbərimizin hədisini? O demirdimi ki, – “Ümmətimin ən mərhəmətlisi Əbu‐ bəkr, dində ən sağlam olanı Ömər, ən həyalısı Osman, ən yaxşı hökm edəni isə Əlidir! Allahın, mələklərin və bütün xalqın lənəti, onlara kin saxlayanların üzərinə olsun. Allah təala onlara kin‐kidurət edənlərdən uzaqdır, mən də uzağam!” – nə tez unutdunuz rəsulumuzun bu tapşırığını?! Axirətdə hamınızın yaxanızdan ikiəlli yapışacağam, sizi özüm rəsulullaha, ağam Əliyə şikayət edəcəyəm!”– deyərək bu məscidə bir daha ayaq basmamağa tövbə edib, çıxıb gedir. Bu hadisə onu doğrudan da çox sarsıtmışdı. Artıq evdə na‐ maz qılar, hərdən isə maşın düşəndə Bakıya – “Şəhidlər məsci‐ dinə” – cümə namazına gedərdi. Qayıdanda isə, – “Nə gözəl şeydi vəhabi, sünni, nurçu, şiə, nəqşibəndi ilə yan‐yana namaza durmaq... Həm də necə pis mənzərədir din qar‐daşlarının – Mə‐ həmməd ümmətinin təriqətlərə parçalandığını görmək, onların sənə nifrətlə zillənmiş gözlərinin içinə dik baxa bilməmək... Al‐ lah, sən özün bizə doğru yolu göstər, bizi sünni‐şiəyə bölənlərin cəzasını özün ver, sən bizə ağıl ver, şüur kimi qiymətli nemətin‐
172
dən düzgün istifadə etməyi öyrət bizə” – deyə dua edirdi. Bir dəfə danışırdı ki, – “Peyğəmbərimiz çuxası üstündə yatmış pişi‐ yi oyatmamaq üçün ətəyini kəsib ki, pişiyi yuxudan eləməsin. Görürsən necə ibrətamiz hərəkətdir? Biz isə, – “Vay, ay aman, qoymayın it ya pişik mənə bulaşdı, dəstəmazım pozuldu!” – deyib, Allah evinin qabağından məsum heyvanları təpikləyib qovuruq. Sünni vəhabini, şiə sünnini görəndə az qala dəstə‐ mazlarını pozulmuş hesab edirlər. Allah bəlasını versin məzhəb ixtilafı salanların. Əlini sevməmək imansızlıqdır, ancaq Allaha olan sevgini kimin xatirinə olursa‐olsun parçalamaq, ən azı günahdır. Bədbəxtlikdir bizimki. Elə ən yaxşısını vəhabilər edir – bircə vurub‐dağıtmaqları, ölüb‐öldürməkləri olmasa – Allah‐ dan başqa kimsəyə baş əymirlər. 5‐6 peyğəmbərin adını güclə bilən biz müsəlmanlar qanmırıq ki, hələ 124 min peyğəmbərə inanmasaq da imandan çıxmış oluruq. Peyğəmbərləri bir yana qoyub, imamların üstündə bir‐birimizin az qala ətini yeyib, qanını içirik...” Son vaxtlar baldırları onu çox incidirdi. Qan damarları tromblaşmış, göy ilan kimi ayaqlarına sarılmışdı. Hər yaz onu Bilgəh sanatoriyasına istirahət və müalicəyə göndərirdim. Şıxov və Naftalan vannalarını müntəzəm qəbul edirdi. Ancaq bu illər ərzində anamın, Qubadlının yerini heç nə ilə doldura bilmirdik. Hər şeydə bir nöqsan tapır, deyinir, sonra da – “Lənət şeytana, lap ağ eləmişəm ey..!” – deyib bizi güldürərdi. Mobil telefondan başı çıxmırdı. Birdən Afət zəng vururdu ki, – “Baba sənlə danış‐ maq istəyir”. Danışırdıq, – “Evin antennasına nəsə olub, tele‐ vizor yaxşı tutmur, yanında televizor varsa, “Xəbərlər”ə bax gör bir şey demirlər ki?” – soruşurdu. “Nədi yenə, nəsə vacib xəbər deməlidirlər?” – avam‐avam soruşurdum. “Gör Qarabağ‐ dan bir şey demirlər, prezidentlər bu günlərdə Davosduma‐ vosdu nədi, orda görüşməlidirlər. Ertədən qırıcı samalyotlar Qarabağa tərəf uçurdular, indi də bir dəstə vertalyot dənizin
Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|