SeyfəDDİn qəNİyev tariyel qəNİ
Yüklə 2,34 Mb. Pdf görüntüsü
|
Lakin burada da m ənə dinclik olmadı. Yuxarıdan iri dam- lalarla buz kimi soyuq su başıma damırdı. Damcılar ara ver- m ədən düz karsın ortasına, yəni mənim başıma düşürdü. Siço- vullardan uzaq olmaq üçün m ən də bu damcılara dözürdüm. F əqət, tezliklə onlar məni əsəbləşdirməyə başladı. Yorğunluqdan ayaq üstə dura bilmirdim. Bir azca otur- maq üçün m ən indi nəyim varsa verərdim. Mən hətta belə bir t əcrübə etmək də istədim. Lakin su qurşağa qədər olduğundan oturmaq mümkün deyildi. Sakit durmaq olmazdı. Çünki azacıq hərəkətsiz duranda bih əya siçovullar üzüb üstümə gəlirdi. Odur ki, bu çağrılmamış qonaqları qovmaq üçün daimə hərəkət etməyim lazım gəlirdi. N ə qədər vaxt keçdiyini dürüst deyə bilmərəm. Mənə qalsa idi, y əqin ki, keçən vaxtın bir il olduğunu deyərdim... qaranlıq, qurşağa qədər suyun içərisində dik durmaq, daimi olaraq başına suyun damcılaması, ümumi yorğunluq, yuxu- suzluq v ə nəhayət, bu siçovullar. Yuxarıda ayaq səsləri eşidildi. Karserin qapısı açıldı. Qarovulçu işığı dik üzümə saldı və bir parça qara çörəyi mənə uzatdı: – S əhər yeməyini alın! Qapı bağlandı. Dem ək, artıq səhərdir. Deməli, mən burada 15-16 saatdır ki, dayanmışam. Vaxt n ə yaman ağır-ağir keçirmiş... Çör əyi acgözlüklə çeynədim. Su pis və üfunətli də olsa, bol idi. Karser ə salınanları ayaqyoluna aparmadıqları üçün bu su çox nat əmiz idi, lakin hər halda var idi. Siçovullar çör əyin iyini duyub mənə yaxınlaşmaq istə- dil ər. Ancaq daha onları qovlamağın fəndini bilirdim. Bir-iki d əfə suyu şappıldadan kimi sakitlik bərpa olurdu. ~ 148 ~ Xeyli vaxt bel əcə keçdi. Artıq bədənimin bəndləri sızıl- dayır, bir-birin dən ayrılmaq dərəcəsinə gəlir, dözülməz şəkildə ağrıyırdı. Su çox soyuq olmasa da, m ən yavaş-yavaş titrəməyə başlayırdım. Yenə də addım səsləri eşidildi. Qapı açıldı. Cib fanarının işığı dik üzümə düşdü. 4 qüvv ətli əl məni çəkib yuxarı çıxartdı. Qarovullar məni dövr əyə alıb kamerama gətirdilər. Qapını örtən kimi yerə yıxıldım. *** Günl ər gəlib keçirdi. Məni hər gecə gah müstəntiqin, gah şöbə müdirinin, gah da prokurorun yanına aparırdılar. Onlar ağır siyasi cinayətləri boynuma almağı məsləhət görür, mən də r ədd edirdim. Hər bir rədd cavabı növbəti cəza ilə nəticələnirdi. Bu “48”in n ə müxtəlif cəza tədbirləri varmış. Bütün əvvəllər başıma gətirilənlərdən başqa, onlar məni lüt soyun- durub, noxud d ənələri üstündə dizi üstə oturtmuş, müxtəlif üsullarla əzişdirmiş, soyuq suda islatmış, ac saxlamış, dəli ilə bir yer ə salmış, başıma cürbəcür oyunlar açmışdılar. N əhayət, mənim ən çox qorxduğum hadisə də baş verdi. Müst əntiq tez-tez məni hədələyərək deyirdi: – Özünüz ə yazığınız gəlsin. Məni məcbur etməyin ki, butulka il ə hər şeyi boynunuza aldırım. H ələ azadlıqda mən bu barədə nə isə bir şey eşitməmi- şəm. Lakin o zamanlar buna nə o qədər ciddi əhəmiyyət ver- miş, o qədər də inanmamışdım. İlk əvvəl bu sözü müstəntiqdən eşitdikdə elə bildim ki, m əni yenə də qorxutmaq istəyir. Fəqət, cürbəcür cəzaları gör əndən sonra mən bu cəzanın da ola biləcəyinə inandım və bundan qorxmağa başladım. H ətta bu cəzanı görməyim deyə istintaq orqanlarının t əklif etdiyi bəzi cinayətləri “boynuma da aldım”. Ancaq getdikc ə istintaq orqanlarının iştahası artırdı. Onlar istəyirdilər ~ 149 ~ ki, m ən əslində mövcud olmayan əksinqilablı təşkilatdan, et- m ədiyim dövləti cinayətlərdən danışım, tanımadığım adamlar haqqında onlara məlumat verim, nahaqdan başqalarının üzünə durum v ə s. M ən bu təklifləri qəti olaraq rədd etdikdə şöbə rəisi M əmmədov açıq hiss olunan bir kinayə ilə: – Dem əli, siz bizə kömək etmək istəmirsiniz, – dedi, – bunun n əticəsi sizin üçün pis olacaqdır. Biz məcbur olacağıq ki, sizi butulka vasit əsi ilə danışdıraq. O zaman sizin bütün cinay ətləri açacağınıza əminəm. Fəqət, sizin üçün deyirəm. Qorxudan daxil ən tir-tir əsirdim. Axı insanlıqdan tam m ənasilə bixəbər olan bu adamlar hər bir cinayət etməyə həm qadir, h əm də ixtiyarlı idilər. Az sonra “48” d ən gələn icraçılar məni yerə yıxdılar və butulka əməliyyatına başladılar. Bu h əqiqətən də dəhşət idi, mən hətta sağ qalacağıma bel ə inanmırdım. Lakin pis günün üzü pis olarmış. Ölmədim, əməliyyat qurtarana yaxın ürəyim xarab oldu və özümdən getdim. Bu əməliyyatdan sonra mən ancaq ağzı üstə uzana bilirdim. N ə oturmağa, nə də arxası və ya böyrü üstə uzanmağa halım yox idi. Dözülməz ağrılar qarnımı, böyürlərimi və belimi qırmaq dərəcəsinə gəlirdi. 8 gün bel əcə keçdi. Artıq yavaş-yavaş ayağa dura bilir- dim. Bir gec ə xəlvətcə alt köynəyimi soyunub, onu parçaladım v ə ip düzəltdim. N əzarətçi təxminən hər on dəqiqədən bir mənim kame- rama bax ırdı. Bunu gözlüyün (qapıda baxmaq üçün göz boyda bir yer olur) cıqqıldamağından müəyyən etmişdim. Növbəti d əfə o, kameranı nəzərdən keçirib ötən kimi ipi halqa edib qapının üst çərçivəsinə atdım və ani bir sıçrayışla özümü asdım. ~ 150 ~ Yüklə 2,34 Mb. Dostları ilə paylaş:
|