Shaxslararo munosabatlar psixodiagnostikasi

Shaxslararo munosabatlar psixodiagnostikasi

Reja

1. Ijtimoiy munosabatlarning ko’pqirraligi.
2. Ijtimoiy munosabatlar va muomalani o’rganish mezonlari.
3. Muomalaning turli vositalarini diagnostika qilish.
4. Ijtimoiy-psixologik bilimdonlik – muomala madaniyati va kommunikativ mahorat ekanligi.
5. Ijtimoiy-psixologik bilimdonlikni o’rganish metodlari. Autopsixologik bilimdonlik.
6. Sosiometrik usulda shaxsning ijtimoiy mavqyeini aniqlash imkoniyatlari.


1. Ijtimoiy munosabatlarning ko’pqirraligi
Ijtimoiy munosabatlar aslida odamning siyosiy munosabatlaridan tortib, uning shaxslararo munosabatlari xususiyatlarini o’z ichiga olgan murakkab jarayondir. Bu jarayonni turli nazariy oqim vakillari o’zlaricha o’rganishlari ma’lum. Masalan, interksionizm vakillari uni shaxslararo o’zaro ta’sirning turlicha namoyon bo’lishi shaklida tushunsalar, ijtimoiy almashinuv nazariyasi tarafdorlari – odamlarning bir-birlariga nisbatan talablari, kutishlari va manfaatdorliklarining o’zaro almashinuvi jarayoni sifatida tasavvur qiladilar. Shunga o’xshash hozirda turli tuman yondoshuvlar mavjud, lekin ularning barchasini birlashtiradigan yagona g’oya – bu odamlar o’rtasida sodir bo’ladigan o’zaro ta’sir va aloqa jarayonlarining mexanizmlarini aniqlash hamda ushbu jarayonni boshqarish usullarini ishlab chiqishdir.
Yana bir muhim fikr shunday iboratki, har qanday ijtimoiy munosabatlar ko’pqirrali, bo’lib, har birining o’ziga xos kechish xususiyatlari va shart-sharoitlari, qonuniyatlari bo’ladi. Agar rahbar o’z jamoasidagi insoniy munosabatlar asosan nimaga asosan kechishini bilsa, uni boshqarish oson. Shunga ko’ra ta’kidlash mumkinki, agar jamoada haqiqiy smarali, ijodiy mehnatga safarbar etuvchi iqlim tashkil qilinmagan bo’lsa, odamlar o’rtasidagi o’zaro munosabatlar va muomala ham asosan hissiyotlarga, odamlarning bir-birlarini hurmat qilishlari, yoqtirish-yoqtirmasliklariga asoslanib qoladi. Odamlar ishga otlanar ekanlar, avvalo kimlarni ko’rishlari, kimlar bilan tushlikka chiqishlari yoki bir stol atrofida o’tirishlari, vaqtni o’tkazish uchun qaysi krossvord yoki gazetani o’qishini g’amini yeb keladi. Demak, bunday jamoada ish qoniqarsiz tashkil etilgan bo’lib, odamlar o’rtasidagi munosabatlar sof emosional-hissiy muomalaga tayanadi. Ana shunday yerlarda guruhbozlik, jamoaning kichik-kichik guruhchalarga bo’linib ketishi, buning oqibatida bir nechta norasmiy liderlarning paydo bo’lib, har biri o’z “ixlosmandlarini” o’ziga xos manfaatlar bilan atrofida birlashtirayotganligini ko’rish mumkin.
Boshqa jamoada esa ish butunlay boshqacha tashkil etilgan bo’lishi mumkin. Oqil va tashabbuskor rahbar qo’l ostida ishlayotganlar jamoani bir yaxlitlik deb tasavvur qilib, ishga ketayotganda, eng avvalo kecha oxiriga yetkazolmagan ishlari bor-yo’qligini, bugun qanday ishni va kim bilan, kim orqali bitkazishini, ishni yanada yaxshilash uchun bugun yana qanday choralar ko’ra olishi haqida o’ylaydi. Jamoaning har bir a’zosi eng avvalo ishni o’ylab uyidan chiqadi. Demak, bunday jamoadagi o’zaro shaxslararo munosabatlar ham ishchanlikka asoslannadi va jamoaning eng tashabbuskor, fidoiy, aqlli a’zosi kim bo’lishidan, yoshi yoki jinsidan qat’iy nazar, norasmiy obro’ga ega bo’lishi va liderlikka da’vogar bo’lishi mumkin. Rahbar esa ana shunday tashabbuskor, mehnatkash, jonkuyar odamlar bilan doimo hisoblashadi va ular fikriga quloq soladi. Bundan rahbarning mahorati uning ana shu jamoadagi norasmiy va rasmiy liderlar bilan hamkorlikda ishlash olish san’ati bilan baholanadi.
Bundan tashqari, har bir konkret vaziyatda va jamoada odamlar o’rtasidagi munosabatlarning tukrli shakllari namoyon bo’lishi mumkin. Masalan, ular o’rtasidagi o’zaro munosabat faqat rasmiy aloqalar bilan cheklanmay, bir vaqtning o’zida norasmiy, shaxsiy munosabatlar bilan uyg’unlashadi. Agar umuman jamiyat miqyosida oladigan bo’lsak, ijtimoiy munosabatlarning siyosiy, iqtisodiy, huquqiy, mafkuraviy, diniy, ma’naviy sohalarda ro’y beradigan shakllarini ham farqlash mumkin.