Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
Yüklə 2,81 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Qulam Məhəmmədli (1946- cı il, № 7, səhifə 19) 136
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси bağlanan yerli və oturaq xalq olmuşlar. Buna görə də “Monqol” nəzəriyyəsinin puç və əsassızlığı aydın olur. Bir də monqollar fəqət Azərbaycanda deyil, İranın başqa yerlərində, Ərəbistanda, Rusiyada və Hindistanda hakimiyyət sürmüşdülər. Halbuki, həmin yerlərdə “Tarixin şum hadisələri nəticəsində monqollardan qalma bir dil” meydana gəlməmiş, əksinə, monqol barbarlarına qarşı unudulmaz bir nifrət yaranmışdır. Təbriz və ümumiyyətlə İran Azərbaycanında yaşayanların ta qədimdən azərbaycanlı olduğunu isbat edən dəlillərdən biri də Azərbaycandakı coğrafi adlardır. Acı çay, Meydan çayı, Qara dağ, Qara çəmən, Gəlin qaya, Güney, Qara bulaq, Qara mələk, Dəvəçi, Qurət meydanı kimi yüzlərlə kənd, mahal, çay, məhəllə adları vardır ki, min il bundan qabaq yazılmış tarix kitablar ında belə onlar bu günkü kimi yazılmışdır. Bu onu göstərir ki, İran mürtəceləri özləri də həqiqəti yaxşı başa düşür və tələsik ad dəyişdirməklə bu yerlərin, çayların əsl adını xalqın yadından çıxartmaq istəyirdilər. Əgər bu adlar son illərdə Rza şahların əmrilə dəyişdirilirdisə, lakin xalq bununla hesablaşmayaraq, onları öz bildigi kimi tələffüz edirdi. Təbrizin yetişdirdiyi böyük simalar arasında elə şəxsiyətlər vardır ki, onların əsər və işləri tarixin səhifələrinə qızıl suyu ilə həmişəlik həkk edilmişdir. Şəms Təbrizi, Xətib Təbrizi, Səttar xan, Şeyx Məhəmməd Xiyabani kimi yüzlərcə alim, sənətkar, ustad və şair göstərmək olar ki, onları Təbriz yetişdirmiş və bir təbrizli kimi mədəniyyət dünyasında məşhur olmuşdur. Təbrizlilərin istedad, hünər, məharət və cəngavərlikləri isə tarix səhifələrində xüsusi qeyd edilmişdir. Tarix inkaredilməz bir dəlil və məntiq ilə sübut edir ki, Təbriz və təbrizlilər İran Azərbaycanının əsas və yerli əhalisi, dün yanın ən qədim mədəni, istedadlı, qadir və qüdrətli xalq- larından olan azərbaycanlılardır. Onlar öz millət, adət-ənənə, 135 Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси mədəniyyət və xüsusiyətlərini zamanın müxtəlif fırtınaları ara- sından çıxararaq, bu günə qədər hifz edib saxlamışlar. Qulam Məhəmmədli (1946- cı il, № 7, səhifə 19) 136 Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси GƏL APAR MƏNİ Ba ğçamızda güllər açıb .... Nərgiz, zanbaq, yasəmən, mixək güllərinin ətri otağa do- lur. Uca çınarlar mahnı oxuyur. Qara ağaclar pıçıldayır. Bahar müj dəçisi sarı bülbül şaqraq mahnıları ilə sarmaşıqlarla qapan- mış pəncərəmizə qonur. Lakin mən sənin hicranınla keçirdiyim üç bahar kimi, bu bahar da yalnız qaldığımı düşündükcə, nə ətir saçan bağçalar, nə güllər-çiçəklər, nə rəngbərəng quşcığazlar, nə də bu bahar möh sümü ilə təsəlli tapıram. Əgər sən də mənsiz təsəlli tapmayırsansa ... Gəl apar məni! Günəş çəkilir... mavi göy qaralır. Mən dönə-dönə uzanan ilk ayrılıq yoluna baxıram. Mən bu yol ilə səni.... Arxanda yaşıl döyüşçü çantası olduğu halda Vətən torpaqlarını qorumağa yola saldım. Biz ayrılırdıq ... Sən həsrət dolu nəzərlərlə mənə baxdın. Sonra bir qartal kimi alıb qaranlıq çökmüş yollarda xəyal kimi silinərək görünməz oldun. Lakin mən... Mənim hicran dərdindən yaşarmış gözlərim yenə həmişə olduğu kimi o yollarda səni arayır... Əgər sən də məni arayırsansa ... Gəl apar məni! Xəyalım tutqunlaşır. Mən taxta dirsəklənib səni, ilk eşqi- min son baharını düşünürəm... Mənə elə gəlir ki, sən səngərdən səngərə... addımlayırsan. Əlində silah.... Qumbara var. Baxışların kinli və çöhrən intiqam atəşi içərisində yanır... Sən düşməni didib parçalamaq üçün hücum a qalxmısan ... 137 Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси Birdən əlindəki avtomat silahdan qırmızı alovlar yağır ... Və bu qaranlıqlar içərisində havanı yararaq düşmən tərəfə uçur. Sən yenə irəliləyirsən ... Qorxulu keçilməz yolları addayırsan ... Öldürürsən ... Qan tökürsən.... Yenə xəyalım qaralır... Mən sayıqlamalar içərisində səni səsləyər ... Səni arayıram. Dərdlərimi, düşündüklərimi, arzula- rımı sənə ... İlk eşqimin son baharına söyləmək istəyirəm ... Əgər sən də məni keçirdiyin müdhiş dəqiqələrin şahidi etmək istəyirsənsə ... Gəl apar məni... Günlər keçir. Mən səmanı tənha dolaşan ayın seyrindən ayrılaraq yatağıma uzanıram. Gözlərim qapanır. Yuxulayıram ... bu zaman mən qapının döyüldüyünü eşidirəm. Açıram, həsrətlə yolunu gözlədiyim məktub daşıyan cavan gəlin mənə məktub uzadır. Alıram və təşəkkür edə-edə onun mavi gözlərinə baxıram ... Və mənə elə gəlir ki, bu gözlər də intizar içərisindədir... Sən dəmi ... səndəmi gözləyirsən? Gəlin başını yırğalayır və onun gözəl iri gözləri yaşla dolur... - Yox, yox... O bir daha qayıtmayacaq ... Dəhşət məni alır. Birdən ... Yox, dilim qurusun! Necə ola bildi ki, mən belə bir fikri ürəyimə yaxın qoydum. Səndən ki məktub alıram... Tələsik zərfi açıram. Oxuyuram. Səndəndir... Lakin nə yaz dığını aydınlaşdıra bilmirəm ... Bütün iradəmi toplayıb oxu- yura m.... Yenə hərflər qaralır, titrəyir və kölgə kimi silinib oxun maz olur... Əlimdə bir parça kağız qalır... Dəhşət içərisində diksinib yatağımdan sıçrayıram ... Və gecədən bəri sənə yazmaq üçün saxladığım ağ vərəqin hələ də əlimdə olduğunu görürəm. 138 Yüklə 2,81 Kb. Dostları ilə paylaş:
|