Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
595 zərrə qədər olsun Ģübhəm yoxdur. Amma bu dəfə göz yaĢları axıdılmadı, çünki onu evdə gözləyən, evə çəkən arvadı, könül dostu vardı və o, indi tamamilə sağlam idi. Con Koffinin sayəsində o, sağ və salamat idi və Koffinin edam sənədini imzalamıĢ bir adam, indi iĢdən çıxıb həmin qadının yanına gedə bilərdi. Bundan sonra baĢ verəcək Ģeylərə o, baxmaq məcburiyyətində deyildi. O bu gecəni yataqda, arvadının bədəninin istiliyini hiss edərək yata biləcəkdi, amma Con Koffinin getdikcə soyuyan bədəni səhər saatları yaxınlaĢana qədər əyalət xəstəxanasının sement döĢəməsində uyuyacaqdı. Bu Ģeylərə görə, mən Hal Mursa nifrət edirdim. Elə də çox yox, bir balaca, çünki mən öz hislərimi boğa bilirdim, amma yenə də bu nifrət hissi idi. Həqiqi hiss. Budur, mən kameraya daxil oldum, mənim arxamca isə Harri və Din. Onların hər ikisi qaĢqabaqlı görünürdülər və bənizləri ağarmıĢdı. – Sən hazırsanmı, Con? – deyə mən Koffidən soruĢdum. O, baĢını yırğaladı. – Hazıram, boss. DüĢünürəm ki, hə. – YaxĢı. Amma mən kameradan çıxmazdan əvvəl sənə bəzi Ģeyləri söyləməliyəm. – Nə söyləmək lazımdırsa, söylə boss. – Con Koffi, məhkəmənin nümayəndəsi kimi... Mən öz nitqimi sonuna qədər söylədim və nitqin sonuna çatanda, Harri Tervilliger irəli gələrək mənim yanımda dayandı və öz əlini irəli
www.vivo-book.com
596 uzatdı. Con bir anlıq özünü itirmiĢ kimi görünsə də, sonra gülümsəyərək ona uzanmıĢ əli sıxaraq silkələdi. Üzü həmiĢəkindən daha çox avazımıĢ Din də ona əlini uzatdı. – Sən bundan daha yaxĢı Ģeylərə layiqsən, Conni, – Din xırıltılı səslə dedi. – Mən çox təəssüf edirəm. – Mən qaydasında olacağam, – deyə Con cavab verdi. – Ən çətini bu hissədir. Bir müddət sonra hər Ģey qaydasına düĢəcək. – O, sözünü bitirib ayağa qalxdı və həmin an Mellinin ona bağıĢladığı, üstündə Əziz Kristoferin əksi olan medalyon onun köynəyinin yaxasından bayıra çıxdı. – Con, mən onu səndən almalıyam, – deyə mən medalyonu görən kimi dilləndim. Mən medalyonu yenidən... əgər istəyirsənsə, sonra onu sənin boynuna taxa bilərəm, amma hələlik onu səndən almaq məcburiyyətindəyəm. – Medalyon və zəncir gümüĢdən idi və Van Hey elektrik açarını qoĢanda, əgər medalyon onun dərisinə toxunsaydı, əriyib onun bədənini içinə keçə bilərdi. Əvvəllər mən belə Ģeylərin baĢ berməsinin Ģahidi olmuĢdum. Mən yazıq YaĢıl Mildə iĢlədiyim vaxt ərzində nələr görməmiĢəm ki. Mənə lazım olandan da artıq. Ġndi isə bunun baĢ verəcəyini dəqiq bilirəm. O, zənciri boynundan çıxardı və mənim ovcumun içinə qoydu. Mən medalyonu cibimə qoydum və ona kameradan çıxmasını əmr etdim. Keçiriciliyin yaxĢı olub-olmayacağını bilmək üçün onun baĢını www.vivo-book.com
597 yoxlamağa ehtiyac yox idi, çünki onun baĢının dərisi mənim ovucum kimi təmiz və sığallıydı. – Bilirsənmi, boss, bu gün günortaüstü yatanda, bir yuxu gördü, – o dedi. – Yuxuma Delin siçanı girib. – Eləmi, Con? – deyərək mən ondan solda, Harri onun sağında, Din isə arxada dayanaraq öz mövqelərimizin yerini tutduq və biz YaĢıl Mil ilə addımlamağa baĢladıq. Bu mənim bir məhbus ilə YaĢıl Mildən sonuncu keçiĢim oldu. – Hə, elədir, – o dedi. – Yuxumda gördüm ki, siçan boss Hovellin dediyi həmin Mausvillə gedə bilib. Yuxumda gördüm ki, orada çoxlu balaca uĢaqlar var və onlar hamısı siçanın çıxardığı oyunlara baxıb gülürdülər. – Öz dediklərini düĢünərək o özü də güldü, sonra üzü yenə ciddi bir ifadə aldı. – Gördüm ki, həmin balaca sarıĢın qızlar da oradadır. Onlar da gülüb əylənirdilər. Mən onları qucaqladım və onların saçlarının arasında daha qan axmırdı, onlar da sağ-salamat idilər. Biz hamımız birlikdə oturub Mister Cinqlzın makaranı diyirlətməsinə tamaĢa edirdik və o ki var gülürdük. Biz çox yaxĢı əylənirdik. – Həqiqətən deyirsəmi? – mən düĢündüm ki, bu bir az davam etsə mən artıq dözüĢ gətirə bilməyəcəyəm. Mən az qala hönkürtü ilə ağlayacaq, qıĢqırıb səs-küy salacaqdım ya da dərdən ürəyim parça- parça olacaqdı və hər Ģey də beləcə bitəcəkdi. www.vivo-book.com
598 Hamımız mənim kabinetimə girdik. Con bir anlıq ətrafa nəzər salandan sonra dizləri üstünə çökdü, baxmayaraq ki, biz ondan bunu etməsini xahiĢ etməmiĢdik. Onun arxasından Harri dalğın gözləri ilə mənə baxırdı. Dinin üzü isə kağız kimi ağarmıĢdı. Mən də Conun yanında diz çökdüm və düĢündüm ki, talenin gərdiĢinə bir bax: o qədər məhkumun ayağa qalxmasına və bu yolu bitirməsinə kömək etdiyim halda, indi mənim özümə ayağa qalxmağım üçün yardım tələb olunurdu. Ən azından, içimdə bunun belə olacağını hiss etmiĢdim. – Biz dua edib nə istəyəcəyik, boss? – deyə Con məndən soruĢdu. – Güc istəyəcəyik, – deyə mən düĢünmədən dərhal cavab verdim. Mən gözlərimi yumdum və dedim: “– Ey Allahımız, ey uca Rəbbimiz, baĢladığımız iĢi bitirməmiz üçün bizə yardım et, bizə güc ver və lütf edib bu adamı, Con Koffini – içki adı kimi, amma baĢqa cür yazılan – öz səltənətinə qəbul elə, onu öz cənnətinə daxil et və ruhunu rahatlat, rəhmətini ondan əsirgəmə. Bizə lütf elə və onu layiq olduğu Ģəkildə sənin yanına yola salmağımıza yardımçı ol və hər Ģeyin yolunda getməsinə Ģərait yarat. Amin.” – Mən gözlərimi açıb Harri ilə Dinə baxdım. Hər ikisinin də vəziyyəti, deyəsən, bir balaca düzəlmiĢdi. Amma düĢünmürəm ki, bunun səbəbi mənim söylədiyim dua idi.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|