Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
158 haqqında heç bir anlayıĢı yox idi. Ona görə də biz ona bir dəfəyə altı nabat verirdik, özü də yalnız onun yadına düĢüb istəyəndə. Biz onun kamerasına yetiĢəndə Mister Cinqlz çarpayının üstündə Delakrua ilə yanaĢı oturaraq pəncələrində tutduğu həmin çəhrayı nabatlardan birini məmnunluqla gəmirirdi. Delakrua, sadəcə, fərəhindən az qalırdı çatlasın – o, beĢ yaĢlı oğlunun ilk qırıq-qırıq, dolaĢıq ifasına qıraqdan tamaĢa edən klassik pianoçuya bənzəyirdi. Amma məni yanlıĢ baĢa düĢməyin; gördüyümüz mənzərə həqiqətən çox gülməli idi. Nabat az qala Mister Cinqlzın bədəninin yarısı boyda idi və onun ağ tüklü qarnı artıq əməlli-baĢlı ĢiĢmiĢdi. – Eddi, nabatı ondan al, – deyə Brutus həm gülə-gülə, həm də bir az narahatlıqla qıĢqırdı. – Aman Tanrım, o partlayana qədər yeyəcək. Mən nanənin iyini elə buradanca hiss edə bilirəm. Ona neçəsini yedizdirmisən? – Bu ikincisidir, – Delakrua cavab verdi və bir qədər narahatlıqla Mister Cinqlzın dombalmıĢ qarnına baxdı. – Sən həqiqətən düĢünürsən ki, onun... demək istəyirsən... qarnı doğrudan partlaya bilər? – Əlbəttə! – Brutus cavab verdi. Brutusun nüfuzu Delakrua üçün kifayət idi. O, əlini yarısı yeyilmiĢ çəhrayı nabata tərəf uzatdı. Mənə elə gəldi ki, siçan onun əlini diĢləyəcək, lakin Mister Cinqlz itaətkarcasına nabatdan, daha doğrusu, onun qalıqlarından imtina edərək onu verdi. Mən Brutusa tərəf baxdım. Brutus da Ģübhə ilə baĢını yırğaladı – sanki, “yox bu ola
www.vivo-book.com
159 bilməz” deyirdi; o da bir Ģey baĢa düĢməmiĢdi. Sonra Mister Cinqlz özünü Ģappıltı ilə siqar qutusunun içinə atdı və elə yorğun bir görkəmlə böyrü üstə uzandı ki, onun bu hərəkətinə üçümüz də qəhqəhə çəkərək güldük. Bundan sonra biz tez-tez siçanı Delakruanın yanında oturaraq pəncələrinin arasında tutduğu nabatları gəmirən görürdük. O, bu nabatları elə səliqə ilə yeyirdi ki, lap elə bil axĢam vaxtı çay süfrəsində oturmuĢ yaĢlı xanım idi. Onların hər ikisindən sonralar həmin dirəyin dəliyindən burnuma dəyən bir az acı, bir az da Ģirin nanəli nabat iyi gəlirdi. “E” blokuna əsil qasırğa kimi çökən Uilyam Uortonun həbsxanamızda peyda olması ilə bağlı hekayəyə keçməzdən əvvəl Mister Cinqlz haqqında demək istədiyim bir Ģey də var. Nanəli nabatlarla bağlı hadisədən təxminən bir həftə, yəni Delakruanın öz dostunu ölənədək yedirtməyəcəyinə tam əmin olandan sonra balaca fransız məni öz kamerasına çağırdı. Brutus bəzi məsələləri həll etmək üçün intendantlığa getmiĢdi, mən isə blokda təkbaĢına qalmıĢdım və belə vəziyyətlərdə, qaydalara görə, məhbusa yaxınlaĢa bilməzdim. Lakin Delakruanı, lazım olarsa, kürə atırmıĢ kimi, bir əlimlə iyirmi metr kənara tullaya biləcəyimdən əmin olduğuma görə qaydaları pozaraq onun nə istədiyini öyrənmək qərarına gəldim. – Bir tamaĢa elə, boss Ekcum, – deyə o dilləndi. – Ġndi Mister Cinqlzın nələrə qadir olduğunu görəcəksən! – O, əlini siqar qutusunun arxasına uzadıb oradan balaca bir taxta makara çıxardı.
www.vivo-book.com
160 – Sən bunu haradan götürmüsən? – deyə ondan soruĢsam da, deyəsən, verdiyim sualın cavabını bilirdim. Delakruaya bunu verə biləcək yeganə bir adam vardı. – Qoca Tut-Tutdan, – o cavab verdi. – Hə, bir bura bax! Mən artıq baxırdım və Mister Cinqlzın öz qutusunun içində ayağa qalxaraq ön pəncələrini qutunun kənarlarına söykədiyini və muncuk kimi parıldayan qara gözlərini Delakruanın sağ əlinin baĢ və Ģəhadət barmaqlarının arasında tutduğu makaraya zillədiyini görürdüm. Mənzərəyə tamaĢa edəndə kürəyimlə üzüyuxarı qalxan soyuq vicvicə hiss etdim. Həyatımda heç vaxt bir siçanın nəyəsə belə diqqətlə, belə dərrakə ilə baxdığını görməmiĢdim. Mən Mister Cinqlzın fövqəltəbii bir varlıq olduğuna inanmıram və əgər siçan haqqında söylədiklərim sizi belə düĢünməyə vadar edibsə, lütfən məni bağıĢlayın; lakin onun, öz həmcinsləri ilə müqayisədə, bir növ dahi olduğuna heç vaxt Ģübhəm olmayıb. Delakrua əyilib tırtılsız makaranı kameranın döĢəməsi ilə diyirlətdi. O, bir-birinə ox ilə bərkidilmiĢ iki təkər kimi çox rəvan hərəkət edirdi. Siçan bir göz qırpımında qutunun içindən çıxıb, it ağac qırığının arxasınca qaçdığı kimi, döĢəmə ilə onu ardınca Ģığıdı. Mən təəccübdən qıĢqırdım və Delakrua məmnunluqla gülümsədi. Makara divara çırpılaraq kənara səkdi. Mister Cinqlz onun ətrafına dolanıb arxasına keçdi və makaranı geriyə, çarpayıya tərəf diyirlətməyə baĢladı. Makaranı geri diyirlədərkən hərəkət səmtinin
www.vivo-book.com
161 dəyiĢdiyini hiss etdiyi an siçan onun gah bir baĢına, gah da o biri baĢına keçirdi. Makara Delakruanın ayağına dəyənədək siçan onu diyirlətdi. Sonra baĢını qaldırıb bir anlıq Delakruanın üzünə baxdı, sanki ona baĢqa bir tapĢırığın olub-olmadığını bilmək istəyirdi (bəlkə həll etməsi üçün bir neçə riyazi tapĢırıq; ya da qrammatik təhlil üçün latın dilində bir neçə cümlə). Öz əməlinin nəticəsindən böyük ehtimalla razı qalmıĢ Mister Cinqlz siqar qutusuna qayıtdı və orada öz yerini rahatladı. – Bunu ona sənmi öyrətmisən? – soruĢdum. – Bəli, ser, boss Ekcum, – təbəssümünü gizlətməyə çalıĢan Delakrua cavab verdi. – O, hər dəfə makaranı geri gətirir. Cin kimi ağıllıdır, elə deyilmi? – Bəs makara? – deyə soruĢdum. – Eddi, bəs sən haradan bildin ki, onun üçün makara tapmaq lazımdır? – Makara istədiyini o özü mənim qulağıma pıçıldadı, – Delakrua sakit tərzdə cavab verdi. – Bir vaxt öz adını mənim qulağıma pıçıldadığı kimi. Delakrua öz siçanının bu məharətini baĢqa uĢaqlara da göstərirdi... hamıya, bircə Persidən baĢqa. Persinin ona siqar qutusu təklif etməsinin və sonra da onun içini döĢəmək üçün pambıq tapıb gətirməsinin Delakrua üçün heç bir əhəmiyyəti yox idi. Delakrua bu xasiyyəti ilə bəzi itləri xatırladırdı: onları bir dəfə vur və sonra onlara nə qədər yaxĢılıq eləyirsən elə, sənə bir də heç vaxt etibar eləməzlər.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|