STRATEJİ TƏHLİL | Say 1-2 (23-24) • 2018
20
olunmağımıza və Şaumyan başda olmaqla bolşevizmin ləğv edilməsinə
kömək etsin. Əgər Zaqafqaziya hökuməti mövcuddursa, biz ondan tələb
edirik ki, haqq işimizi müdafiə etsin. Əgər hökumət bu faciə ilə bağlı qəti
tədbir görməzsə, biz özümüz onları məhv edəcəyik. Bizim tariximizdə
çoxlu qanlar tökülüb, onların çoxu qanla yazılıb, biz bunu da tarixə qanla
yazacağıq”. Həmin iclasda M.Ə.Rəsulzadə nitqinə hökuməti ittiham edən
çıxışla başladı: “Əgər Zaqafqaziya hökuməti və Zaqafqaziya Seymi bu an-
dan etibarən müsəlman sosialist blokunun tələbini təmin etməsə, bizim
burada sakit oturub bir yerdə işləməyimiz yolverilməzdir”. Azərbaycan
nümayəndələrinin ultimativ tələbləri Seymdə çaxnaşma saldı.
Məlum olduğu kimi, 1917-ci ilin axırlarında Almaniya və onun
müttəfiqləri Rusiyanı döyüşən cəbhələrdən geri çəkilməyə və öz torpaqları-
nın bir hissəsindən imtina etməyə məcbur
etdilər. 1918-ci il martın 3-də Brest-
Litovskda Sovet Rusiyası ilə Almaniya ara-
sında bağlanmış müqaviləyə görə, Qərbi
Ukrayna və Qərbi Belorusiya torpaqları
Almaniyaya, rusların Qafqaz cəbhəsində
işğal etdikləri Qars, Ərdahan, Batum isə
Osmanlı dövlətinə keçirdi. Əslində, Ru-
siya bu müqaviləni bağlamaqla vaxtilə
S.Şaumyana Osmanlı ərazisində “Türkiyə
Ermənistanı” yaratmaq haqqında vermiş
olduğu 1918-ci il 11 yanvar tarixli 13 say-
lı dekretdən imtina etməyə məcbur oldu.
Digər tərəfdən, həmin günlərdə Osmanlı
nümayəndə heyətinin başçısı Seymdən
Brest-Litovsk barışığının tanınmasını,
həm də Türkiyə ilə müzakirələr aparmaq
üçün Rusiyadan ayrılaraq özünü müstəqil
dövlət elan etməsini tələb etdi. Aprelin 10-
da Zaqafqaziya nümayəndə heyəti Brest
müqaviləsinin şərtlərini qəbul etməyə və
bu əsasda danışıqları davam etdirməyə
hazır olduğunu bildirdi. Lakin Seymdə bu
məsələ kəskin mübahisələrə səbəb oldu. Gürcü deputatları Osmanlı dövləti
ilə müharibəni davam etdirmək üçün bütün qüvvələri səfərbərliyə almağı
və kömək üçün Rusiyaya müraciət etməyi təkid edirdilər. Erməni fraksiya-
sı müharibəni axıra qədər davam etdirmək və Osmanlı dövlətini məğlub
etmək üçün hər cür vasitələrə əl atmaq təklifini irəli sürürdü. Erməni frak-
siyası Seym qüvvələrinin geri çəkilməsinin bütün günahını Azərbaycan
nümayəndələrində görürdü. Gürcü və erməni nümayəndələri Trabzon
danışıqlarını yarımçıq kəsərək ölkəni müharibə vəziyyətində elan etdilər.
1918-ci il martın 3-də Brest-
Litovskda Sovet Rusiyası ilə
Almaniya arasında bağlanmış
müqaviləyə görə, Qərbi
Ukrayna və Qərbi Belorusiya
torpaqları Almaniyaya, rusların
Qafqaz cəbhəsində işğal
etdikləri Qars, Ərdahan, Batum
isə Osmanlı dövlətinə keçirdi.
Əslində, Rusiya bu müqaviləni
bağlamaqla vaxtilə S.Şaumyana
Osmanlı ərazisində “Türkiyə
Ermənistanı” yaratmaq
haqqında vermiş olduğu 1918-
ci il 11 yanvar tarixli 13 saylı
dekretdən imtina etməyə
məcbur oldu.
STRATEJİ TƏHLİL | Say 1-2 (23-24) • 2018
21
Erməni-gürcü qüvvələri Osmanlı ordusunun qarşısını almağa qadir deyildi.
Aprelin 15-də osmanlılar Batum şəhərini tutaraq Poti istiqamətində şima-
la doğru irəliləməyə başladılar. Belə bir şəraitdə Seymdəki erməni-gürcü
çoxluğunun Qafqazın müstəqilliyini elan etmək və Brest-Litovsk sülhünü
tam şəkildə qəbul etməkdən başqa çarəsi qalmadı. Aprelin 22-də müstəqil
Zaqafqaziya Federativ Demokratik Respublikasının yaradıldığı elan edildi
[6, v.20].
Cənubi Qafqazın müstəqilliyinin elan olunması Azərbaycanın
vəziyyətində müsbət dəyişiklik yaratmadı. Azərbaycanın şərqində bolşe-
vik qurumu, qərbində isə erməni hərbi birləşmələri yerli əhalini qırmaqla
məşğul idilər. Buna görə də Azərbaycan nümayəndə heyəti Batum sülh
konfransına böyük ümidlə baxırdı. Çünki Azərbaycan nümayəndə heyəti
başa düşürdü ki, yalnız Osmanlı qüvvələrinin köməyi ilə Bakını bolşe-
vik qüvvələrindən azad etmək, erməni daşnakların Azərbaycan əhalisinə
qarşı qırğınlarını dayandırmaq mümkündür. Konfransa yola düşməzdən
əvvəl müsəlman fraksiyasının üzvü Nəsib bəy Yusifbəylinin söylədiyi nitq
Azərbaycanın düşdüyü çətin şəraitə verdiyi obyektiv qiymət idi. Nəsib bəy
deyirdi: “Bizim bu gücsüz halımızda xarici köməyə müraciət etməkdən baş-
qa çarəmiz yoxdur. Müstəqilliyimizin ən qəti müdafiəçisi olmağıma baxma-
yaraq, indiki halda biz sevinməliyik ki, buraya gələcək qüvvə bizə dost və
qardaş Türkiyədir. Ola bilsin, bu, qonşularımızın xoşuna gəlməsin, amma
başqa çıxış yolumuz yoxdur… Xətir üçün xəstə düşə bilmərik. Bununla belə,
heç vaxt azad Azərbaycanın müstəqil yaşaması fikrini yaddan çıxarmağa
haqqımız yoxdur”.
Cənubi Qafqaz əhalisinin üç əsas xalqı arasındakı daxili ziddiyyətlər on-
ların müstəqil vahid dövlətdə birləşmək imkanını aradan qaldırdı. Doğrudur,
bu arada daşnak partiyasının Seymdəki deputatları müsəlman fraksiyasına
rəsmən siyasi alver variantı təklif etdilər: onlar “Bakıda gələcək hökumətin
sırf müsəlman deyil, beynəlmiləl xarakterdə olması və erməni hissələrinin
Bakıda qalması” müqabilində Bakı Sovetini buraxmağı öz öhdələrinə
götürürdülər. Lakin Seymin müsəlman nümayəndələri bu həyasız şərtləri
qətiyyətlə rədd edib, Bakı şəhərində hakimiyyətin bölünməzliyini bəyan
etdilər.
1918-ci il mayın 11-də Batumda Zaqafqaziya və Osmanlı dövləti arasın-
da danışıqlar davam etdirildi. Danışıqlarda Azərbaycanı M.Ə.Rəsulzadə və
M.H.Hacınski təmsil edirdi. Konfransın gedişində Almaniya nümayəndələri
gürcülərlə gizli görüşlər keçirərək, onlara hərbi və iqtisadi yardım
göstərəcəyini vəd etmişdi. Belə ki, konfransın gedişi dövründə 3 min
nəfərlik alman qoşunu Gürcüstanın Poti limanına çıxarıldı. Eyni vaxtda
hücumu müvəffəqiyyətlə davam etdirən Osmanlı qoşunları mayın 17-də
Gümrünü ələ keçirdilər.
Almaniyadan böyük dəstək alan Seymin gürcü fraksiyası Gürcüstanın Za-
qafqaziya Federativ Respublikası tərkibindən çıxmasını və öz müstəqilliyini