Şukin adına teatr məktəbində təhsil alan gənc qızın aktrisa kar
Yüklə 2,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
| 172 Bizim Amerika səfərimiz belə bir görüşlə başlandı. Növbəti səhər isə biz Koloradoya uçduq. Denver aero- portunda bizi böyük ağ limuzin gözləyirdi. Bu kadillak idi, çünki Amerika öz maşınlarını çox sevir. Bu nəhəng uzun maşın mənim Amerika təcrübəmin Hollivudunun davamı idi. Bu da qəşəng maşınlarla dop-dolu olan qəribə tunel. Biz gah aşağı sürətlə hərəkət etdiyimiz çox dar, ikitərəfli yolla, gah da az qala kosmik sürətlə şütüdüyümüz geniş hayveylə gedirdin. Denverdən biz balaca Biver-Krik şəhərçiyinə yollandıq. Şəhərçiyin adı “kiçik qunduz körfəzi” kimi tərcümə olunur. Özü də bu poetik müqayisə deyil, adi məişət reallığıdır. Sonradan orada çay sahilində gəzişərkən, kiçik körfəzlər qurmaqla məşğul olan çoxlu qunduzlar gördüm. Biver-Krik tər-təmiz bir yer idi. Elə gözəl mənzərələr vardı ki, onları xüsusi səylə qurulmuş kino pavilyonları- na bənzətməyə bilmirdim. Havası elə təmiz və şəffafdı ki... Meqapolisdə belə hava ilə nəfəs almaq xoşbəxtliyi haqda düşünmək belə çətindir. Amerikalılar öz təbii gözəlliklərindən əla istifadə edirlər. Məsələn, məni ustalıqla təbii mənzərəyə uyğunlaşdırılmış cakuzi heyran etdi. O, otelin qarşısındakı çəmənlikdə yer- ləşirdi. Rahatca cakuzidə uzanan adam, əlbəttə, heyranlıqla açıq səmaya, buludlara baxır və vannanın əks istiqamətin- dən alp marmontunun onu seyr etdiyini dərhal görə bilmir. Onu qorxutmamaq üçün uzanırsan və özünü təbiətin bir hissəsi kimi aparırsan. Tərpənmədən, quruldayan və par çıxan oksigenli suyun içində uzanaraq. Nə vaxtsa üç kəndi birləşdirən bu dağ şəhərciyində yük- sək səviyyəli otellər var. Bizə ərimlə “Hyatt” otelində nöm- rə verdilər, on altı yaşlı qızımız Daşa isə bizimki ilə palıd ağacından olan qapı ilə birləşən ayrıca nömrəyə köçdü. O valideynlərindən asılı olmadığını və öz yetkinliyini hiss et- mək üçün bu qapını dərhal o biri tərəfdən açarla bağladı. Tədbirin özünün keçirildiyi yer də Amerika filmlərini xatırladırdı. Təpənin üstündə kifayət qədər böyük at fer- 173 ması, dağlara gedən alp çiçəklərinə bürünən uzun yol var- dı. Vadidə də qəşəng şəhərcik. Hündür dağlarla şəhərciyin arasında, mənzərəli yerdə qərar tutmuş mehmanxanalarda da forum iştirakçıları yerləşdirilmişdi. Qonaqlar arasında Fransanın eks-prezidenti Valeri Jis- kar D’Estenlə həyat yoldaşı da vardı. Həmçinin, ABŞ-ın ticarət naziri – yaraşıqlı bir qadın, konqresmenlər, Alma- niyanın sabiq kansleri Helmut Şmidt, bir çox hazırki və keç- miş nəhəng siyasətçilər vardı. Prezident Ford öz Forumuna Amerikaya rəhbərlik etdiyi dövrdə dövlət başçıları olan bir neçə şəxsi dəvət etmişdi. Yaşına və ayağında ciddi əməliyyat keçirməsinə baxma- yaraq, onun sinninə uyğun olmayan cəldliyi və diribaşlığı sezilirdi. Fransa prezidenti sıxılırdı, amma çox nəzakətli idi. Hamı bilirdi ki, o, qədim fransız zadəgan nəslindəndir. O, ünsiy- yətə həvəs göstərmirdi. Onun amerikalı həmkarı isə tam əksinə. Üstəlik, amerikalı öz yaşından xeyli cavan görünür- dü. Ucaboy, təxminən bir metr doxsan santimetr hündür- lükdə, bəlkə də daha hündür, gündə qaralmış, gülərüz, əsl idmançı kimi qamətli. Biz tennis kortuna yaxınlaşanda, Ford raketkasını örtük- dən çıxarırdı. Onun partnyoru məşqçi ilə ötürmələr üzərin- də işləyirdi. Hə, oynayaq? – Ford gözlənilmədən Alekseyə təklif etdi. – Heç vaxt Moskvadan olan jurnalistlə oynamamışam. Mənim üçün böyük şərəfdir, - ərim nəzakətlə cavab ver- di. Mən divarın qabağında məşq etməyə getdim. Amma Amerika prezidentinin bir ayağının ortadan baldır əzələ- sinə kimi sarıqlı olduğunu görə bildim. “Bəlkə o, bu yolla dizini qoruyur”, - deyə düşündüm. Alyoşa, onun neçə yaşı var? Əlli beş? Altmış? – Fordla oynadıqdan sonra mənə qoşulan Alekseydən soruşdum. Yox, çoxdur... Bəlkə də yetmişə yaxın. Qaçmaq onun üçün ağırdır. Ayağında da nəsə var. Amma ümumiyyətlə, afərin! 174 Ertəsi gün Forum iştirakçılarından bəhs edən kitabçada Fordun anadan olduğu tarixi – 14 iyul 1913-cü ili görəndə ikimiz də heyrətləndik. Başqa sözlə, mənim 40 yaşlı ərimlə kortda qaçan adamın bir neçə gündən sonra 81 yaşı tamam olacaq! O, isə təravətli və gümrahdır! Bütün iclaslarda çıxış edir, səhv etmir, hər şeyi xatırlayır... Biz insanın hərəkətli olduğu təqdirdə qocalığa qalib gələ biləcəyi haqda xeyli danışdıq. Ayaqlarımızın altında isə yerli faunanın balaca nümayəndələri qaçışırdılar. Forum günləri çox tez keçdi. Təşkilatçılar sessiyalar ara- sındakı boş vaxtları amerikalıların adətləri və meyl göstər- dikləri əyləncələrlə tanışlıqla doldurmağa çalışırdılar. On- lar forum iştirakçılarını gah yerli fermalara, gah uzun sürən atlı yürüşlərə, gah da hündür dağ çaylarından qayıqla düş- məyə - “raftinq”ə dəvət edirdilər. Alekseylə Daşa “raftinq”i sınamaq qərarına gəldilər. Biz instruktaja getdik. Arzu edənlərin hamısına orada doldurulmuş jiletlər və baş üçün çox qalın dəbilqələr verir- dilər. Mən davranış qaydalarını eşidən kimi, imtina etdim. Bunlar ondan ibarət idi ki, əgər adam qayıqdan kənara dü- şürdüsə, avar çəkməməli, axınla başı aşağı üzməlidir, əks təqdirdə burulacaq, burulğanda isə hökmən daşa çırpıla- caq. Çalışın ki, ayaqlarınız göydə, başınız isə aşağıda olan vəziyyətdə olasınız! – təlimatçı məsləhət verirdi. – Sizi hök- mən tutacaqlar. Siz qorxmayın! Sadəcə olaraq sakit yerə çıxmağınızı gözləyin, oradan sizi götürəcəklər. Bu sayaq təlimatı eşidən kimi mən bu qayığı “tərk et- dim”. Axı “avar çəkməyin” nə deməkdir? “Çaya etibar edin və çayla başı aşağı üzün” nə deməkdir? Bu mənim səbir- sizliyimlə heç uyuşmur. Həm də mən artıq bir dəfə kliniki ölümlə suyun dibindən çıxarılmışam. Buna görə də coşqun dağ axınını fəth etməyə Aleksey qızımla yollandı, mən isə mağazalara, özümə axşam geyimi almağa getdim. Axşam prezident Ford öz arvadı Betti ilə rançolarında yekun qəbu- lu təşkil etmişdilər. Onların evi şəhərdə deyil, dağın ətəyində idi. Bizi oraya Yüklə 2,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|