Şukin adına teatr məktəbində təhsil alan gənc qızın aktrisa kar
Yüklə 2,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
153 Və kişi bizə qarderobda qalan lüməyi göstərir. Mənim ərim özündən çıxdı: - Qulaq asın, - amerikalıya dedi, - mənim arvadımın böyük çiyinliyi olan Samur xəzindən kürkü vardı. Onu qolunun içinə qoymuşdu ki, düşməsin. Kürkü geyinmək üçün qolunu azad etmək lazım idi. Ona görə də dəyişik sala bilməzdilər. Mən bu barədə cənab Pikerinqlə danışmaq istəyirəm. - Əlbəttə, - mən də söhbətə qoşuldum. – Bu məsələni həll et- mək lazımdır. Həm də müşahidə kameralarına baxmaq olar. Burada amerikalı həyasızcasına bildirdi: - Əgər burda kamera varsa da, yəqin ki, bizim tərəfimizdən qoyulmayıb. - Mənim vecimə deyil, kameraları kim qoyub. Mənə lazımdır ki, kürklə bağlı məsələ həll edilsin. Zəhmət olmasa, səfiri dəvət edin, - Aleksey soyuq rəsmiyyətlə tələb etdi, - və xahiş edirəm, soyadınızı deyin. - Yaxşı, - səfirliyin işçisi cavab verdi. – Sizin maşınınızı indi içəri buraxarlar. Necə istəyirsiniz, ərizənizi yazın, səhər mən onu səfirə verərəm. – O, maşınla bağlı sərəncam vermək üçün çıxdı. Maşınımız alaqapının qarşısına gəldi. Mən açıq paltarda çıx- dım. Axşamın sonunda bizimlə danışan əməkdaş, nəzakətlə ma- şının qapısını açdı və örtdü. Görünür, bu, “üzr istəyirəm” əvə- zinə idi. Biz təzəcə evə çatırdıq ki, pilləkən meydançasından mənzili- mizdən arasıkəsilmədən gələn telefon zəngini eşitdik. Zəng səfirlikdən idi. Dəstəkdə qadın səsi eşidildi: “Xanım Puşkova? Sizin kürkünüz tapılıb. Onu sadəcə olaraq qalan kürk- lə qarışıq salıblar. Gəlib, götürə bilərsiniz”. - Deyin, kürkün qolunda böyük sancağa oxşayan düyməli çi- yinlik var? - Bəli, bəli! Hər şey yerindədir! - Əla. Amma gecə saat bir olduğundan, mən sabah gələcəyəm. Mənim ancaq bir sualım var: necə düşünürsünüz, içində çiyinlik olduğundan, qolunu geyinmək mümkün olmayan kürkü qarı- şıq salmaq olar? –Təkidlə irəli sürülən və həqiqətə qətiyyən bən- zəməyən versiyanı qəbul etmək xoşuma gəlmirdi. Mən xudahafizləşdim. 154 Ertəsi gün səhər səfirliyə getdikdə, iqamətgahı qoruyan rus milis nəfərinə içəri keçmək üçün soyadımı dedikdə, o, ucadan soruşdu: - Demək, sizin kürkünüz itibmiş? - Bəli. Siz bilirsiniz, o necə itib və kim qaytarıb? - Yox, bizə demirlər, - o, cavab verdi. Amma qadının gözündə mebelin yanında qoyulmuş müqəvva kimi görünməmək üçün əlavə etdi: - Ümumiyyətlə, bilirsiniz, bu Yeltsinin deputatları əliəyri camaatdır: gah tualetdə kağızı oğurlayırlar, gah da nəyisə burub açıb aparırlar. Hərdən eşidəndə hətta utanırsan. Mən belə bilirəm ki, - o, mövzunu inkişaf etdirdi, - kiminsə arvadı, axmaq, qərara gəlib ki, guya dəyişik salaraq, başqasının kürkündə get- sin. Əri isə yəqin görən kimi ona deyib: “Nə etmisən, gicbəsər! Geri qaytar, çalış, nə isə uydurasan. Onlarda kamera var...” Və sizin kürkünüzü tez bir zamanda qaytarıblar, - o, özünün de- duktiv təhlilini başa çatdırdı. Mən iddia edə bilmərəm ki, məhz belə olub. Amma mənə də maraqlı idi ki, kürkü kim gətirib. Artıq orada, içəridə bu barədə səfirliyin əməkdaşından soruşdum: - Kürkü geri qaytaran kim idi? Mənə belə cavab verdilər: - Missis Puşkova, mən sizə ancaq onu deyə bilərəm ki, bu, si- zin kürkünüzdür. Biz hadisəyə görə sizdən çox-çox üzr istəyirik. Başqa bir izahım olmadığından, mən asanlıqla milis nəfərinin versiyasına inandım. Bilirsiniz, hələ hakimiyyət dəyişikliyi zamanı, Yeltsin Qor- baçovu əvəzləyəndə, ac insanlar hakimiyyəti ələ alarkən, sakit soyğunçuluq var idi. Həmin insanlar qısa müddətdə varlanmaq istəyirdilər. Varlanmaq üçün bəziləri hətta 1-ci poliklinikanın tu- alet kağızı rulonundan da vaz keçmirdilər. Qorbaçov dövründə ərim MK-nın beynəlxalq şöbəsinin məs- ləhətçisi olduğundan, biz SSRİ Səhiyyə Nazirliyi yanında dör- düncü baş idarənin 1-ci poliklinikasına gedib-gəlirdik. Rusiya Federasiyası Ali Sovetinin ilk deputatları ora gələndə mən tez- tez orada işləyən xadimələrin, sanitarların replikalarını eşidir- dim: - Bu oğru-əyrilik necə artıb! Necə əliəyrilikdir? Bax, yenə qul- 156 pu burub, açıb aparıblar! Get, baş tibb bacısını çağır! Kimsə yenə dəstəyi burub, açıb aparıb! Növbəti gün isə başqa bir fəryad eşidilirdi: - Bu nə əliəyrilikdir, necə insanlar var! Bir baxın: burada dəs- mal üçün latun qarmaqlar vardı – hamısını burub, açıb aparıblar! Onlar dırnaqları ilə açıblar?! Bunu axı təsəvvür etmək belə çətin- dir ki, insanlar poliklinikaya vintaçanla gəliblər... Bəli, biz ərimlə bir çox hadisə və proseslərin təfərrüatının as- tar üzünü çox tez gördük. İslahatçılar və tarixi yaradanların isla- hatlarının füsunkarlığına inamı qorumaq mümkün deyildi. Yeri gəlmişkən, baş verənlərin əsil qiymətini yalnız biz görmürdük. Yeltsinin yaxın ətrafındakı namuslu insanlar daxildə baş verən- lərdən dəhşət hissi ilə uzaqlaşırdılar. Yaltaq ətrafının “çar Boris” adlandırdığı Yeltsinin administ- rasiyasının rəhbəri vəzifəsində Yuri Petrov çalışırdı. Yeltsin onu hələ Sverdlovskdan tanıyırdı. Prezident olanda isə onu Mosk- vaya “dartıb gətirdi”. Görünür, çox namuslu və vicdanlı insan olan Yuri Vladimiroviç üçün Boris Nikolayeviçlə Moskvada gö- rüşmək və işləmək gözlənilməz və ağır sınaq idi. Biz Zalsburqda regional iqtisadi forumda cənab Petrovla və onun həyat yoldaşı ilə tanış olanda, söhbət qarşıdakı prezident seçkilərindən düşdü. Onun arvadı emosionallıqla ucadan söylə- di: - İlahi, hərdən küçəyə çıxmaq və qışqırmaq istəyirsən – insan- lar, insanlar! – Bir bilsəydiniz, kimi seçirsiniz! Əri onun sözünü ağzında qoydu: - Lazım deyil, Lida, bu, yaxşı deyil! - Nə yaxşı deyil? Onsuz da hamı nə vaxtsa həqiqəti biləndə dəhşətə gəlir! - Qoy bilsinlər, amma bizdən yox, - Yuri Vladimiroviç təkid edirdi. Tezliklə Petrov istefa ərizəsi yazdı və Yeltsin qəbul etdi. Sonra- lar onun neçə-neçə silahdaşı və tərəfdarı onların gözləri qarşısın- da baş verənlərə laqeyd qala bilmədilər. Amma mənim kitabım siyasət haqqında olmadığından, həyatdan əhvalatlar danışacam. Biz uzun illər ərzində “Qırmızı daşlar” sanatoriyasında dincəl- mişik. Bu sanatoriyanı bolşeviklər tikmişdilər. Onların əksəriyyəti Yüklə 2,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|