Milli Kitabxana
118
DÖRDÜNCÜ ŞƏKİL
İkinci şəkildəki səhnə.
A ğ a Ş i r ə l i (qışqırır.) Aman, toxdayın, qərq olduq, tufan, tufan...
A ğ a S a l e h. Ədə, Musa bəy, qoyma, qoyma. Çarx dönmüş, tormazla,
tormazla.
M u s a b ə y. Ay xozeyin, bu fələk çarxıdır. Ona tormoz vurmaq olmaz.
V ə l i a ğ a. Vay bizim halımıza, çərxi-fələk indi tərsinə dönmüş.
B a h a d ı r və yerdə qalanlar otağa girirlər.
B a h a d ı r. Ay ağalar, indi çərxi-fələk sizlər üçün tərsinə dönmüş. Piri-Faninin
komasına buyurunuz. Bizə söyləyən kimi, sizə də gözəl-gözəl nağıllar söyləsin.
Qurumuş ağacda sizin Üçün cavahir bitirsin. Qızıl meyvələr dərib versin.
Ağalar məyus, başlarını aşağı salıb Piri-Faninin komasına tərəf gedirlər.
B a h a d ı r. Xanımlar, siz də ağalarınızın qulluğuna təşrif aparınız.
M a r q o. Biz burada, siz ilə qalmaq istəyirik.
B a h a d ı r. Bizim nə pulumuz var, nə də şampanskimiz. Buyurun gedin.
(Qızlar gedirlər.) Sandro, bu içkiləri-zadı buradan götür.
S a n d r o. Ağa, bu saat.
B a h a d ı r. Biz ağa deyilik. Yoldaşıq.
S a n d r o. Bəli, bəli, yoldaş, yoldaş.
B a h a d ı r. Ustalar, internasional çalınız.
Onlar da çalırlar.
Pərdə
Milli Kitabxana
119
QARANLIQDAN İŞIĞA
Bir pərdəli pyes.
İŞTİRAK EDƏNLƏR
O ğ u z - qoca bir türk.
U l u ğ - onun oğlu.
Ə b d ü s s ə l a m - qoca bir ərəb.
Q a s ı m - onun oğlu.
Z e y n əb - onun qızı, Uluğun namizədi.
C ə m ş i d - qoca bir fars.
Q u b a d - onun oğlu.
F i r ə n g i z - onun qızı.
B a h a d ı r - qoca bir hindli.
Ə k b ə r - onun oğlu.
L i-x u n-c a n ğ - qoca birçinli,
X u n-x u z - onun oğlu.
M a r z a v a n - əcinnə jandarması.
C u r c a n - əcinnə komandanı, Daxnaşın pəhləvanı.
İ k i m ə m u r.
Bir taqım əcinnə qoşunu.
Səhnə qaranlıq bir mağara içini göstərir. Pərdə qalxdıqda cavanlar ayaq üstə və qocalar
oturmuş görünür.
Ə b d ü s s ə l a m. Ey Oğuz oğlu Uluğ, bizi buraya toplamaqdan məramın
nədir? Bilmək istərik.
C ə m ş i d. Ey Oğuz oğlu, qəlyanımın vaxtıdır, deyəcəyini tez söylə, dözə
bilmirəm.
L i-x u n-c a n ğ. Ey Oğuz oğlu, tiryakim qaldı. Mətləbini əcələ söylə.
U l u ğ. Ey əhli zülmət! Bu qaranlıq dünyada əsrlərcə yatdığın yetər, bu qədər
sərxoş olub alçaqlara qul olduğun yetər, həşərat kimi ayaqlar altında süründüyünüz
yetər. Qəflət yuxusundan ayıl. Acizliyi, zəifliyi burax. Kim olduğunu düşün. Səni
işıqdan məhrum edib bu qaranlığa salan divləri, cinləri yıx, əz, qır, özünü onların
zülmündən xilas et. Bu zülmət aləmindən işıqlı dünyaya çıx!..
Milli Kitabxana
120
B a h a d ı r. Ey Oğuz oğlu, nə söyləyirsən? Məyər bu zülmət aləmindən başqa
bir qeyri dünya da var?
U l u ğ. Bəli, var. Onun adı işıqlı dünyadır. Onu yüksək intəhasız fəzadan günəş
işıqlandırır. İşıqlı dünyanın gözəlliyi vəsfə gəlməz. Yaşıl mənzərəli dağlar,
üzərindən şıqqıltı ilə axıb mühitlərə tökülən nəhrlər, qayalardan fəvvarələnib uçan
şəlalələr, çiçəklərlə bəzənmiş çəmənlər, seyrəngahlar, gülşənlər, onlarda ötüşən
quşlar, uçuşan rəngbərəng pərvanələr, müxtəlif heyvanlar işıqlı dünyanı
zinətləndirir...
Ə b d ü s s ə l a m. Ey Oğuz oğlu, toxda, əcaba əfsanəyi söyləmək üçünmü bizi
buraya toplamısan.
L i-x u n-c a n ğ. Ey Oğuz oğlu, elə nağılları bu çocuqlara söylə, biz qocaları
belə xürafat ilə aldada bilməzsən.
C ə m ş i d. Ey sükuta getmiş Oğuz! Oğlun dəli olmuş, başına çarə qıl.
Ə b d ü s s ə l a m. Oğuz, bu gündən əhdimiz pozulur. Mən qızım Zeynəbi belə
sərsəriyə vermərəm.
O ğ u z. Ey Əbdüssəlam, əhdini tez pozursan. Uluğ sərsəm olmuşdur, - bu
doğru, fəqət onu əqlə gətirmək asandır.
U l u ğ. Ey mənə cünun nami verən əhli-zülmat! Mən söylədiyim əfsanə deyil,
həqiqətdir. Mən o işıqlı dünyanı bütün vücudumla hiss edirəm, görürəm, eşidirəm.
Sizlər isə paslanmış, qabarlanmış əqlinizlə qüvvətdən düşmüş, zəifləşmiş hissinizlə
onu dərk edə bilməyirsiniz.
Səhnə dalından kamança səsi gəlir.
Ah... Yenə qulağıma o dünyanın musiqi sədası gəlir... Dinləyin, dinləyin...
Eşidirmisiniz?
Q o c a l a r. Eşitmirik.
U l u ğ. Eşitməyirsiniz, çünki karsınız...
Yuxarıdan ağ işıq görünür.
Bax... bax... o səmadəki nuri görürmüsünüz?
Q o c a l ar. Görmürük.
U l u ğ. Görmürsünüz, çünki korsunuz. Ey əhli-zülmət! Mən Oğuz oğluna
inanınız. Bu divlər tərəfindən hörülmüş sədləri yıxıb, bu qayaları dəlib deşərəm,
sizi bu zülmətdən işıqlığa çıxardaram. Hər kəs mənə inanırsa, bu qırmızı inqilab
bayrağı altına gəlsin.
Qırmızı bayrağı qaldırır.
Milli Kitabxana
121
Z e y n ə b. Sənə inanıb bayrağın altına gəlirəm. ( Gəlib bayrağın allında
durur.)
F i r ə n g i z və Q u b a d. Biz də sənə inanırıq.
Onun tərəfinə keçirlər.
C a v a n l a r. Sənə inanıb bayrağın altına gəlirik. Uluğ tərəfə keçirlər.
Q o c a l a r. Ey divanələr, nə edirsiniz?
O ğ u z. Məyər Daxnaş divin əcinnə qoşununu unutmuşsunuz?
U l u ğ. Xeyr, unutmamışıq. Onlarla qovğa etməyə hazırıq. İndiyə kimi bizə
mane olduğunuz yetər. Çəkiliniz, daha bəsdir. Səbir kasamız dolub daşmış. Ya
hamımız bu yolda öləcəyik, ya da divlərə qalib gəlib işıqlı dünyaya çıxacayıq.
Marzavan iki nəfər məmur ilə daxil olur.
M a r z a v a n. A! Gizli yığıncaq! Qırmızı bayraq! Oğuz, bu nə işdir? Söylə.
O ğ u z. Cənab Marzavan, bu gün bizim bayramımızdır. Cavanlar bir qədər
şadlıq etmək istəyirlər.
C ə m ş i d. Cənab Marzavan, bu gün bahar günüdür. Qədim zamandan bəri bu
gündə baharı yad edərək, qırmızı libas geyib bayram etmək rəsmdir. Bu qırmızı
bayrağa başqa məna verməyiniz.
U l u ğ. Cəmşid baba doğru deyir. Bu gün bizim üçün tarixi gündür. Bu gün biz
inqilab bayrağını qaldırıb siz zalimlərdən xilas olmaq istəyirik. Bəxtiyar, azadə
insanlar sırasına girmək istəyirik.
C a v a n l a r. Bəli, istəyirik!
M a r z a v a n. A!.. Üsyan! İnqilab! Bunu alın! (Uluğu göstərir.)
Q a s ı m və Q u b a d (qılınclarını sıyırıb). Qoymarıq!
Ə k b ə r (qılıncını çəkib). Hər kəs Uluğa əl qaldırarsa, başını boynundan
ayıraram.
X u n-x u z. Görünür, Xun-xuzun əyri moğol qılıncının gücünü bilmək
istəyirsiniz.
B a h a d ı r. Cənab Marzavan, bu əqilsiz cavanların sözlərinə fikir verməyiniz,
əfv ediniz. Biz vəlinemətimiz olan həzrət Daxnaşın ən sadiq, xalis, əməkdar
bəndələriyik. Onun mərhəmətləri sayəsində səadətlə yaşayırıq. Ona itaət etmək
bizim üçün vacib bir əmrdir.
Dostları ilə paylaş: |