H a d i 1 ə 1 ə. Pəricahan xanım, belə etmə, gəl, sən qoca lələnin məsləhətinə
qulaq as. Bu xanədanm dağılıb pərakəndə düşməyinə bais olma.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Bais olan sənin ağan Cahangirdir. Bu nəsihəti ona et.
Daha bitdi. Gedə bilərsən!
H a d i 1 ə 1 ə. Cahangir ağa, Cənnət əlinin evində sənin cavabma müntəzirdir.
Onda buyurunuz gedək, mənə verdiyin cavabı onun özünə ver, yoxsa, m ən bu ağır
məsuliyyəti öhdəmə götürməkdən qorxuram.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Hə, indi başa düşdümki, Cənnətəlininoğlu Həsənqulu
nə üçün yoldan çıxmayıb, mənə elə sərt cavab verirdi. Demək, Cənnətəlinin
ailəsinin Cahangir ağa ilə əlaqəsi varmış.
H a d i 1 ə 1 ə. Bəli.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Mən, başma qırmanc çəkdiyim Həsənqulunun evinə
getmərəm. Ağan Cahangirin cürəti varsa, buyurub buraya gəlsin.
H a d i 1 ə 1 ə. Cahangir ağanm cürətini sən məndən yaxşı bilirsən. Buraya
gələrsə, ona heç bir xəta toxunmaz, çünki sizi əhatə edənlərin hamısı onun
tərəfdarlarıdır. Başmdan bir tük düşməyə qoymazlar. Əmiraslan ağanm bu saat
harada olduğu və atdığı hər qədəm bizə məlumdur. Baş üstə, cavabmı Cahangir
ağaya deyərəm, lazım bilsə gələr, bilməsə qoşuna hücum əmrini verər. Daha başqa
əmrin yoxdur ki?
P ə r i c a h a n x a n ı m . Yoxdur.
H a d i 1 ə 1 ə (gedərkən). Pəricahan xanım, fikirləş. Son peşmançılıq fayda
verməz. (Ç ıxır.)
P ə r i c a h a n x a n ı m (tək). Ah! Bu gün başlanacaq müharibən xatırıma
gətirməkdən qorxuram. Bütün bədənim titrəyir. Əmucəm yanm da təslim admı
çəkmək mümkündürmü? O öz əlləri ilə cəmi evini-eşiyini atəşə tutub yandırar,
fəqət təslim olmaz. (Çağırır.) Əhməd! Əhməd! ('Səs vermir.) Səməd! Səməd!
Bunlar harada batmışlar? Səfər! Səfər!
S ənəm daxil olur.
S ə n ə m. Nə buyurursan, xanım?
P ə r i c a h a n x a n ı m . A qız, nökərlər haradadır? Heç səsimə səs verən
yoxdur.
S ə n ə m. Xanım, evdə heç kəs yoxdur.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Haraya getmişlər? (Sənəm başını aşağı salıb cavab
vermir.) Niyə cavab vermirsən?
S ə n ə m. Xanım, qorxuram.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Kimdən?
S ə n ə m. Ərim Əhməddən!
P ə r i c a h a n x a n ı m . Nə üçün?
S ə n ə m. Xanım, xidmətçilərin hamısı bolşevikləri gözləyirlər. Onlar tərəfə
keçəcəklər. Nökərlər Cənnətəligilə getmişlər. Onun oğlu Həsənqulu bolşevikdir.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Sənəm, sən də onlarm tərəfdarısan?
S ə n ə m. M ən yox... Ancaq qorxuram. Əhməd deyir ki, bizim sirrimizi ağalara
versən, səni öz əlimlə boğub öldürəcəyəm. Xanım, bir Hadi lələdən başqa, heç
kimə bel bağlamaym. O da burada yoxdur.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Ah, safqəlbli, sadədil Sənəm, indi heç özümə də
inanmıram. Qorxma, sirrini bir kəsə demərəm, ancaq Əhmədi buradan rədd etmək
lazımdır. Başqalarmı da o yoldan çıxarıbdır. Onu özüm kəndə göndərəcəyəm.
Əmməm necədir?
S ə n ə m. M üdam böhran içindədir. Ayılanda da su istəyir. Xanım, izin ver
mən gedim.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Yaxşı, sən get, yanm da ol, bir azdan sonra mən də
gələcəyəm. (Sənəm gedir.) Ey zavallı ana, heç bilirsənmi ki, yolunu gözlədiyin
oğlun nə fikirdədir? Baba yurdunu tapdayıb, sən xəstə anasınm başma güllələr
yağdıracaq! Yox, yox, əgər indi buraya gələrsə, sağ buraxmaram. (Divardan
asılmış zinətli xəncəri əlinə alır.) Babamm bu şanlı silahı ilə onun xain qəlbini
yırtmalıyam. (Cahangir ağa daxil olur.) Ah, gəldi! (Xəncəri sıyırıb ona tə rəf
yönəlir.)
C a h a n g i r a ğ a (döşünü gərib). Vur!
P ə r i c a h a n x a n ı m . Sən nə ixtiyarla buraya qədəm basdm?
C a h a n g i r a ğ a . Bura mənim yurdum deyilmi?
P ə r i c a h a n x a n ı m . Yox. İrəlidə sən bu saraym,bu yerlərin sahibi Hidayət
ağanm nəvəsi, Əmiraslan ağanm vahid varisi Cahangir ağa idin, fəqət indi vətən və
millət xaini - bolşevik, yoldaş Cahangirsən.
C a h a n g i r a ğ a . Dediklərinin hamısı düzdür, lakin bir şeydə səhv edirsən.
Pəricahan, m ən sən deyən kimi şanlı-şöhrətli bir ağa idim. Lakin indi qırmancm ilə
döydüyün Həsənqulu kimi zəhmətkeş yoldaş Cahangirəm. Bəli, burası doğrudur,
fəqət m ən vətənimin, millətimin düşməni deyiləm. Onun məzlum, miskin, səfil,
çılpaq əməkçilərini ən səmimi qəlblə sevən yoldaş Cahangirəm. Onları əsrlərcə
zülm və cəhalətdə saxlayan zalımlardan azad etmək yolunda çalışan yoldaş
Cahangirəm.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Vətənin o zalımları kimdir?
C a h a n g i r a ğ a . Birincisi, belə saraylar sahibi ağalar.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Xeyr, sənin kimi vətenine xəyanət edən alçaqlar.
C a h a n g i r a ğ a . Pəricahan, alçaq o şəxsə deyərlər ki, başqalarmm zəhməti
ilə yaşaya, zalım o kəsdir ki, öz mənfəəti üçün başqalarmı sıxa, əzə, məhv edə. Bu
saat orada, bir azdan sonra burada tökülən qan, kim və nə üçündür?
P ə r i c a h a n x a n ı m . M illət və vətən üçün.
C a h a n g i r a ğ a . Yalan! M ənim atam Əmiraslan ağa kimi mülkədarm
ağalığmı saxlamaq üçün. Torpaqlannı mühafizə etmək üçün. M əgər millət yalnız
bəylərdən ibarətdir? Bəs bu milyonlarla kəndli, işçi, yoxsullar? Yoxsa onlar vətən
övladları deyil? Pəricahan, ağalıq daha bitdi, çünki onu mühafizə edən, onun
yolunda qanlarmı sel kimi axıdan kəndli və fəhlə indi hüququnu daha anlamış.
Buna sübut kəndlilərin bizim tərəfə keçməsidir. Bu gün iki qüvvə bir-biri ilə
toqquşur. Biri haqqı müdafiə edir, digəri zülmü. Pəricahan, səni bu haqq yola dəvət
edirəm.
P ə r i c a h a n x a n ı m . M ən sən tərəfdə haqq görmürəm. Kəndlilərin sizin
tərəfə keçmələri buna sübut ola bilməz. Onlar bəylərin torpağma, belə gözəl
saraylarma sahib olmaq istəyirlər.
C a h a n g i r a ğ a . Doğrudur. Buna da haqları var.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Hansı qanunla?
C a h a n g i r a ğ a . Təbiətin qanunu ilə. İşləməyən yeməz. Torpaq, onu
becərib zəhmət çəkənlərindir.
P ə r i c a h a n x a n ı m . M ən elə qanun eşitməmişəm.
C a h a n g i r a ğ a . İrəlilərdə mən də sənin kimi eşitməmişdim. Bu torpaqlarm
sahibi olmağımı göylər təsdiq etmiş sanırdım. Rəiyyətləri özümüzün qulu hesab
edirdim. Fəqət Karl M arksm əsərlərini oxuduqdan sonra anladım, haqq yolunu
tapdım.
P ə r i c a h a n x a n ı m . Sonra da bolşevik oldun. Özün kimi zalımlara
qoşulub böyük Rusiyanı tarm ar etdiniz. İndi də bu gözəl ölkəni o hala salmaq
istəyirsiniz.
C a h a n g i r a ğ a . Pəricahan, zülm yuvaları dağılmasa, məzlumlar azad
olmazlar. İndi yıxanqsa, sonra tikəcəyik. Nə etməli? Əmiraslan ağalar öz
ixtiyarları ilə tabe olmurlar. Pəricahan, atamm bizim tərəfə gəlməyinə ümidim
yoxdur, çünki həmişə buyurmada, vurmada,
Dostları ilə paylaş: |