69
ları mәqbul saymır, “zәif” istinadlar sәbәbindәn az sayda hәdis
rәvayәt edir.
Hәmçinin, Hicazlılar İraqlılarla müqayisәdә daha çox hә-
dis rәvayәt etmişlәr. Çünki Mәdinә hicrәt yurdu, sәhabәlәrin dә
sığınacağı olmuşdur. İraqa köçmüş sәhabәlәr isә әksәrәn cihad-
la mәşğul idilәr. İmam Әbu Hәnifә rәvayәt vә mәsuliyyәt şәrt-
lәrinә riayәtdә qәtiyyәtli davrandığı üçün az sayda hәdis rәva-
yәt etmişdir. O, qәti rasional dәlilә zidd hәdislәri “zәif” saymış-
dır. Bütün bunlar vәziyyәti mürәkkәblәşdirmiş vә nәticәdә Әbu
Hәnifәnin rәvayәt etdiyi hәdislәrin sayı çox olmamışdır. İmam
Әbu Hәnifә hәdis rәvayәtini kefindәn bir kәnara qoymayıb. Bu,
ona heç yaraşmaz da!
Әbu Hәnifә hәdis elminin böyük müctәhidlәrindәndir.
Böyük imamların onun mәzhәbinә etimad göstәrmәlәri, onu
mötәbәr saymaları, hәdislәrin qәbulu vә rәddindә onun fikirlә-
rinә bel bağlamaları – bütün bunlar Әbu Hәnifәnin böyüklü-
yünә dәlalәt edir.
Digәr mühәddislәrә – cümhura gәlincә, onlar hәdis rәva-
yәti şәrtlәrinin qoyulmağında yumşaq davranmışlar. Odur ki,
daha çox hәdis rәvayәt etmişlәr. Әbu Hәnifәnin şagirdlәri dә
rәvayәt şәrtlәrini yumşaltmışlar. Bununla da onların rәvayәt et-
diklәri hәdislәrin sayı çoxdur. Mәsәlәn, Tәhavi çoxlu sayda hә-
dis rәvayәt etmiş, onları yazdığı “Cәlil әl-Qәdr” adlı kitabda
toplamışdı. Bu kitab İmam Buxari vә İmam Müslimin eyniadlı
“Came әs-Sәhih” kitablarına bәrabәr sәviyyәdә deyil. Çünki
Buxari vә Müslimin müәyyәnlәşdirdiyi hәdis rәvayәti şәrtlәri
bütün müsәlman ümmәti tәrәfindәn yekdilliklә tәsdiqlәnib. Tә-
havinin hәdisi rәvayәt şәrtlәri isә belә deyildir”
1
.
Bütün bunlar böyük tarixçi, insaflı vә peşәkar alim İbn
Xәldunun İmam Әbu Hәnifә vә mәzhәbi haqda dediklәridir.
1
İbn Xәldun. Müqәddimә / çapa hazırlayan: Әli Әbdülvahid Vafi, cild III,
sәh. 1143-1145.
70
Bütün fəqihlər Sünnədən mənbə
kimi istifadə etmişlər
Bu mәqamda qәtiyyәtlә deyirik: Mәzhәbindәn, mәktә-
bindәn, vәtәnindәn asılı olmayaraq bütün fәqihlәr Sünnәdәn
dәlil kimi istifadә etmiş, ona istinadәn hökm çıxarmışlar. Onlar
Sünnәni dinin bir parçası bilmiş, göstәriş vә qadağalarına mü-
xalif olmamışlar. Bu mәsәlәdә Rәy vә Hәdis mәktәblәrinin
mövqeyi eynidir.
İmam Beyhәqi (vәfatı – hicri 458) Osman ibn Ömәrin be-
lә dediyini yazır: “Bir kişi gәlib İmam Malikdәn bir mәsәlә haq-
da soruşdu. İmam Malik bildirdi ki, Peyğәmbәr bu cür deyib.
Kişi tәkrarәn sual etdi: “Bәs sәnin fikrin nәdir?” İmam Malik dә
ona Quran ayәsi ilә qarşılıq verdi: “...Onun (Peyğәmbәrin) әm-
rinә qarşı çıxanlar başlarına gәlәcәk bәladan, düçar olacaqları
şiddәtli әzabdan hәzәr etsinlәr!” (әn-Nur, 63)
1
.
Habelә, Beyhәqi, İbn Vәhbin belә dediyini rәvayәt edib:
“İmam Malik tez-tez bu sözlәri tәkrarlayardı: “Әvvәlki insan-
lara heç vaxt “Nә üçün belә deyirsәn?” – iradı tutulmazdı. Çün-
ki onlar rәvayәtlә kifayәtlәnәr, onunla qane olardılar”
2
.
Hәmçinin, Beyhәqi rәvayәt edir ki, Yәhya ibn Züreys
deyib: “Süfyanın yanında idim. Bir şәxs gәlәrәk: “Әbu Hәnifәyә
qarşı çıxmayacaqsanmı?” – dedi. Süfyan soruşdu: “O, nә edib
ki?” Şәxs cavab verdi: “Onun belә dediyini eşitmişәm: “Hәr
hansı bir hökmü әvvәlcә Allahın kitabından çıxararam. Әgәr bu
hökmü orada tapmasam, Peyğәmbәrin sünnәsinә müraciәt edә-
1
әs-Süyuti. Miftah әl-Cәnnә, sәh. 49.
2
Yәni, onlar şәxsi görüşlәri üzündәn sәhih vә açıq mәnalı hәdislәri inkar
etmәmişdilәr. Onların nәzәrindә şәxsi rәy Allahın vәhyindәn üstün deyildi.
Ancaq bu, daha çox öyrәnmәk mәqsәdilә sual vermәk әnәnәsinә әngәl
olmamışdı. Necә әngәl ola bilәr ki, sәhabәlәr özlәrinә qaranlıq qalan
mәsәlәlәri aydınlaşıb müәyyәnlәşsin deyә, Peyğәmbәrdәn soruşurdular.
71
rәm. Yox әgәr bu hökmә Quran vә Sünnәdә rast gәlmәsәm,
Peyğәmbәrin sәhabәlәrinin fikirlәrinә әsaslanaram. Sәhabәlәr-
dәn istәdiyimin fikri ilә razılaşar, istәdiyimin dә fikrini bir kә-
nara qoyaram. Onların dediyini qoyub başqalarının söylәdik-
lәrindәn yapışmaram. İbrahim әş-Şә`biyә, İbn Sirinә, әl-Hәsәnә
(Hәsәn әl-Bәsri nәzәrdә tutulur – mütərcim), Әtaya, İbn Müsey-
yәbә... gәlincә, onlar ictihad әhli idilәr. Onlar kimi mәn dә icti-
had edәrәm”.
Elәcә dә Beyhәqi, Rәbinin belә dediyini bildirir: “Bir gün
İmam Şafei bir hәdis söylәyir. Bir şәxs ondan soruşur: “Ey Әbu
Abdullah, hökmü bu hәdisdәnmi çıxarırsan?” İmam Şafei belә
cavab verir: “Nә vaxt ki, Peyğәmbәrdәn sәhih hәdis rәvayәt
edib şәxsi rәyimi dә ondan üstün bilsәm, şahid olun ki, ağlımı
itirmişәm”.
Hәmçinin, Beyhәqi yazır ki, Rәbi deyib: “İmam Şafeinin
belә söylәdiyini eşitmişәm: “Yazdıqlarımın arasında Peyğәm-
bәrin sünnәsinә zidd şey görsәniz, Sünnәni tәsdiqlәyin, dedik-
lәrimi dә bir kәnara atın”
1
.
Hədisləri fiqhlə vəhdətdə
nəzərdən keçirmək lazımdır
Madam ki, Sünnә fiqh elminin әsas mәnbәyidir, onda fә-
qihlәr hәdis elminә dәrindәn bәlәd olmalıdırlar. Hәdis alimlәri
dә fiqhi hәrtәrәfli öyrәnmәlidirlәr. Fiqhlә mәşğul olanlarla hә-
dislәri öyrәnәnlәrin arasındakı dәrin uçurumu doldurmaq la-
zımdır, – uzun illәrdәn bәri hay çәkib çağırdığım şey dә elә bu-
dur!
Fiqhlә mәşğul olanlar әksәr hallarda hәdis elmlәrinә dә-
rindәn bәlәd deyillәr; onların xüsusәn dә “cәrh vә tә`dil”, ravi-
lәrin mötәbәrliyinin müәyyәnlәşdirilmәsi mәsәlәlәri haqda la-
1
әs-Süyuti. Miftah әl-Cәnnәt, sәh. 49-50.
Dostları ilə paylaş: |