T a n I t I m t a h L i L e L e ş t I r I d e r g I s I y önetim y eri Gazi m ustafa Kemal Bulvarı, 133 06570 Maltepe / ankara t elefonlar Santral: 312) 232 22 57-231 23 48 Yazı
Yüklə 1,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Hatay Tarihi - Osmanlı Dönemi
- “F U Z U L İ V E H Â F I Z ”
- Kültür Bakanlığı’nın İki Abidevî Yayını 1
- Şeyh Hamdullah Hattı
- K ur’an-ı K erim
- Güncel Yazılar
- Ahmed Karahisârî
İngiliz işbirliği, ve Arap isyanı, Osmanlı topraklarını paylaşma planlan, Faysal’ın Arap Hükümeti kurması, Antakya’da Arap Hükümeti ilanı ve askerin müdahelesi , Osmanlı ordulannın çekilmesi, Mondros Mütarekesi ve Mustafa Kemal Paşa’nın işgali önleme çabaları ve görevden alınması, İskenderun’dan başlayan bölgenin işgali (14.11.1918), D örtyol’da ilk direniş ve Milli M ücadelenin ilk kurşunu, işgalin yayılm ası, işgal yönetim i kurulm ası gibi olaylar akıcı bir biçim de anlatılmıştır. Osm anlı dönem i olayları burada bitm ektedir. Bundan sonraki bölüm ler tamamlayıcı bilgi vermek ü zere h a z ırla n m ış ö z e t b ilg ile r iç e rm e k te d ir. Antakya, İskenderun ve havalisi artık Fransız işgali altındadır, burada hemen “İskenderun Sancağı “ adı altında özerk bir yönetim kurulmuştur. 20 Ekim 1921 ’de imzalanan Ankara İtilafnamesi ile çizilen sınır bu bölgeyi Türkiye sınırları dışında bırakm ış, daha sonra Suriye ile birlikte burası da Fransız mandası altına verilmiştir. Kitabın V. Bölümü (s.219- 224) 1921- 1938 yıllarını içine alan ve “İskenderun Sancağı
ve olaylannı anlatmaktadır. “Anavatana Giden Yol” başlığını taşıyan VI. B ölüm de (s. 225-228) ise İskenderun Sancağı’nın bağım sızlığına kavuşm ası, H atay D e v le ti’nin k u ru lm a sı ve H atay M ille t M eclisi’nin kendi isteğiyle Türkiye’ye katılma kararı üzerine 23 Tem m uz 1939 günü ayrılık yıllarının noktalanarak H atay’ın A navatanına kavuşması özet olarak anlatılmıştır. 229-278. sayfalar arasında yer alan “R esim ler” bölümünde metinleri tamamlayıcı nitelikte harita, kroki, belge ve fotoğraflara yer verilmiştir. Bunu Kaynaklar bölümü (s. 280- 290) ve D izin bölümü (s.291-306) izlem ektedir. K itabın son sayfası H atay D evleti Bayrağına ayrılmıştır.
güne kadar ihmal edilen ve bir kaç satırla ya da 1-2 sayfa ile geçiştirilen 402 yılını anlatan kapsam lı, z e n g in , f a k a t m ü te v a z i b ir e s e r d ir . Ö z e n le hazırlanm asına rağm en düzeltm ede gözden kaçmış bazı yazım hatalarının ilerde tekrar basılması halinde dikkate alınacağına şüphe yoktur. Bu güzel eserin h a z ırla n ıp y ay ım lan m asın ı sa ğ lay an ve K ü ltü r dünyamıza buna benzer daha pek çok eser kazandıran A tatürk K ültür M e rk e z i’ni k u tlu y o r, eseri bilim çevrelerine, araştırmacılara, tarihe ilgi duyan herkese ve tüm HataylIlara tavsiye ediyoruz. Ut I B B I İ H B İ I H S I I ! IHI IHI
A ta tü rk K ültür Merkezi Yayını “F U Z U L İ V E H Â F I Z ” Prof. Dr.
Hasibe Mazıoylu çıkıyor ı ı i M i i a B i i a ü i i M m M i ı a ü i i a H i i N S K n H H H i M a ı ı m n m t N B i i a a m B H i i M i i ı M i i B U i i H M i i i 2001 / Güz 30 Bilge 49 Kültür Bakanlığı’nın İki Abidevî Yayını 1. Ahmet Karahisârî Hattı M ushaf-ı Şerîf Ankara, Kasım 2000. 2. Müstakimzâde Süleyman S a’deddin’in
Emekli Öğretim Üyesi D evirler gelip geçer, bunlardaki pek çok şey unutulur; am a o devirlere damgasını vurmuş icraatlar ve bazı olaylara ilâveten m a’bedler, saraylar ve kütüphaneler ile onlardaki zenginlikler unutulmaz. İktidarların yaptıkları pek çok şey vardır. Bunlar içinde bazıları gerçekten kalıcı olurlar. Ben Kültür Bakanlığımızın 2000 yılında gerçekleştirdiği iki yayın vesilesiyle, bunlara âbidevî (son derece kalıcı) eserler ve icraatlar olarak bakıyorum. Her iki yayın da baskı tekniği ve ciltleri açısından, günümüz şartlarına göre tatminkârdır. Bu yayınlar ülkemiz için prestij yayını kabul ed ilm ek te , b ilh assa m illetlerarası hediyeleşm enin liste başı olm aktadır. K onuya bu noktadan baktığımızda ayrıca gururlanacağımız bir husus ortaya çıkıyor. Çünkü burada söz konusu edilen her iki eser inkârı gayrı kâbil derecede âbidevîdir. Böyle olunca bu her iki eseri yeniden bize kazandıran K ültür Bakanlığımızın sonuç aldığı bu kararını da aynı düzeyde görerek bütün samimiyetimle kendilerini kutluyorum. Ancak dikkatimi çeken bazı eksiklikleri de bu vesileyle dile getirmeyi bilim adamı anlayışımın bir görevi kabul ediyorum. Ola ki gelecekte benzeri hatâlara düşülmez. Sözün burasında, aynı bakanlığın önceki yıllar içinde yapmış olduğu bir yayın hakkında da bir paragrafla fikirlerimi tekrar gündeme getireceğim. Bu, her iki neşir arasındaki farkın anlaşılması için yardımcı olacaktır. 1991 yılında baskısı gerçekleştirilen Şeyh Hamdullah Hattı K u r’ân-ı K e rîm ’in mesnedi olan hattın büyük heyecanla bir yurtdışı müzayedesinden satın aldırılması nasıl tarihî bir hatâ ise, üstüne üstlük bir de baskısının yapılması ikinci bir hatâdır ve devlet bütçesine verdirilen zarardır. O da prestij baskısı idi. Ne yazık ki sanat olarak Türk hattatlarının alnında bir leke gibi yer eden bu hatta ilâveten K ur’an eğitimine büyük önem veren ülkemiz için de tahfif ediciliği ağır basan bir neşir olmuştur. En evvel Osmanlı/Türk Hattatlarının pîri kabul edilen Şeyh H amdullah (1429-1519)’a ve onun sanatına büyük saygısızlıktır. Bu, onun acemilik dönemi eseridir. Sonuna Diyânet İşleri Başkanlığı’nın ilgili kurulunca, büyük titizlikle hazırlanmış 45 sayfalık bir yanlış doğru cedveli konulm uştur. Değil K ur’an-ı K erim , toplam 2350 hatanın bulunduğu her hangi bir kitabın baskısı işinde bile tereddüd edilerek vazgeçilmesi icap ederdi. Metin başına Şeyh H am dullah’ın hayatının ve eserlerinin verildiği bir takdim bile eklenmediği gibi hiçbir İlmî değeri bulunm ayan bir sayfalık yazının sonunda,
saygısızlığın zirve noktası olan böylesi bir neşrin dünyada benzerinin olacağına ihtimal vermiyoruz. Haydi alınması bir hatâ idi, ama bastırılması şart olmamalı idi. Nitekim sonunda Diyânet İşleri Başkanlığı’nın tasdik mühürü yoktur. Tasdik edilmeyen bir metnin, hele bu K ur’ân olunca korsanvarî baskısının yaptırılması en azından (hem de resmî) kurumlar arası bir saygısızlıktır. Ben bir vatandaş ve bir bilim adamı olarak tepkimi gösterdim ve bunları neşrettim (Bkz. A.. Abdulkadiroğlu, Güncel Yazılar, Ankara 1997 Şeyh Hamdullah (1429-1519) Hattı Kur’ân-ı Kerîm” s. 363-370; "'Alet Edilen K ur’ân ” s. 381- 385. dipnotlarındaki önceki yayınlara ait notlar da dikkate alınmalıdır). Gelelim Ahmed Karahisârî m etnine: Her şeyden evvel bu neşir okunmaktan çok müzelerdekine benzer bir çeşit sergilenmek içindir. Bu metni, Kur’ân-ı ezber bilenler ancak rahat okuyabilirler. Kullanma pratikliği kazandırılmak için sayfaların tepelerine veya sağ ve sol köşelerine, cedvel dışına müteselsil sayfa numaralan, cüz güllerine cüz sıra numaraları konulmalı idi. Bunlar asıl metne zarar vermezdi. Hazırlık safhasında yapılacak bu iş için ülkemizde mesleğinin ustası hattatlar da vardı. Meselâ Takdim yazısında, metnin 220 yaprağının Ahmed Karahisârî, kalan 80 yaprağının Haşan Çelebi tarafından yazılmış olduğu ifade ediliyor ki, okumak isteyen biri merak etse tek tek sayfaları saymak mecburiyetinde kalacaktır. İşin daha da vahimi bu metne sahip olanlar, okumak isterlerse, kendi bildiklerince sayfa numaraları koyacaklardır ki, bu âbidevî metin üzerinde ortaya ç ık a c a k k a rg a ş a y ı d ü ş ü n m e k is te m iy o r u m . Prestij baskısı olduğuna bakılırsa, Osmanlının yedi büyük hattatından biri olan Ahmet Karahisârî’nin şahsı ve ailesi hakkında verilen bilgiler tatminkâr değildir. Meseleye Türk hat sanatı ve hattatların biyografileri açılarından çok, arşiv belgesi olan in’âm, m a’âş ve ehl
Yüklə 1,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|