Telman Orucov Çin qədim sivilizasiya və müasir möcüzələr ölkəsi
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
180 lakin köhnəni kökündən uçurmaq, xarabalıq üstündə öz sarayını ucaltmaq fikrindən uzaq idi. Qısa müddət ərzində SSRİ-də nəhəng ağır sənaye yaradılmışdı, çoxlu şəhərlər salınmış, fabrik, zavodlar tikilmişdi. Ölkədə bir onillik ərzində savadsızlıq ləğv edilmiş, təhsildə, elmin və mədəniyyətin inkişafında əsl inqilab baş vermişdi. Bir amerikan tarixçisi öz kitabını SSRİ-dəki 1930-cu illərin görünməmiş sənaye inkişafına həsr etmiş, bunun tarixdə analoqunun olmadığını qeyd etmişdi. Həqiqətən də qısa müddətdə çox iri sənaye potensialı meydana gəlmişdi, məhz bu qüdrət, Böyük Vətən müharibəsində xeyli ərazi itkisinə baxmayaraq, döyüşən ordunu hərbi texnika, silah və sursatla aramsız təchiz etməyə imkan vermişdi. Stalin İkinci Dünya müharibəsində Hitler Almaniyası üzərində qələbənin başlıca arxitektoru, müharibənin ilk il yarımlıq uğursuzluqlarına baxmayaraq ən səmərəli sərkərdələrindən biri olmuşdu. Çox vaxt SSRİ-yə öz müttəfiqi olsa da, mənfi münasibətini gizlətməyən Çörçill də Sovet ordusunun alman hərb maşınının bağırsaqlarını çıxarıb tökdüyünü xüsusi qeyd etmişdi. Stalin qələbədən istifadə etməyi, fayda götürməyi də bacarırdı, müharibədən sonra Avropada dünya sosializm cəbhəsinin yaradılmasına nail olmuşdu. Hitler Almaniyası üzərindəki qələbə də daxil olmaqla Stalinin əməllər arxipelaqının ərazisi çöz geniş idi. Qələbədən, nailiyyətlərdən isə Stalin adətən öyünmürdü, illyuziyaya qapılmırdı. Bunu onun düşmənləri də qeyd edirdilər. 1943- 1946-cı illərdə ABŞ-ın SSRİ- də səfiri işləmiş Avarell Harriman müharibədən sonra Stalindən soruşmuşdu ki, yəqin ki, Sizə xoşdur ki, vaxtilə almanlar Moskvanın yanında dayanmışdılar, indi isə Siz Berlini bölüşdürürsünüz? Və Stalin belə cavab vermişdi: “Çar Aleksandr isə Parisə gedib çatmışdı.” Təəssüf ki, ona nifrət edənlər Stalin dövrünün böyük işlərini görmək istəmirlər, çirkli su ilə birlikdə təknədən uşağı da atmağı qəbahət saymırlar. Lakin nəhəng şəxsiyyətlər sarsılmaz qaya kimi onlara atılan daşdan elə bir ziyan çəkmir. Onları lənətləmək mümkündür, lakin əməllərinin bəhrəsini silib yoxa çıxarmaq cəhdi əbəs bir işə çevrilir. Stalinə qarşı çıxanlar hündürlüyü və sıx çətiri heç də kiçik olmayan repressiya ağacının arxasındakı həyatın bütün sahələrində qazanılan iqtisadi və sosial proqress meşəsini görmək istəmir, tarixə münasibətdə qərəzlilikdən yaranan daltonizm xüsusiyyətləri nümayiş etdirirlər. Onlar Stalini aşağılamaq üçün istənilən vasitədən istifadə etməkdən də çəkinmirlər. Çox istəyirlər ki, Stalini eyiblər və qüsurlar daşıyıcısı kimi təqdim etsinlər. Onun fiziki qüsurları da diqqətdən yayınmır, ağlı, iradəsi, idarəetmə istedadı kənara atılaraq, sol əlinin çolaq olduğu, ayağının birində altı barmağının olduğu bir elmi kəşf, evrika timsalında vurğulanır. Çünki onun əqli 181 zəifliyi və ya xarici dövlətlərin liderləri ilə diplomatik danışıqlar apararkən uduzduğunu bildirən heç bir fakt tapa bilməmələri bir yana qalsın, hətta uydurma ittihamlara da əl ata bilmirlər. Çoxları Stalin kimi böyük şəxsiyyəti öz ölçüləri ilə ölçür, ona görə də tərifdə olan kimi tənqiddə də primitiv yanaşma tərzi aparıcı rol oynayır. Yəqin ki, onlara xoş olardı ki, Stalin bir tarixi personaj kimi yalnız Leninin bərbəri tək xatırlansın. Axı həqiqətən də Lenin təqiblərdən qorunmaq üçün gizlənməkdən ötəri 1917-ci ilin iyulunda Petroqraddan Razlivə yollananda, tanınmamaq üçün Stalin onun bığını və saqqalını qırxmışdı, ona evində yaşadığı, gələcək qayınatası Sergey Alilluyevin paltarını geyindirmişdi. Çünki Stalinin əleyhdarları heç bir tarixi və hüququ sənəd olmadan, buna dəlil-sübut tapmaq üçün isə çox sayda uğursuz cəhdlər edilmişdi, qara yaxmaq məqsədilə onu çar gizli polisinin, jandarmın agenti olduğunu iddia edirdilər. Bəzi mülahizələrə görə bu iftiranı ilk dəfə Xruşşov və Mikoyan ortaya atmışlar. Böyük Aleksandrın müəlliminin ona öyrətdiyi: “Dişlə, ən azı çapıq qalacaqdır” prinsipi öz işini görür, adi yalan da buna susayanların qəlbini isitmək gücünə malikdir. Stalinin Tiflis bankını yarması da onun quldurluğu kimi qələmə verilir. Axı bu işdə onun heç bir şəxsi təmənnası olmamışdı, pullar qəpiyinə qədər İsveçrəyə, Leninə, partiyanın ehtyacları üçün göndərilmişdi. Stalin isə həmin vaxt əsl yarı ac həyat sürürdü. Trotski Stalini “böyük qabiliyyətsiz” adlandırmışdı, görən belə fərasətsiz adam üç onillik ərzində az qala düşmən münasibəti olan bir əhatədə dünyanın ən böyük yeganə sosialist dövlətinə necə başçılıq etmişdi, dəhşətli müharibəni necə qalibiyyətlə başa çatdırmışdı. Yəqin Trotski macəraları ilə öyünüb, özünü hətta fövqəl şəxsiyyət hesab edə bilərdi. Əlbıttə o,heç də bəzi istedadlardan xali deyildi. Yəqin ki, Trotski ( ilk dustaqlığına qədər o Lev Davidoviç Bronşteyn kimi tanınırdı) öz macəraları ilə müqayisədə başqa siyasi xadimi “qabiliyyətsiz” adlandıra bilərdi. Nədənsə ona dünyanın məşhur maliyyə maqnatları xüsusi himayə göstərirdilər. Rokfellerlər və Rotşildlər ailələrinin maddi köməyi ilə Amerikada yaşamış, Kanada dustaqxanasından azad edilmişdi. Maliyyə maqnatları bunu filantropluqlarına görə etmirdilər, axı adətən onları qazancdan savayı heç nə düşündürmür. Yəqin ki, Trotski vasitəsilə Rusiya barədə də onların müəyyən maraqları var imiş. Trotski qəddarlıqda da başqalarından geri qalmırdı. Gənc Sovet Rusiyasının hərbi komissarı (naziri) kimi İnqilabi Hərbi Şuranın sədri olanda orduda qəddar tədbirləri ilə məşhurlaşmışdı. Qızıl Ordunun yaranmasında və Vətəndaş Müharibəsindəki 4 mühüm döyüşdə onun xidmətləri danılmazdır. Bununla yanaşı o, əsirlərlə yanaşı dezertirləri və hərbi intizamı pozanları güllələtdirir, ölüm düşərgələrinə saldırırdı. Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|