Pənah xan, Xaçın əhalisinin fitnə-fəsadından xatircəm və asudə olub,
onlara ayrıca məliklər təyin və hamısını özünə tabe etdikdən sonra indi
Şahbulaq adlanan Tərnəküt qalasını tikdirməyi lazım bildi. Ona görə də
Bayat qalasını buraxıb, Şahbulaqda bir təpənin üstündə, böyük bir
bulağın yanında qala tikdirdi. Bu qalanın ətrafma, uca bir yerdə, geniş
hasar çəkdirdi. Bazar, meydan, hamam və məscid tikdirib, hicri 1165
(1751/52)-ci ildə bütün ellərin ailəsini və böyüklərin evlərini, sənətkarlan,
özünün yaxın adamlarını və qulluqçularını Şahbulaq qalasında
yerləşdirdi.
Pənah xan 3-4 il tamamilə müstəqil olaraq Şahbulaqda qaldı. Xanın
istiqlaliyyəti gündən-günə şöhrət tapırdı, qüvvəsinin və camaatının
artması xəbəri ətrafa yayılırdı. Şirvan, Şəki, Gəncə, İrəvan, Naxçıvan və
Qaradağ xanları Pənah xana məktublar və elçilər göndərərək, öz
dostluqlarmı və həmrəyliklərini bildirdilər. O da bəzi xanlarla qohum
oldu. Naxçıvan, Tebriz və Qaradağ hakimlərinin hökmü altında olan
Naxçıvanm Zəngəzur mahalına, Təbrizin Qapan mahalına və Qaradağın
Çuldur mahalına əl atıb, onların hamısına sahib oldu və Qarabağ
rəiyyətləri sırasına keçirib o yerlərə məliklər və soltanlar təyin etdi.
Onların hamısı mərhum Pənah xanın əmrinə tabe oldular...
MƏRHUM PƏNAH XANA ADİL ŞAH
TƏRƏFİNDƏN XANLIQ VƏ HAKİMLİK
FƏRMANI VERİLMƏSİ HAQQINDA
Nadir şah öldürüldükdən sonra onun qardaşı oğlu Əliqulu xan Adil
şah ləqəbilə Nadir şahın şahhq taxtına əyləşdi. Adil şah tərəfindən
Azərbaycan sərdarlığına təyin olunub, Təbrizdə oruran sərdar Əmiraslan
xan mərhum Pənah xanın bu cür müstəqilliyini eşidib, öz tərəfindən at,
qılmc və xələt göndərərək, onu Adil şaha tabe olmağa təşviq etdi.
Mərhum Pənah xan Əmiraslan sərdarın göndərdiyi adamlarla bərabər elin
adlı-sanlı və işgüzar kəndxudalarından bir neçəsini onun yanına göndərdi.
Çünki elə bir dövlət və şövkət sahibi olan adamlarla düşmənçilik edib,
ədavət saxlamaq və müharibə etmək vaxtı hələ gəlib çatmamışdı. Eyni
zamanda ətraf vilayətlərin xanları gizlində Pənah xanın pisliyini
istəyirdilər. Ona görə Adil şah dövlətinə itaət etməyi lazım bilib,
sədaqətini bildirən
248
cavablar və layiqli peşkəşlər göndərdi və şah tərəfdarı olduğunu bildirdi.
Əmiraslan sərdar Pənah xanın bu cür itaətini və göndərdiyi adamların gəldiyini
görüb, bu işi Adil şah dövlətinə böyük xidmət sayaraq, Adil şahın hüzuruna bu
xüsusda bir ərizə yazdı. Hicri 1161 (1745)-ci ildə
1
şahın xanlıq və Qarabağ
hakimliyi fərmanı bahalı xələt, qızıl yəhərli at, daş-qaşlı qılıncla Əmiraslan
sərdarın yaxın adamları vasitəsilə o zaman yaşadıqları Bayat qalasına çatdı.
Əmiraslan sərdar da bir neçə nəfər mötəbər adamla Pənah xana layiqli sovqat və
hədiyyələr göndərdi. Pənah xanın göndərdiyi kəndxudalara hörmət edib, xələtlər
bağışladı.
Beləliklə, xanlıq və hakimlik adı, mərhum Pənah xana, ilk dəfə mərhum
Nadir şahın qardaşı oğlu Adil şahın fərmanı ilə verildi. Qısa bir müddətdən sonra
mərhum Nadir şahın oğlu Şahrux Mirzənin Adil şah adlanan Əliqulu xanı
öldürərək Xorasanda taxta çıxması, İraq, Azərbaycan və Fars torpaqlarında
iğtişaş üz verməsi xəbəri mərhum Pənah xana çatdı.
Belə bir zamanda mərhum Pənah xan, Gəncə, İrəvan, Naxçıvan, Qaradağ və
Ərdəbil vilayətləri ilə dostluq etmək və o yerlərin xanlarını öz tərəfinə çəkmək
fikrinə düşdü. Az müddət içərisində onların bəzisini zorla, bəzisini elçilik və
məktublaşma və bir parasını da yaxınlıq və qohumluq vasitəsilə özünə tabe etdi.
Xüsusilə, Sarıcalı Dərgahqulu bəyi Ərdəbil şəhərinə hakim təyin etdi. Gəncə
xan-zadələrindən kefi istədiyini hökumət işinə təyin edir, istəmədiyini isə
qulluqdan çıxarırdı. O vilayətlərin xanlarının uşaqlarından bir neçə nəfərini
gətirib öz yanında girov saxlayırdı.
Bu vəziyyət Məhəmmədhəsən xan Qacarın Mazandaran, İraq və Azərbaycan
tərəflərində istiqlal qazandığı xəbəri yayıldığı günə qədər davam edirdi. Mərhum
Pənah xanın daima hökumət işlərilə məşğul olan bacarıqlı və işgüzar adamları
Pənah xanın işarəsi ilə yığılıb belə məsləhət gördülər: "Mərhum Nadir şahın
vəfatından sonra bizimlə Əliqulu xan və Əmiraslan sərdar arasında sülh, ittifaq
və dostluq əlaqəsi davam etməkdə idi. İndi mümkündür ki, belə bir dostluq
əlaqəsi bizimlə Məhəmmədhəsən xanın arasında olmasın. Ətraf xanlardan da
lazımi qədər xatircəm deyilik. Məhəmmədhəsən xanı əleyhimizə təhrik edərək,
onunla birlikdə bizə qarşı çıxmaları
1
Hicri 1161-ci il miladi 1748-ci ilinə təsadüf edir.
249
ehtimalı vardır. Belə bir vəziyyətdə Qarabağ elləri və qoşunları Qızılbaş
qoşununun ayağı altında məhv olar, biz isə Şahbulaq qalasında elə qüvvətli
düşmənin və ətraf xanların qarşısında müqavimət göstərə bilməyib tamamilə
qırılarıq. Buna görə vaqiənin əlacını qabaqcadan düşünmək lazımdır. Qalanı
dağlar arasında, keçilməz bir yerdə həmişəlik və əbədi olaraq tikmək lazımdır ki,
hətta qüvvətli düşmən belə onu mühasirəyə ala bilməsin. Qalanm bir tərəfi daima
dağlarda olan ellərin üzünə açıq olmalı, mahallarla da əlaqəmiz kəsilməməlidir".
Bu məsləhəti həmişə xeyirxah olan Məlik Şahnəzərə dedilər. Məlik Şahnəzər
bəyin bəyənməsi ilə Şuşa qalasını tikmək qərarına gəldilər. Xanın bilici və
məlumatlı adamlarından bir neçə nəfəri gedib qalanın yerini və ətrafını gözdən
keçirdi. Qala yerinin içərisində 2-3 kiçik bulaqdan başqa axar su yox idi. Bu da
qalanın bu qədər çox olan əhalisinə kifayət etməzdi. Güman gələn yerlərdə
quyular qazdırıb, müəyyən etdilər ki, qalanın bir çox yerindən su çıxır. Bu xəbər
mərhum Pənah xana verildikdə, çox xoşhal oldu. O, bir neçə nəfər yaxın adamı
ilə gəlib, bu yeri gözdən keçirdikdən sonra qalanı tikdirməyə başladı.
Xan hicri 1160-cı ildə
1
Şahbulaqda sakin olan bütün rəiyyətləri, əyanların,
məliklərin, qulluqçuların, ellərin və bəzi kəndlərin kəndxudalarının ailələrini
köçürüb bu qalanın içərisində yerləşdirdi. Əvvəllər bu yerlərdə heç bir abadlıq
yox idi. Bura, şərq tərəfdə, qalanın altı verstliyində olan Şuşa kəndi əhalisinin
əkin və otlaq yeri idi. Xalqı rahatlaşdırıb, hamıya, xüsusən özü üçün ev, yurd və
imarət müəyyən etdikdən sonra mahir ustalar, ağıllı, işgüzar adamlar vasitəsilə
qalanın hasarını çəkdi. Mərhum Pənah xan tikdirdiyi o hasar və divar indi xarab
olmuşdur. Yalnız bəzi yerdə qalıqlan görünür.
Qala tikilib qurtarandan bir il sonra Ağaməhəmməd şahın atası Məhəm-
mədhəsən xan Qacar İraq və Azərbaycan qoşunları ilə Şuşa qalasını tutmaq və
Pənah xanı özünə tabe etmək üçün Arazdan keçib, qalanın dörd ağaclığında ordu
qurdu. Mərhum Pənah xanı özünə tabe etmək və Şuşa qalasını ələ keçirmək üçün
çox fikirləşdi, tədbirlər tökdü, lakin baş tutmadı. Bir ay orada dayandısa da, o
qədər qoşunla qalaya yaxınlaşa bilmədi. Qarabağın qoçaq əhalisi onun
ordusunun
1
Hicri 1160-cı il miladi 1747-ci ilə bərabərdir. Lakin müəllif səhv edir. Şuşa
qalası 1750-ci ildə inşa olunmağa başlamışdır.
250
Dostları ilə paylaş: |