234
•
Güzel sanatlar liselerinin anadolu liseleri grubun-
dan çıkarılması, bu okullara olan ilgiyi azaltmış ve
bakış açılarını değiştirmiştir.
•
Yukarıda verilen güzel sanatlar liseleri sırala-
masında 23 kurumda, 2014 yılında kontenjan
sayılarının altında başvuru gerçekleşmiştir. Diğer
kurumlarda da başvuru rakamları istenen düzeyde
değildir.
•
Akademik eğitim, ders programı, alan becerisini
değil, Anadolu Liseleri gibi -sanat eğitimi dışında-
ki- üniversite sınavına yönelik başarıyı hedeflemek-
tedir.
•
Eğitim akışının sanat eğitimi ağırılıklı olmaması,
(Örneğin, 9. sınıfta desen dersinin iki ders saati
ile sınırlandırılmış olması gibi), ders programının
YGS’ye hazırlık aşamasına yönelik olduğunu ortaya
koymaktadır.
•
Bütün liselerin anadolu lisesine çevrilmiş olma-
sının, özellikle son 2-3 yıl içerisinde ebeveynlerde
yaratmış olduğu algı, güzel sanatlar liselerine
öğrenci kaydını olumsuz etkilemiştir.
•
Sanata yönelik olarak yeterinde olgunlaşamayan
genel toplumsal algı, dolaylı olarak Türkiye’deki
sanat eğitimine olan yaklaşımları da etkilemekte-
dir.
•
Türkiye’de güzel sanatlar liselerine yönelik olarak
kurumsal açıdan bir çeşit kimlik bulma sorunu
yaşanmıştır. Önceleri anadolu lisesi statüsünde
olan güzel sanatlar liseleri, sonradan bu gruptan
çıkarılmışlardır. Daha sonra spor liseleri ile birleş-
tirilerek, güzel sanatlar ve spor liseleri şeklinde bir
yapılanmanın ardından son olarak bu sistemden de
vazgeçilerek, spor liseleri ve güzel sanatlar liseleri
ayrılmış, bir sonraki değişikliğe kadar, günümüz iti-
barı ile de bağımsız bir kurum statüsü görünümüne
kavuşturulmuşladır.
•
Gelinen noktada, yukarıda değinilen çeşitli se-
beplere dayalı olarak, birçok kurumun kapanması
durumu söz konusu olabilmektedir.
Sonuç ve Öneriler
Sanat ve kültürün evrensel değerlerle olan ilişkileri,
hem bireysel hem de toplumsal olarak önemlidir. Bu
anlamda kültürel ve sanatsal değerler insan varlığının
toplumsallaşmasının bir ölçüsü sayılır. Kültür ve sanat
bu değerlerin oluşturulması açısından önem kazanır
ve birlikte görev yapar. Bu bakımdan kültürün oluş-
ması sanatsal anlayışlarla da bağlantılıdır. Sanatın ve
kültürün elde etmiş olduğu düzey bu aşamadan sonra,
ekonomi, bilim, çağdaşlaşma, kalkınma ve teknolojik
hedeflere katkı sağlayabilir. Böylesine bir dengenin
kurulması büyük ölçüde sanatsal ve kültürel değerlere
hizmet edebilecek eğitim programları ile mümkün ola-
bilir. Güzel sanatlar eğitiminin niteliği bu amaçla temel
kazanır. Bu nedenle, Milli Eğitim Temel Kanunu, güzel
sanatlar alanında özel ilgi ve yetenekleri belirlenen
çocukları yetiştirmek üzere temel eğitim ve ortaöğretim
seviyesinde okullar açılabileceğini hükme bağlamış ve
belirlenen amaçları gerçekleştirme doğrultusunda “Gü-
zel Sanatlar Liseleri” kurulmuştur. Ancak, güzel sanat-
lar liselerine yönelik ilginin düzeyi ile ilgili olarak, 2014
yılı başvuru oranları incelendiğinde, bu kurumlara olan
ilginin beklenenin çok altında olduğu görülmektedir.
Yukarıdaki listede görüldüğü gibi, çok sayıda kurumda
ülkemiz genelindeki başvuruların bu bölümler için ayrı-
lan kontenjanların dahi çok altında olduğu dikkati çeker.
(Listede yer almayan bir çok ilde bulunan kurumlardaki
sayılara, kurumlar yeni açıldığı için yer verilmemiştir).
Türkiye’de yaklaşık 3 milyonu bulan işsiz sayısı, üniver-
site mezunlarının istihdam sorunu, YGS ve Kamu Per-
soneli Sınavına girenlerin sayısının 100 binleri bulması
ve güzel sanatlar liselerine başvuru sayılarının beklen-
tilerin çok altında olması gibi toplumsal veriler, genel
olarak eğitimin yapılandırılma süreci ile ilgili bağlam-
ların bir göstergesidir. Bu sonuçlar öncelikle kültürel,
sosyal ve pedagojik entegrasyona ilişkin bağlamların ne
kadar güncellendiğine yönelik referansların da göster-
gesidir. Ülkemizdeki genel eğitim sistemi ve buna göre
oluşan yerleşik algılar, çağdaş toplumsal yaşamın diğer
birçok alanını olduğu gibi, güzel sanatlar eğitimi ile ilgili
gelişmeleri de olumsuz etkilemiştir. Güzel sanatlar eği-
timi almak isteyenlerin sayısının azalması bir ülke için
dikkate alınması gereken önemli bir konudur. Toplumsal
gelişmenin önceliklerinden birisi olan sanat ve sanat
eğitimi aynı zamanda bir toplumsal denge unsuru ol-
duğundan, bu dengenin bozulması bütünüyle sosyolojik
sorunların oluşmasına neden olacağı düşünülmelidir.
Güzel Sanatlar Liselerine Başvuru Oranları ve Genel
Olarak Türkiye’de Sanat Eğitimine Olan Yerleşik Algının
Sonuçları Aşağıdaki Şekilde Özetlenebilir:
•
Yükseköğretime geçişte ek puan avantajının kal-
dırılması, güzel sanatlar liselerine ilgiyi olumsuz
etkilemiş ve başvuru sayılarını düşürmüştür.
235
KAYNAKÇA
ARMAĞAN, İbrahim, 1992. Sanat Toplumbilimi, I. Baskı, İzmir: İleri
Kitapevi.
ARTUT, Kazım, 2001. Sanat Eğitimi Kuramları ve Yöntemleri. Anka-
ra: Anı Yayıncılık.
ÇETİN, Turhan, 2002. Sanat Eğitiminin Gerekliliği Üstüne. Tür-
kiye’de Sanat Eğitimi ve Öğretmen Yetiştirme: Sanat Eğitimi
Sempozyumu içinde (s. 205-209). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim
Fakültesi.
DOĞAN, İsmail, 2009. Sosyoloji: Kavramlar ve Sorunlar, 8. Baskı,
Ankara: Pegem Akademi.
GİDDENS, Anthony, 2005. Sosyoloji, 2. Baskı, Ankara: Ayraç Yayı-
nevi.
HESAPÇIOĞLU, Muhsin, 2010. “Postmodern/Küresel Toplumda
Eğitim, Okul ve İnsan Hakları”, 21. Yüzyılda Eğitim ve Türk Eğitim
Sistemi, (Yayıma Haz. O. Oğuz, A. Oktay, H. Ayhan), 2. Baskı, Anka-
ra: Pegem Akademi.
İPŞİROĞLU, Nazan ve Mahzar, 2009. Sanatta Devrim, 4. Baskı,
İstanbul: Hayalbaz Kitap.
MEVZUAT, (meb.gov.tr), 2014. Milli Eğitim Bakanlığı, Ortaöğretim
Genel Müdürlüğü: Güzel Sanatlar Liseleri ile Spor Liselerine Öğ-
renci Alınması, 27.05.2014.
KIRIŞOĞLU, O. Tekin, 2005. Sanatta Eğitim, 5. Baskı, Ankara:
Pegem A Yayıncılık.
KÜKEN, G. 1996. Felsefe açısından eğitim. İstanbul: Alfa Basım-Ya-
yın.
MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI, (Resmi İnternet Sitesi). www.meb.gov.tr.
ÖZSOY, Vedat, 2003. Görsel Sanatlar Eğitimi, Ankara: Gündüz
Eğitim ve Yayıncılık.
SHİNER, Larry, 2010. Sanatın İcadı, (Çev. İsmail Türkmen), İstan-
bul: Ayrıntı Yayınları.
TOLSTOY, Lev Nikolayeviç, 2013. Sanat Nedir?, 5. Baskı, Hasan Ali
Yücel Klasikler Dizisi, (Çev. M. Beyhan), İstanbul: Türkiye İş Banka-
sı Kültür Yayınları.
TOLSTOY, Lev Nikoloyeviç, 2011. Sanat Nedir, 7. Baskı, (Çev. A.
Baran Dural), İstanbul: Bilge Karınca.
TURANİ, Adnan, 2013. Dünya Sanat Tarihi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
UÇAN, Ali. 2002. “Türkiye’de çağdaş sanat eğitiminde öğretmen ye-
tiştirme süreci ve başlıca yapılanmalar”. Türkiye’de Sanat Eğitimi
ve Öğretmen Yetiştirme: Sanat Eğitimi Sempozyumu içinde
(s. 1-23). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi.