The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 4,97 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 56 - Yox, rəis, ola bilməz, - rəng verib, rəng alan Hafiz özünü itirmişdi, - elə deyil, oğurlamağına oğurlamışdım... - Ə, nə həyasız adamsan, nə tez sözünü dəyişdin. İndicə demədin heç nədən tutublar. Halaldı o kişinin qızına, sənin kimisinə nə olsa azdı... Növbə Əzizin idi. O, rəisin sərt, iti, adamı dəlib keçən baxış-larını görəndə nə edəcəyini bilmədi. Rəis rentgen sayağı baxışları ilə sanki onun daxilinə, iç dünyasına baxır, “çəkisini” müəyyən edirdi. Müavin Əzizin donub qalmasına dözmədi, çımxırdı: - Nə yatmısan, ayaqüstə at kimi. Ətrafdakı zabit və nəzarətçilər hirslə göz-qaş etdilər: özünü təqdim elə. Əziz nə edəcəyini xatırladı. - Əziz Əzizzadə. Maddə... - Hə, reket, - rəis də onun hökmünü xatırladı, - ə, zalım oğlu, ilişməyə adam tapmadın? Müavinə tərəf çöndü: - O rayonun “pomprokuroru” var ha, ondan pul istəmək, əzra-yıldan can istəməyə oxşar bir şeydi, - məzəmmətlə Əzizə baxdı, - Don Kixot... Rəis bir addım da irəlilədi: - Nədi ə, sənin adın? - Rəsul... Orta boylu, həbsxanada gördüyü “xoş” gündən arıqlayıb çöpə dönən məhkum özünü təqdim etdikdə rəisin sifəti dəyişdi, gözlərində qəzəb parladı: - Camaatı dama, qiyama sən qaldırmışdın, eləmi? Heç bildinmi nə qədər adamın balasını çörəksiz qoydun, sən oğraşın ucbatından neçəsini işdən çıxartdılar? Paqonun ağzını, sən, söymüşdün? Rəisin aşıb-daşan qəzəbinin qarşısında Rəsulun səsi içində bo-ğulub qalmışdı. Birdən şillənin səsi qulaqlarda əks-səda verdi. Rəisin qolunun açılması ilə Rəsulun arxa tərəfdəki gül kollarının üstünə sərilməsi bir oldu: - Ə, binamus oğraş, gülləri əzmə, - rəisin hirsi soyumaq bil-mirdi, odur ki, irəli gedib onu dayanmadan təpikləyirdi, - paqonun ağzını söyürdün, indi gör sənin ağız-burnunu necə “qayıracağam”... Onu tez əhatəyə alan zabit və nəzarətçilərə göstəriş verdi: - Çırpın, mitilinə oğraşın. Şalvarını da çıxarın. Söz rəisin ağzından çıxmışdı ki, ayağa qalxa bilməyən Rəsul yağışdan yağmura düşdü. Altı nəfər yerdə onu təzək kimi tapdalayırdı. Sifətinin salamat qalması üçün üzünü yerə tutub, necə gəldi vurulan təpiklərdən qoruyurdu. Əvvəl köynəyi, sonra şalvarı para-para parça-lanıb əynindən çıxarıldı. Üstündə yalnız corabı və alt paltarı qalmışdı. Rəis qolundan açılmış saatını düzəldib öz yerinə - sıranın qabağına qayıtdı: - Sənin meyidini çıxararam, vicdansız, əgər burda da aləmi qarışdırmaq istəsən. Saxlayın daha, bəsidi hələlik. Durğuzun ayağa, paltar verin geyinsin. Baş verən hadisə, rəisin əsəbiləşməsi, yeni gələn məhkumları bərk həyacanlandırmışdı. İndicə gördükləri xırda epizod, havasına alışmadıqları müəssisənin çox mətləblərindən xəbər verirdi. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 57 Narahatlıq sıranın rəisin hələ sorğu-sual etmədiyi hissəsində açıq-aşkar hiss olunurdu. - Sən, dillən görüm, kimin evini yıxmısan, - rəis Şahməm-mədin qarşısında dayanmışdı. Şahməmmədin dili dolaşdı. - Mən? Mən heç kəsin. Həyətdə bir az xaşxaş əkmişdim. Kasıbçılıq idi, dolanışığa görə. - Nə qədər satmışdın? - Elə birinci dəfə idi... - Ə, kimə atış gəlirsən? Bəs üstündə tutulan heroin, tiryək? Onları da birinci dəfə görürdün? Şahməmməd dinmədi. Rəis onun yanında boynunu büküb dayanmış, Güləhmədə də sual etdi: - Sən də kasıbçılığın daşını atmaq istəmisən? Qayıdıb düşüb təpənə? Rəisin gözlərinə baxmaqdan qorxan Güləhməd başını qaldır-madan: - Bir yerdə tutulmuşuq, - deyə susdu. - Bax indi mən necə sizin əcəb-əcdadlarınızı söyməyim. Sonra da deyirlər Əliməmməd dustaqları söyür. Ay vicdansızlar, ka-sıbçılıqdı, hökumətin, Allahın qoyduğu yol ilə pul qazanın da. Yoxsa narkotika satıb, camaatın balalarını şikəst eləməklə çörək yemək olar? Şərt deyil ki, külüng alıb yıxasan, kim bilir nə qədər bədbəxtin evini yıxmısız, alçaqlar. Rəis müavini rəisin sözünün davamı olaraq, gözlənilmədən Şahməmməd və Güləhmədin hərəsinə bir sillə çəkdi. Onlar yerlərin-də ləngər vurub başlarını yerə dikdilər. Sırada ölümə görə məhkum olunan beş nəfər qalmışdı. Yaxın-lıqda dayanan baş əməliyyatçı Xəlil rəisin qulağına nəsə pıçıldadı. Rəis dayanıb qalan məhkumlara tərəf baxdı. Sonra, müavinə tərəf döndü: - Rasim, qalanları özün otağında qəbul edərsən. Növbətçi! - Bəli, rəis, - sıranın baş tərəfinin qarşısında dayanıb astadan nəzarətçilərə göstəriş verən növbətçi bütün diqqətini rəisə yönəltdi. - Həmişəki qaydada, bir əməliyyatçı, bir rejim, üç nəzarətçini özünlə götürüb, yatabı karantin korpusunda yerbəyer edirsiz. Oldu? - Baş üstə, rəis! - Əgər çatışmazlıq olarsa mənə, ya da Rasimə məruzə edər-sən. Qalan işçilər hərə öz işi ilə məşğul olsun. O, dönüb otagına getmək istəyərkən gözü kənarda durub baş verənlərə etinasız baxışlarla tamaşa edən “istəkli” üzdəniraqlarından biri - İlyuşaya sataşdı.Yatab qəbulları zamanı rəis cinayət aləmindəki xoşu-na gəlməyən bəzi “bərk gedənləri” onun vasitəsilə ələ salıb məzələnirdi. Belə ki, Əliməmmədin işarəsi ilə İiyuşa tanımadıgı halda nəzərdə tutulan yeni gələnə mehribanlıqla yanaşaraq əl verıb görüşür, sonra da öpürdü. Öpüşün dalısınca rəisin həyəti başına götürən qəhqəhəsi eşidi-lərdi: - Ə, sən nə vaxtdan üzdəniraqsan, xəbərimiz yoxmuş. ”Petux” səni tanıyır ki, öpür də, tanımasa öpməz ki… Amma indi rəisin məzələnməyə hövsələsi qalmamışdı: - İlyuşa, çix get işinin dalınca. Sən bu gün lazım olmadın. Yüklə 4,97 Kb. Dostları ilə paylaş:
|