Тупроқшунослик-ўқув қўлланма-лотин

 
 
1-rasm.
 Tuproqshunoslikning asosiy ilmiy yo‘nalishlari va tarkibiy 
qismlari 
iboratdir. Tuproqshunoslikning 
uchinchi yo‘nalishi
uning 
rivojlanish 
tarixi bo‘lib
, tuproq genezisi, evolyutsiyasining sayyoramiz relyefining 
o‘zgarishi bilan bog‘liqligini o‘rganadi. Bu muammolar yechimi tuproq 
genetikasi va qadim tuproqshunosligi orqali amalga oshiriladi. 
Dinamik tuproqshunoslik
tuproq hosil bo‘lish jarayonlari va hozirgi 
paytdagi issiqlik, suv, oziqa, tuz va havo rejimlarini kuzatish kabi 
izlanishlarni o‘z ichiga oladi. Yuqorida aytib o‘tilgan barcha 
tuproqshunoslikdagi yo‘nalishlarda faol ishtirok etadi.
Dinamik 
tuproqshunoslikda 
tuproq 
hosil 
bo‘lish 
jarayoni 
moddalarning biologik va geologik doirada aylanishi, tuproqning suv, havo 
Dinamik tuproqshunoslik 
Tarixiy tuproqshunoslik 
Tuproq geografiyasi 
(pegeografiya) 
Tuproq diagnostikasi 
(pediagnoskika) 
Fundemental va umumiy 
tuproqshunoslik 
Sanitarya 
tuproqshunosligi 
Amaliy yoki xususiy 
tuproqshunoslik 
Mintaqaviy tuproqshunoslik 
Qishloq xo’jaligi 
tuproqshunosligi 
Meliorativ 
tuproqshunoslik 
O’rmonchilik 
tuproqshunosligi 
Fan tarixi va metadalogiyasi 
Muxandislik 
tuproqshunosligi 
Ekalogik 
tuproqshunoslik 
Tuproqshunoslik 
Tuproq marfalogiyasi
Tuproq kimyosi 
Tuproq fizikasi 
Tuproq miniralogiyasi 
Tuproq bialogiyasi 
Tuproq jug’rofiyasi 
Tuproq kortagirafiyasi 
Tuproq sistematikasi 
Tuproq ekologiyasi 
Tuproq boxosi 
Infarmatika
Tuproq genezisi 
Qadimgi tuproqshunoslik 
Tuproq unimdorligi 
Tuproq melioratsiyasi 
Tuproq tenalogiyasi 
Tuproq eroziyasi 
Tuproq muxofazasi 

---

H.
Х
.
Т
ursunov. 
Т
uproqshunoslik 
20 
va issiqlik rejimi, tog‘ jinslari mineralogik tarkibining o‘zgarishi, tuproqda 
yangi moddalar paydo bo‘lishi, gumus hosil bo‘lishi va parchalanishi, 
oksidlanish-qaytarilish jarayonlari, biofil oziqa moddalarning harakati har 
taraflama o‘rganiladi. Bu kuzatuvlar natijasida tuproq unumdorligini 
boshqarish imkoniyati vujudga keladi.