Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi №2(14)
Yüklə 275,5 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 117
- Ruqiyy ə S ə f ə ri (T ə briz) ***
116 № 2 (14) Yay 2015 Onlar müxbirlərdən ayrılıb maşına əyləşdilər. - Hersoqinya, bulvarı gəzmək istəyirsinizmi? - Əlbəttə, istəyirəm. Azərbaycana aid hər şey və hər yer mənim üçün maraqlıdır. O gün hersoqinya İsveçin Azərbaycandakı konsulu ilə görüşdü. Konsul onun şərəfinə nahar yeməyi verdi. Hersoqinya konsula müxbirlərin onunla görüşmək istədiyini söylədi, o da bu, çox normaldır dedi. Siz də görüşmək istəyirsinizmi, hersoqinya? - Olar, cənab konsul, bəlkə də elə müxbirlər mənə kömək edəcəklər. Kim bilir? - O zaman hersoqinya, sabah günorta saat 3-də burada, konsulluğun binasında sizin üçün mətbuat konfransı keçirərik. Qəzet və televiziyadan da jurnalistləri dəvət edərik, həm onları çox intizarda qoymayın, həm də bəlkə sizin üçün faydası olar. - Olar, cənab konsul, sabah dediyiniz vaxt mətbuat konfransı keçirərik. O biri gün də qaçqınların olduğu bölgələri gəzərik. - Bunu biz arzu etdiyiniz kimi planlaşdırmışıq, hersoqinya. Dediyiniz kimi, hər qaçqın ailəsinə sizin tərəfinizdən 500 manat pul veriləcək. - Bir də cənab konsul, xəstə insanlar var, hansı ki müalicə oluna bilmirlər və ya əməliyyata ehtiyacları var, onları müalicə üçün İsveçə göndərəcəyəm. Sizdən xahiş edirəm, onlara xarici pasportun alınmasında köməklik edin, vizanın da verilməsində bir çətinlik olacağını hesab etmirəm. İndidən sizə təşəkkür edirəm. - Siz heç narahat olmayın, hersoqinya. Atanız da bu barədə məndən xahiş edib. O da az da olsa qaçqınlara kömək əlini uzatmaq istəyir. Lakin bir şey var. Bilirsiniz, mənim viza vermək hüququm yoxdur. Bunun üçün Norveç səfirliyinə müraciət etməliyik, amma bir çətinliklə qarşılaşacağımızı hesab etmirəm. - Bir şey başa düşmədim, cənab konsul. Niyə Norveç səfirliyinə müraciət etməliyik? - Bəli, İsveç Xarici İşlər Nazirliyi belə qərar verib. Vizanı Norveç səfirliyi verir, ta ki Azərbaycanda İsveç səfirliyi açılana qədər. Hersoqinya yorğun olduğu üçün otelə tez qayıtdı, dincəlmək istəyirdi, eyni zamanda polkovnikin gəlişini gözləyirdi. O, otağında oturub kompüterini açdı, bir az məşğul olduqdan sonra atasına zəng vurdu. - Buyur, Jozefina. - Ata, necəsiniz? - Yaxşıyam, qızım. Sən necəsən? - Azərbaycanda olduğum üçün çox sevinirəm, ata, eyni zamanda axtarışa başlamışam. Ata, sizdən bir şey soruşmaq istəyirəm. Anam hansı universitetin məzunu idi? - Qızım, anan Azərbaycan Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsinin məzun idi. - Yəni, ərəb dili üzrə? - Tamamilə doğrudur, qızım. - Təşəkkür edirəm, ata. - Bir şey deyil, qızım. Əgər bir ehtiyacın olarsa, xəbər ver. - Hə, ata. Sizə söyləmək istədiyim bir şey də var. Mən birisi gün Qarabağ qaçqınlarının məskunlaşdıqları bölgələri gəzəcəyəm, onlara maddi köməklik etmək istəyirəm. - Əlbəttə qızım, bunu mən də istəyirəm. - Ata, mən eyni zamanda ağır şəraitdə yaşayan xəstə insanları müalicə Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 117 üçün İsveçə göndərmək istəyirəm, təxminən neçə nəfər xəstəni öz hesabımıza müalicə və ya əməliyyat etdirə bilərik? - Qızım, sən bunu özünə heç dərd etmə. İlk olaraq 100 nəfərə qədər göndərə bilərsən, sonra isə yenə də baxarıq. Mən burada lazım olan hər şeyi təşkil edəcəyəm. - Təşəkkür edirəm, ata, sağ olun. - Sən də sağ ol qızım, özünə yaxşı bax. - Yaxşı, ata, sağ olun. Atasıyla danışdıqdan sonra Jozefina bir az yüngülləşdi, ən azından o, anasının harada təhsil aldığını bilirdi. Bu zaman otağın qapısı döyüldü. Gələn polkovnik idi. GÜNEY SOVQATI Ruqiyy ə S ə f ə ri (T ə briz) *** Soyundum xatirələri çılpaq girirəm yoxluğuna bir ehram bağlayıram qaranlığa tapınıram bu gecə zülmətin zülmünü sürtürəm əynimə dağlayıram qabarlarımı bir daha səni unutmasın sellollarım* yoxluğun dərinliyində bir yoxluq tapıram yox rəngində sarılıram içimə boşluq dolur əsid* kimi ciyərimi doğrayır tikə-tikə qusuram içimi bütün varlıqları varlığımdan atıram mənə yoxdan bir məzar qazın baş daşı "yox" olsun bu gecə! *** Mənim şəhərimdə tüstü deyə yalanlar göyə qalxır göy üzü qaralır günəşin ürəyi sınır və o gün uşaqlar boğulmasın deyə məktəblər bağlanır. 118 № 2 (14) Yay 2015 *** Sazaq-sazaq çırpılır üzümə külək küçə-küçə vurulur dizlərimə şəhər damğa-damğa basılır alnıma vətən höküm-höküm yarqılayır məni yollar kipriklərimi darayır ölüm! *** Keçmişimdə həp bir nisgil göynəyir həp bir serçə balası var yuvadan düşmüş bağırır boğazımda udqunuram qan damır içimə kimsə eşitməyir gözlərimdən başqa ağlayıram anam dilə tutur - anası var, gəlib aparar! serçə bağırır boğazımda boğazım tutulur qızdırma içində yanıram anam başım üstündə udqunuram qan damır içimə bir pişik gözlərimi sökür gözlərim yox artıq ağlayanmıram bir serçə pəncərəni dimdikləyir - ana serçə! keçmişimdə həp bir nisgil göynəyir mən yaşamıram heç həp keçmişi təkrarlayıram nisgilləri udquna-udquna! *** Səsim boğazımı qovurdu səsim atom patlayışı oldu içimdə səni səsləyə bilmədiyim zaman! ürəyim külə dönmüş hiroşima o şəhər bir daha bitirsə, ürəyimdə sevəcək əlbət! *** Təbrizin qarlı gecələrində özümdə addım ataram cumaram yenə çıxaram, bataram yenə qalxaram ayaqlarım hırdan düşər çökərəm dizlərim lehə quylanar anam göz önümə gələr şillədən qulağım batar səssizlik qarı yağar içərimə su damar kağızlarım kitablarım islanar uşaqlığım üşüyər anam kürsü qurar kürsünün odunların... odunluqdur sümüklərim qup-quru ağac kimi xırçıldayır bir oda bəndəm, kömürlüyüm çıxar bir anda qalxıram dizlərim yapışqan palçıqlı barmaqlarım donsa, qaralsa, qırılsa! bəlkə də qorxum özümdəndir sazaqlı Təbrizdən deyil məni vicdan kimi cızlıq edir! səni səsləyirəm sükutda ayaqlarım səslənir məndən sonra bir kölgəm var ağappaq qarı qaraldıb bu qarda ayağın surça bilər əlbət hər yeri dümdüz görünər yer üzünün çünkü ancaq yerirərkən dərə-təpəni anlayarsan və mən bu qarlı gecədə gah boğazıma ilişib yıxılaram gah da ürəyimə batıb palçıq olaram! *** Ürəyimdə kömzək bağlayıb yalanların unutduqca sağalır bircə yoxluğun deşilib, sağalmaq bilməyir. Yüklə 275,5 Kb. Dostları ilə paylaş:
|