Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi

Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 
71 
uşaq üzə güləndə saç tökülür. Hamı onu 
dilə  tutdu  ki,  saçını  kəsdirsin,  amma  o 
kəsdirmədi. Əri də arvadının bu qərarına 
qarışmadı.  İndi  ona  elə  gəlirdi  ki, 
arvadının  saçları  darıxır.  Tumar  istəyir.  
Bu  söz  ağlından  keçəndə  içində  fırtına 
qopurdu.    Necə  yəni  tumar  istəyir?  
Kimin  tumarı  oldu  olar  məgər?  Ondan 
başqa  kim  bu  qadının  saçlarına  toxuna 
bilər?  Dodaqları  səyriyirdi,  olmayan 
yumruğu  düyünlənirdi.  Acizliyindən 
hönkürürdü.                                                                                
  Son 
vaxtlar 
 
tez-tez 
dalaşırdılar. 
Arvadına 
acıqlanırdı, 
əslində  isə  onu  dəli  kimi  qısqanırdı. 
Qoluna  girə  bilmədiyi  bu  qadının  bir 
gün  başqasının  qoluna  girə  biləcəyi 
ağlına  gəlirdi.  Bu  səhər  də  möhkəmcə 
dalaşdılar. Daha doğrusu, o boş bir şeyin 
üstündə qadına acıqlandı. Qadın insafən 
ona  cavab  qaytarmırdı.  Arvadının 
dolmuş gözlərinə baxdı.                                                                                                     
        -Zəhlən  gedir  məndə,  hə? 
Bilirəm, deməsən də olar.                                                                                                       
        -Bəsdir  də,  hər  gün  dava 
olar? Mən sənə neyləmiişəm? Niyə belə 
edirsən ki?                                                              
        -Nifrət edirsən mənə?                                                                                                                                                        
        -Axı niyə belə fikirləşirsən? 
Mən  də  insanam,  niyə  hər  gün    səbəb 
tapıb qanımızı qaraldırsan.                           
       –Heç,  sənin  üçün  bəhanə 
yaradıram da.                                                                                                                           
       -Nə bəhanə?                                                                                                                                                                   
       -Necə  nə  bəhanə?  Bəs 
getmək 
istəsən 
nəyi 
səbəb 
göstərəcəksən?      Boşananda  nə  üçün 
boşandığını deyəcəksən?                                                                                                                                                                           
        -Hara  getmək  istəsəm.?  Nə 
boşanmaq,  dəli  olmusan?Sən  Allah 
bəsdir. Boş boş danışma.                                                                                                  
       -Gedəcəksən, 
bilirəm,  
gedəcəksən.  Bir  gün  saçların  tumar 
istəyəndə gedəcəksən. 
      Qadının  gözlərindən  yaş  sel 
kimi  gedirdi.  Hönkürə-hönkürə  əynini 
geyindi,  çantasını  qapıb  bayıra  çıxdı.  O 
gedəndən  sonra  it  kimi  peşman  oldu. 
Evin  ortasına  uzanıb  ulamaq  istəyirdi. 
Axı  yaxşı  bilirdi  ki,  gərək  belə 
etməyəydi.  Qorxurdu  ki,  qadın  bir  daha 
qayıtmaz. 
Bəlkə 
də 
artıq 
qayıtmayacaqdı. 
Axşama  az  qalırdı.  Saat  beşdə 
uşağı  bağçadan  götürmək  lazım  idi. 
Yəqin  arvadı  uşağın  dalınca  getmişdi. 
Uşağı götürüb atası evinə də getmiş ola 
bilərdi.  Sabah  da  belə  keçəcək.  Birisi 
gün  də,  sonra  neçə  belə  günlər  ötəcək. 
Qadın  boşanacaq  ondan.  Qolsuz  kişi 
kimin  nəyinə  lazımdır  ey  axı.  O  da  bu 
evin altında milçəyini belə qovmğa  aciz 
halda gəbərib gedəcək.                                                                                                  
Qapıya 
açar 
salınanda 
mürgüləmişdi.  Yanağında  bir-iki  damla 
göz  yaşı  da  vardı.  Tez  yanağını  silmək 
istədi,  ama  növbəti  dəfə  acizliyini  hiss 
etdi.  Gələn  oğlu  idi.  Başını  qaldırıb 
qadının  üzünə  baxmağa  çəkinirdi.  Elə 
bilirdi  ki,  arvadı  onun  baxışını  gözləyir 
ki,  ona  gedəcəyini,  çamadanını  yığmaq 
üçün  qayıtdığını  desin.  Ah,  kaş  əlləri 
olaydı,  qalxıb  arvadının  qarşısına 
keçərdi, qollarını açıb onu qucaqlayardı. 
Getməyə qoymazdı. Hannan-hana başını 
qaldırdı  və  mat  qaldı.  Qadının  saçları 
kare  kəsilmişdi.  Uzun,  qalın  saçlardan 
əsər  əlamət  yox  idi.  Nəsə  soruşmağa 
ehtiyac  duymadı.  Qadın  sakitcə  ona 
yaxınlaşıb  gülümsündü.  Dodaqları  ilə 
yannağındakı  yaş  damlasını  götürdü. 
Bunu elə etdi ki, o başa düşməsin. Sonra 
isə  sevinclə:  “Ağırlıq  edirdi  başıma. 
Yaxşı  ki,  kəsdirmişəm,  bax  gör  nə 
qəşəng yaraşır”, - dedi. 
 
 
 
 
 
 
 

---

72
№ 4 (20) Qış- 2016
 
DRAM 
 
   Natiq  
M
ə
mm
ə
dli 
 
 
 
Dumana bürünmüş
 
 
  (İki hissəli absurd oyun) 
  İştirakçılar: 
 
1.
 
Süpürgəçi – hardasa 60 
yaşında 
2.
 
Tütəkçalan – 64 yaşında 
3.
 
Gənc oğlan 
4.
 
Kloun-yazıçı 
 
 
 
BİRİNCİ HİSSƏ 
 
Birinci şəkil 
 
(Səhnənin  arxa  fonunda  müxtəlif  dünya 
şəhərlərinin  görməli  yerlərindən  ibarət 
qarışıq  nəhəng  tablo.  Səhərdi.  Sol 
tərəfdə  iri  Yasəmən  ağacının  altında 
qoca  musiqiçi  tütəyini  sazlayıb  ritmik 
musiqi  çalmağa  başlayır.  Özünü  elə 
göstərir  ki,  sanki  müsiqini  yanından 
ötərək  işə  tələsən  adamlar  üçün  çalır. 
Bir  müddət  sonra  heydən  düşmüş 
nimdaş  uni-formalı  qoca  süpürgəçi 
gedənlərin 
izini  süpürürmüş  kimi 
səhnəyə daxil olur). 
 
Süpürgəçi.  Nahaq  özünə  əziyyət 
verirsən!  Bu  gün  şəhər  adamlarının 
dilxor  vaxtıdı,  çoxdandı  maaş  almırlar. 
Belə dingiş mahnıdansa nəsə yanıqlı bir 
şey çal, bəlkə kiminsə rəhmi gəldi. 
Tütəkçalan. Yox mən ac deyiləm. 
 
(Musiqiçi  daha  şövqlə  davam  edir. 
Süpürgəçi  musiqiyə  uyğun  əl-qolunu 
ata-ata ona yaxınlaşır) 
 
Süpürgəçi.  (ucadan)  Deyirəm  bu 
mahnının  yeri  deyil.  Camaatın  oynayan 
vaxtı getdi. Sən nəsə qəmgin bir şey çala 
bilərsən, ürək dağlayan? 
Tütəkçalan. Yox mən ac deyiləm. 
Süpürgəçi.  (ağzını  onun  qulağına 
yaxınlaşdırıb 
qışqırır) 
Nəsə 
“ağlamalinski”  mahnı  bilirsən?  Ana 
segahı!!! 
Tütəkçalan. (sakit səslə) Sabahın xeyir. 
Süpürgəçi.  Şükür  özünə  gəldi!  Səhər  o 
başdan  maşallah  pülüyürsən  e  (gülür). 
Hamı  sənin  kimi  işinə  can  yandırsaydı 
indi  bura  olardı  cənnətin  ortası!  Amma 
nahaq  yerə  özünü  gücə  salma,  camaatın 
cibində  pul  olanda  onu  hamıdan  qabaq 
mən bilirəm. İnanmırsan?! Qırx ildi, düz 
dörd  dənə  on  illikdi  ki,  mən  bu 
insanların  izini  süpürürəm.  Cibində  pul 
olan  adamların  yerişi  başqa  cür  olur, 
zibilləri  də  çoxalır.  Hamısını  mən 
süpürürəm,  bilirəm  də.  Pul  olmayanda 
yerişləri  də  düzəlir,  zibilləri  də  azalır. 
Dəhşətdi,  bir  aydı  ki,  süpürməyə  zibil 
tapmıram.  Deməli  pul  yoxdu.  Deməli 
dilxorçuluqdu.  Deməli  sən  də  qəmli 
mahnı  çalmalısan.  Bunu  sənə  mən 
deyirəm,  təcrübə!  Elə-belə  deyil  dörd 
dənə on illikdi! 
Tütəkçalan. (bərkdən) Sabahın xeyir! 

---