Uġlyam folkner
Yüklə 4,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
16 5 Buna görə də indi Kristmas onun yanına gələndə onlar süst, soyuq halda, yalnızca adətkərdə olduqları üçün ehtiras ayinini yerinə yetirdikdən sonra qadın uĢaqdan danıĢmağa baĢlayırdı. Əvvəlcə o, ümumiyyətlə, uĢaqdan danıĢır, bu barədə yalnız ümumi Ģeylər söyləyirdi. Bəlkə də, bu sadəcə, instinktiv qadın fəndgirliyi, qadın çərənçiliyi idi, bəlkə də, belə deyildi. Hər halda, Kristmas onun niyyətini dərhal anlamadı, sonra qadının bu barədə tamamilə mümkün bir Ģey kimi, ciddi danıĢdığını baĢa düĢəndə isə bu kəĢfindən heyrətə gəldi. Dərhal “Yox” dedi. – Nə üçün? – qadın soruĢdu. Fikirli halda ona baxdı. O, qadını dərhal anladı, fikirləĢdi Ərə
sadəcə, tələdir, – o düĢündü. – Ondan elə bunu da gözləmək lazım idi, necə ağlım kəsməyib. Bir il əvvəl burdan rədd olub getməliydim”. Ancaq bunu ona deməyə qorxdu, “evlənmək” sözünün onların arasına girməsindən, dilə gətirilməsindən qorxdu, öz-özünə götür-qoy etdi: “Bəlkə, o hələ bu barədə düĢünmür, mən özüm çaĢıb onu bu fikrə sala bilərəm”. Qadın gözünü ondan çəkmirdi. – Axı niyə də olmasın? – qadın dedi. Onunsa beynində bir anlığa ĢimĢək kimi çaxıb keçdi
da fikirləĢdi: “Yox. Əgər buna sıyılsam, deməli kim olmaq istədiyimə çatmaq üçün sərf elədiyim bu otuz ili havayı, boĢ yerə yaĢamıĢam”. Dedi: – Əgər biz uĢaq istəsəydik, məncə, bunu iki il əvvəl edərdik. – O vaxt istəmirdik. – Elə indi də istəmirik, – o dedi. Bu, sentyabrda olmuĢdu. Milad bayramından dərhal sonra qadın ona dedi ki, hamilədir. O, sözünü qurtarmamıĢ Kristmas öz hökmünü verdi: yalan deyir. Onda anladı ki, üç aydan çoxdur ondan bu sözləri gözləyir. Ancaq qadının sifətinə baxan kimi baĢa düĢdü ki, yalan demir. Əmin oldu ki, yalan demədiyini qadın özü də bilir. FikirləĢdi: “Ġndi deyəcək ki, evlən. Amma mən, ən azı, o bunu deməmiĢdən qabaq qaçıb evdən çıxa bilərəm”. Lakin qadın o sözü demədi. O, çarpayıda hərəkətsiz oturmuĢdu, əllərini dizlərinin üstünə qoyub, hərəkətsiz sifətini aĢağı sallamıĢdı (Ģimallı və hələ də qarımıĢ qız sifətini: sümükləri aydın bilinən, uzunsov, demək olar ki, kiĢi sifətinə bənzər bir sifəti; özününkünün əksinə olaraq, onun dopdolu bədəni indi həmiĢəkindən dadlı, vəhĢicəsinə yetiĢmiĢ, dəymiĢ görünürdü). Qadın fikirli-fikirli, həyəcansız, sanki, tamamilə kənar bir Ģey haqqında danıĢırmıĢ kimi dedi: “ Ġri, koppuĢ. Lap elə zəncidən olan qeyri-qanuni bir uĢaq. Onda atamın, Kalivinin oxĢarlığını görmək istərdim. Ġndi istəsən, sənin üçün qaçıb getməyin əsl vaxtıdı”. Ancaq o, elə bil, öz dediklərini eĢitmir, dediyi sözlərə heç bir məna verə bilmirdi – artıq ölməkdə olan yayın baĢı üstünü payız, yarıölüm müjdəçisi kəsərkən, onun inadkarcasına son dəfə parlamasının heç bir əhəmiyyət kəsb 16 6 etmədiyi kimi. “Artıq hər Ģey bitdi, – qadın sakitcə fikirləĢdi. – Qurtardı”. Hər Ģey, yalnız ümiddən savayı, qəti əmin olmaq üçün hələ bir ay da keçəcəkdi; bunu zənci qadınlardan öyrənmiĢdi – yalnız üçüncü ayda bunu dəqiq demək olar. Buna görə də hələ bir ay gözləməli, təqvimi izləməliydi. Səhv salmamaq üçün təqvimdə iĢarə qoydu; yataq otağının pəncərəsindən hər gün bu ayın necə ötüb keçdiyinə tamaĢa etdi. ġaxta düĢmüĢ, artıq bəzi yerlərdə yarpaqlar saralmağa baĢlamıĢdı. Təqvimdə iĢarə olunan gün gəlib çatdı və ötüb keçdi; daha dərindən əmin olmaq üçün özünə bir həftə də vaxt verdi. Sonra sevincindən çığırıb eləmədi, çünki baĢqa cür olacağını da gözləmirdi. “Mənim uĢağım olacaq”, – sakitcə ucadan dedi.
“Sabah çıxıb gedəcəm”, – Kristmas elə həmin gün özünə söz verdi. Amma sonra fikirləĢdi: “Bazar günü gedərəm. Həftəlik məvacibi alanacan gözləyim, sonra çıxıb gedərəm”. Səbirsizliklə Ģənbə gününü gözləməyə, hara gedəcəyini götür-qoy eləməyə baĢladı. Həftə ərzində bir dəfə də olsun onunla görüĢmədi. FikirləĢdi ki, qadın özü onu çağıracaq. Hiss elədi ki, ilk həftələrdə olduğu kimi yenə də öz daxmasına girib çıxarkən evə tərəf baxmaqdan çəkinir. Qadını heç görmürdü. Aradabir zənci qadınlar gözünə dəyirdi; onlar payız soyuğundan qoruna bilmək üçün əllərinə keçənə bürünərək adət elədikləri cığırlarla o evə gəlib-gedir, gəlib-gedirdilər. BaĢqa heç nə. ġənbə günü gəlib çatdı, amma o yenə də çıxıb getmədi. “Bir az da pul toplamaq lazımdı, – fikirləĢdi. – Bir halda ki, məni burdan zorla qovmurlar, heç mən də tələsmirəm. Gələn həftə gedərəm”. Getmədi, qaldı. Hava soyumuĢdu, aydın və sopsoyuq idi. Küləyin at oynatdığı daxmada pambıq adyalın altına girib evdəki yataq otağı barədə, oradakı isti divar sobası, enli, qalın, yaxĢı- yaxĢı sırınmıĢ yorğanlar barədə düĢünürdü. Az qala, özünə yazığı gəldi, əvvəllər heç vaxt belə Ģey olmamıĢdı. “Heç olmasa mənə baĢqa bir adyal verərdi”, – deyə düĢündü. Onu dükandan özü də ala bilərdi. Amma almamıĢdı. Qadınsa təklif eləməmiĢdi. Gözlədi. Özü də hesab etdiyi kimi, lap çox gözlədi. Sonra bir fevral axĢamı daxmaya gələndə yatağın üstündə bir məktub tapdı. Çox qısa, cəmisi bir cümlədən, az qala, əmrdən ibarət idi: gecə hökmən evə gəlməlidir. Buna təəccüb- lənmədi. Gec-tez ağlını baĢına yığmayan qadına bircə dəfə də olsun rast gəlməmiĢdi – əlbəttə, əgər onun həyatında baĢqa bir kiĢi də yox idisə. Ġndi dəqiq bilirdi ki, sabah burdan çıxıb gedəcək. “Elə bunu gözləyirmiĢəm, – o fikirləĢdi. – Haqqını haçan ödəyə biləcəyimi gözləyirmiĢəm”. Təkcə üst-baĢını təzələmədi, üzünü də qırxıb təmizlədi. Özü də hiss etmədən bu görüĢə əsl bəy kimi hazırlaĢdı. HəmiĢə olduğu kimi mətbəxdə onun üçün süfrə açılmıĢdı; görüĢmədikləri bu müddət ərzində qadın Ģam yeməyini bir dəfə də unutmamıĢdı. Çörəyini yedi, sonra yuxarı qalxdı. Tələsmədən. “Bütün gecə bizim ixtiyarımızdadır, – o fikirləĢdi. – Daxmanı boĢ görəndən sonra sabah, birisi gün xatırlamaq istədiyi çox Ģey olacaq”. Qadın divar sobasının yanında əyləĢmiĢdi. O, içəri girəndə heç baĢını da çevirmədi. – Kətili yaxına çək otur, – dedi.
Yüklə 4,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|