Kitabla
davranış
qaydaları
haqqında
məlumatları nəinki kiçik məktəbyaşlıların, hətta
yuxarı siniflərin şagirdlərinə də xatırlatmaq
lazımdır. Kitabla davranış qaydaları haqqında
xüsusi söhbət əsasən III-IV sinif şagirdləri ilə
aparılmalıdır. Oxucuların yaş dərəcəsindən asılı
olaraq söhbətlərin mürəkkəbləşməsi heç də o demək
deyildir ki, II sinif uşaqlarına kitabı çirkli əllə
götürməməyi, IV sinif şagirdlərinə isə nisbətən daha
“mürəkkəb olan” bir qaydanı, yəni kitabı kəmərin
altına keçirməməyi məsləhət görməkdən ibarətdir.
Bu cür “mürəkkəbləşmə” əsassızdır. Uşaqlar üçün
xüsusilə çətinlik törədən cəhətlərdən biri kitabı nə
üçün qorumağın mahiyyətini başa düşməkdən
ibarətdir. Bu anlayış uşaqlarda tədricən yaranır.
Artıq IV sinif şagirdlərinə başa salmaq mümkündür
ki, kitab həm maddi, həm də mənəvi sərvətdir. Bu
cəhətdən 70-ci illəri xatırladaraq qeyd etmək
istərdim ki, Leninqrad şəhərinin məktəbləri ilə uşaq
kitabxanalarının əlbir fəaliyyəti təqdirə layiqdir.
Belə ki, sinif müəllimləri və uşaq kitabxanaçıları
özlərinin illik iş planlarında kiçik məktəbyaşlı
şagirdləri nəşriyyatlara və mətbəələrə aparmağı
planlaşdırırlar. İl ərzində kiçik məktəbyaşlı
şagirdləri mətbəələrə aparır, onlar orada kitabın
əlyazması halından cildlənmiş şəklə düşənə qədərki
keçdiyi prosesi müşahidə edir, bu işin çətin və
mürəkkəb proses olduğunu görürlər. İnsan əməyinin
məhsulu və biliklərin mənbəyi olmaq etibarilə
kitabın dürüst əhəmiyyətini göstərən söhbət uşaqları
onunla ehtiyatlı davranmaq haqqında lazımi
nəticəyə gətirib çıxarır. Belə söhbətləri eşitməmiş
uşaqlar “kitabı nə üçün qorumaq lazımdır?” sualına
adətən belə cavab verirlər: 1. “Kitabı ona görə
qorumaq lazımdır ki, ona pul verilmişdir”. 2. “Kitab
bizim dostumuzdur”. 3. “Kitabı cırsan, onu yoldaşa
hədiyyə etmək olmaz”. 4. “Kitabxananın olduğu
üçün kitabı qorumaq lazımdır”.
Onlarla aparılan söhbətlərdən sonra uşaqların
kitaba münasibəti və onu qiymətləndirmək meyli də
xeyli güclənir. Mütaliə gigiyenası qaydaları barədə
aparılan söhbətlə kitabla ehtiyatlı davranış haqqında
söhbətin bir hissəsi kimi uşaqlara çatdırılmalıdır.
Söhbətlərdə uşaqlara çatdırılmalı olan bir neçə
mütaliə gigiyenasının adını çəkək:
1.
Uzanmış vəziyyətdə oxumaq olmaz.
2.
Qaranlıqda oxumaq olmaz.
3.
Kitab üzərinə işıq soldan, yaxud
yuxarıdan düşməlidir.
4.
Kitabla göz arasındakı məsafə 30 sm-
dən çox olmamalıdır.
5.
Hər saatdan bir göz 10 dəqiqə istirahət
etməlidir.
6.
Süfrə başında kitab vərəqləmək və
mütaliə etmək olmaz.
7.
Həm mütaliədən əvvəl, həm də sonra
əlləri sabunla yumaq lazımdır və s.
Söhbətlərin daha təsirli çıxması üçün sərgi
düzəltmək, həmin sərgidə oxucuların korladıqları
kitabları təmiz, səliqəli kitablarla yanaşı qoymaq
məqsədə müvafiq hesab edilir. Bu cür sərgi –
korlanmış kitablar və təhqir olunmuş insan əməyi
uşaqlarda hiddət və nifrət doğurur. Lakin bu hələ
kifayət deyildir. Çalışmaq lazımdır ki,kitabların
səhifələrinin cırılması yaxud qaralanması ucundan
müvafiq bilikləri əldə edə bilməyən şagirdlərdə
dərin təəssüf hissi əmələ gəlsin. Bu məqsədlə həmin
yaş dərəcəsi üçün maraqlı olan kitabların xülasəsini
təşkil etmək yerinə düşər. Həmin xülasənin
gedişində “birdən” aydın olur ki, indicə haqqında
danışılan şeirin yerləşdiyi səhifəni kimsə cırmışdır
və ya cildi olmadığından bu maraqlı kitabın adını
müəyyənləşdirmək çətindir. S.Marşakın “Kitablar
haqqında kitabça” artıq üçüncü sinif şagirdlərinə
bəllidir və kitabla ehtiyatlı davranışa dair faydalı
əyani vəsaitdir. Bu şeirin oxunmasından sonra
uşaqlara belə bir sual verilir. “Bəs sən özün öz
kitablarınla necə rəftar edirsən? Kitablarını və
dərsliklərini göstər!” III sinifdə keçirilən “Tap görək
burada nə yazılmışdır?” oyunu böyük marağa səbəb
olur. Aparıcı kitabla necə rəftar etmək lazım
gəldiyini göstərərkən qəsdən bəzi səhv hərəkətlərə
yol
verir.
Məsələn,
kitabı
vərəqləyərkən
barmaqlarını yaşlayır, bu zaman uşaqlar xorla etiraz
edirlər və aparıcı barmaqlarını yaşlamağı dayandırır,
lakin indi də kitabı aşağı küncdən vərəqləməyə
başlayır. “Belə yaramaz!” – deyə uşaqlar qışqırırlar.
“Onda siz göstərin kitabı necə vərəqləmək
lazımdır!” – deyə aparıcı uşaqlara müraciət edir və
özü isə qəsdən kitabın küncünü qatlamaq istəyir.
Yalnız uşaqların ciddi etirazlarından sonra kitabın
arasına əlfəcin – qalın karandaş qoyur. Fikrimizcə,
bu
oyun
kitabla
rəftar
haqqında bilikləri
möhkəmlətməyin yaxşı vasitəsidir. Qeyd etmək
lazımdır ki, bu oyunu yalnız o zaman keçirmək
lazımdır ki, uşaqlarda kitabla davranış qaydalarına
aid müəyyən anlayışlar artıq yaranmış olsun.
1.
Kitabı kağıza bük. Onda kitabın cildi
çirklənməz.
2.
Yemək yeyərkən kitab oxuma – onu
çirkləndirə bilərsən.
3.
Kitabın içinə karandaş, qələm və başqa
qalın şeylər qoyma – bundan kitabın cildi cırılar.
4.
Kitabın
səhifələrinin
künclərini
qatlama – künclər cırılar, kitab xarab olar, kitab
üçün əlfəcin düzəlt.
Dostları ilə paylaş: |