86
ki, rast gəlmək olmur. Deyilənə görə qaçaq mallar müxtəlif
yollarla Əlcəzairə ötürülür.
“Əl-Mücahid” qəzetində bir dəfə böyük məbləğli qaçaq
malının tutulduğu barədə yazmıĢdılar. Bu malı necə
keçirirlərmiĢ? MərakeĢdə malı eĢĢəyə yükləyib sərhəd
yaxınlığında buraxıblar. EĢĢək özü sərhəddi keçmiĢ (əlbəttə
buradakı sərhəddə tikanlı məftillər yoxdur və sərhədçilər də
səhrada bir yerdə durmurlar) və Əlcəzairdəki sahibigilə
istiqamət almıĢdır. Bu zaman sərhədçilər eĢĢəyi yaxalamıĢ və
onun qaçaq mal apardığını müəyyən etmiĢlər (eĢĢəyə bir bax!).
Əlbəttə sərhədçilər eĢĢəyi saxlamasaydılar, o, əvvəlcədən məĢq
olunmuĢ marĢrutla əlcəzairli sahibini tapacaqdı. Lakin bu dəfə
qaçaq mal aparanların hiyləsi baĢ tutmamıĢdı... Zəl-Ued Ģəhəri
ilə vidalaĢaraq, onun gözəlliyini bir daha heyran-heyran süzüb,
Biskra Ģəhərinə üz tutduq.
BİSKRA DA BÖYÜK SƏHRANIN QAPISIDIR
Biskra Ģəhəri Ģimalda, Əl-Ueddən 220 km məsafədə
yerləĢir. Bu yolun 50 km-i qum “dənizinin” içindən keçir.
Sonra yol dəniz səviyyəsindən aĢağı enir. Hər tərəf Ģoranlıqdır.
Güclü yağıĢlardan sonra Ģosse bəzi yerlərdə duzlu su ilə
örtülür. Ġsti vaxtlarda tez-tez ilğımlara rast gəlmək olur
(Ġlğımlar, gözə görünən “göllər”dir ki, bu da mavi səmanın
yerüstü isti havada əksidir).
Yol uzunu mən ətrafa baxdıqca bu duzlu səhrada özümə bir
doğmalıq, bir yaxınlıq hiss edirdim. Bir anlığa mənə elə gəlirdi
ki, mən nə Afrika qitəsindəyəm, nə də ki, səyahətdə. Sadəcə
olaraq Bakıdan Masallıya gedirəm və avtobusumuz da Ələtlə
Xələc arasındadır. Səhranın bu hissəsi Ələtlə Xələc arasındakı
Ģoran
sahəyə elə bənzəyir ki, daha deməyəsən.
Biskra Ģəhəri dəniz səviyyəsindən 125 metr yüksəklikdə
yerləĢib, 100 mindən artıq əhalisi vardır. Qumluluq dərəcəsi
azdır, xurma ağaclarının sayı isə çoxdur. Qeyd edək ki, Biskra
Ģəhəri ətrafında iki milyona kimi xurma ağacı vardır.
88
tanıyırıq. Artıq iki saatdan sonra Nazim bizi tapdı. GörüĢdük,
öpüĢdük. Nazim mənim Bumerdesli dostum Rafiqlə Əlcəzair
torpağında ilk dəfə idi ki, görüĢürdülər. Rafiqlə Nazim Bakıda
eyni ali məktəbdə iĢləyirlər. Hiss olunurdu ki, Nazim bizdən də
çox darıxır. Axı zarafat deyil, o, ailəsiz, tək yaĢayırdı. Bəli,
burada uĢaqların təhsil alması üçün Ģərait olmadığından, analar
öz övladlarını evdə qoyub buraya gələ bilmirlər. KiĢilərin isə
ailəsiz Böyük Səhranın “qapısı” ağzında “dayanması”
həddindən artıq çətindir. Öz-özümə deyirəm:
Bir az da döz, qardaĢ, döz. Məzuniyyətə az qalıb. Evdə
hər Ģeyi unudacaqsan.
Həmyerlimizi yola saldıqdan sonra baĢımın ağrıdığını hiss
etdim. Dərman almaq üçün əczaxanaya yollandım. QarĢıma
çıxan ilk əczaxanaya girdim. Əczaçı məni görcək:
- Cənab-deyə müraciət etdi (Bu onlarda bir adətdir. Məncə
bu adəti onlar fransızlardan götürmüĢlər. Bu o deməkdir ki,
cənab, nə istəyirsiniz?)
Mən:
- BaĢağrısı dərmanı verin zəhmət olmasa-dedim.
O, mənə bir dərman təklif etdi və xeyli təriflədi (Yəqin
əcnəbi olduğumu hiss etmiĢdi). Sonra soruĢdu:
- Siz əcnəbisiniz?
- Bəli-dedim.
- Hansı ölkədən gəlmiĢsiniz?
- Sovet ölkəsindən.
Sonra Əlcəzairdə dəfələrlə eĢitdiyim sözləri bu da təkrar
etdi:
- Axı siz rusa oxĢamırsınız?
Mən onun bizim ölkə haqqında müəyyən məlumata malik
olduğunu hiss etdim və bunu yoxlamaq üçün dedim:
- Məgər Sovet ölkəsində yaĢayanların hamısı ruslardır?
- Bilirəm, bilirəm-dedi. Sizin ölkədə müxtəlif xalqlar
yaĢayır. Siz hansı millətdənsiniz? Təsadüfən azərbaycanlı
deyilsiniz ki?