108
dəyişirik. Hərçənd, həmin prinsipə dəqiq əməl etməliyiksə, uzaq plandan iri
plana keçəndə səs perspektivini də dəyişmək lazımdır.
Studiyadankənar çəkilişlərdə səs perspektivi teztez pozulur. Bu ona görə
baş verir ki, vizual baxımdan çəkiliş obyektinədək olan məsafəni dəyişsək də
(tu talım, transfokatorun köməyilə obyekti yekəldək), mikrofonun qeydə aldığı
akustik perspektivi əvvəlki ölçüdə saxlayırıq. Xüsusən, stasionar, yaxud ka
merada gömülmə mikrofon olanda. Çox iri plan ümumi plandan kəskin fərq
lənir və akustik perspektiv qaydasına ciddi əməl etsəydik, səs də dəyiş məliydi.
Ancaq bu, baş vermir, çünki mikrofonun harada – kamerada və ya səs qay na
ğında nisbətdə götürdüyümüz vəziyyəti əvvəlki kimi qalır.
Çəkiliş obyektinin kameraya nisbətdə yerini dəyişdiyi halda, görüntü ilə səs
arasındakı münasibətlərdə başqa bir çətinlik ortaya çıxa bilər. Tələbələrin çək
diyi filmdən sevdiyimiz bir misalı göstərək. Planların birində dar meşə yolu ilə
üzübəri kameraya tərəf hərəkət edən avtomobil çəkilmişdi. Öncə avtomobili
çox uzaqda görürük, güclə sezilir. Onun motorunun səsi də, buna uyğun olaraq,
güclə eşidilir. Sonra operator transfokatorun köməyilə görüntünü gücləndirir və
avtomobil bütün ekranı tutur. Əslində isə, avtomobil hələ də uzaqdadır və hə
min səbəbdən motorunun uğultusunu da əvvəlki kimi güclə eşidirik. Daha
sonra operator kameranı boş yola yönəldir, sanki avtomobil artıq ötübkeçib.
Bir müddət ekranda həmin boş yolu görürük və əslində kadr arxasında qalan
maşın kameraya yaxınlaşmaqda davam edir. Biriki saniyədən sonra maşın,
doğ rudan da, kameraya olan yeri ötübkeçir. İndi motorun səsini tam gücü ilə
eşidirik, halbuki bu səsi avtomobilin görüntüsü bütün ekranı tutanda eşit mə liy
dik. Videosıranın perspektivi akustik perspektivdən qoparılıb ayrıl dı ğın dan,
sanki səs görüntünü təqib edərək, ona çatmaq istəyirdi. Əslində isə mo to run sə
si avtomobili müşayiət etməliydi.
Səsin iştirakı
Yaxından və uzaqdan gələn səslər birbirindən fərqlənir. Akustik pers pek
tivdən bəhs edərkən, xatırlatmışdıq ki, həmin səslər, hər şeydən öncə, yük sək
lik dərəcələrinə görə müxtəlifdir. Bundan başqa, onlar keyfiyyətcə də fərq lənir .
Səslənmə keyfiyyətindəki bu fərqə iştirak effekti deyilir (“bulunma effekti”,
“ordalıq effekti” kimi də işlənir). Yaxın səs, sadəcə, yüksək eşidilir, həm də ya
xından gəlir. Mikrofonlar lap yaxınlıqdan və məsafədən yazdıqları səsləri müx
təlif cür qeydə alır. Bilavasitə səs qaynağının yaxınlığında mikrofonlar oberton,
yəni əsasən səsə xüsusi rəng verən əlavə tonların və səs çalarlarının geniş
spektrini qəbul edir, məsafədən yazılanda isə həmin spektr mikrofona düşmür.
Akustik iştirak effektinə səsi yaxın məsafədən yazmaqla nail olmaq müm
kündür. Bilavasitə dodaqların önündə tutulan əl mikrofonu, danışan adamın
ağzından, az qala, yarımmetr məsafədə həmin adamın pencəyinə bərkidilmiş
109
“ilgək” mikrofondan daha böyük iştirak effekti yaradır. “İlgək” mikrofonsa, öz
növbəsində, beş metr uzaqlıqdan adama tuşlanmış “lülə” mikrofondan daha
parlaq ifadə edilmiş iştirak effekti almağa imkan verir. Teleproqramların ço
xun da iri planlar geniş istifadə olunduğu üçün, insan səsinin yazılması mak
simum iştirak effekti yaratmalıdır. Bu vacib keyfiyyət danışan adamın ka me
raya və deməli, həm də seyrçiyə yaxınlığını vurğulayır.
Proqramın səs hissələrinin qurulması
Səsin yüksək qeydəalınma keyfiyyətini təmin etməkdən ötrü mikrofonların
tipi və qurulması ilə bağlı bir sıra texniki qərar qəbul etmək vacibdir, proq ram
ların tipinə və səs tərtibatına, quruluşuna aid bir çox strateji qərarlar da qə bul
edilməlidir.
Şərhçi ilə, yoxsa şərhsiz?
Hər hansı tipə aid sənədləri və ya xəbər proqramını hazırlayarkən, səs
tərtibatının strategiyasını müəyyənləşdirmək baxımından çözülməli başlıca
məsələ – həmin proqramda şərhçinin və ya aparıcının iştirak edibetməməsi
məsələsidir. Bəzi sənədli film ustaları ona üstünlük verirlər ki, hər şey gös
tərilən materialın özündən aydın olsun, yəni öz proqramlarında şərhdən fay
dalanmağı sevmirlər. Şərhdən istifadə edibedilməməsi, nəticə etibarilə hər bir
ayrıca halda şəxsi zövq və məqsədəuyğunluq məsələsidir.
Şərh xeyli faydalı funksiyaları yerinə yetirir. Məsələn, ekspozisiya funk
siyasını şərhçi ekranda baş verənlər barədə zəruri təfərrüatı seyrçiyə çox tezcə
çatdırmağa qadirdir. Əks halda, seyrçilər proqram iştirakçılarının dağınıq və
addabudda qeydlərindən həmin məlumatı çıxarmaq üçün özlərini çox yormalı
olacaqlar. Şərhin köməyi ilə ekranda müzakirə edilən texniki və ya elmi prob
lemlərin mahiyyətini də tez və anlaşıqlı şəkildə açıqlamaq mümkündür. Təəs
süf ki, mütəxəssislər öz sahələrindən söz açanda, çox vaxt hədsiz qəliz, ya da
son dərəcə geniş və uzunuzadı danışırlar. Şərh proqramın ayrıayrı fraqment lə
rinin bütöv halında birləşdirmək üçün çoxsəcərəli yoldur və nəhayət, şərhin kö
məyi ilə proqram iştirakçılarının seyrçilərə tanıtmaq xeyli əlverişlidir. Bu, bir
qayda olaraq, seyrçinin subtitr oxumağa məcbur etməkdən daha rahat yo lu dur.
Kadr, yoxsa kadr arxasında?
Müsahibəyə əsaslanan bir proqram hazırlamaq istəyirsinizsə, lap əv vəl
cədən həmin proqramda müxbir suallardan istifadə edibetməyəcəyiniz də qiq
ləşdirməlisiniz. İstifadə edəcəksinizsə, sizə mikrofon gərək olacaq. Ancaq
bundan başqa daha bir məsələni də həll etməlisiniz – suallar kadrda veriləcək,
yoxsa kadr arxasında?