Vii. Uluslararasi

 

VII. ULUSLARARASI TÜRK SANATI, TARİHİ ve FOLKLORU KONGRESİ/SANAT ETKİNLİKLERİ 

325 

 

bakarak  batıyla  hesaplaşmak  gerektiğine  inanıyorum”  biçiminde  açıklama  yapan 

Erbil, her sanatçı gibi geleneksel sanatlara bağlılığı ile her zaman dikkati çekmiştir. 

1962’lerden  sonra  lirik  soyutlamada  kendi  kişiliğini  arayan  sanatçının,  zamanla 

ağaç  motiflerinden  ya  da  yapraklı  dallardan  uzaklaşıp  resimsel  soyutlamaya 

ulaştığı  bir  dönemi  olmuştur.  1963’lerde  kahverengi  zemin  üzerine  bir  hamlede 

yapılmış,  kalın  boyalı  fırça  vuruşlarının  bir  motif  yarattığı  eserlerinde  soyutlama 

örnekleri  görülür.  Daha  sonraları  ise,  kuşbakışı  bir  düzen  içerisinde  ele  aldığı 

İstanbul  ve  Anadolu  görünümleri  konulu  resimlerinde,  geleneksel  tasvir  sanatıyla 

ilgili bir takım verilerden faydalanarak eserler üretmiştir (Elmas, 1998: 173). 

Erbil, XX. yüzyılın son çeyreği ve XXI. yüzyılın başlarında gelişen teknoloji 

ve  artan  malzeme  çeşitliliği  nedeniyle,  farklı  malzeme  ve  teknik  kullanımını  da 

sanatına  dâhil  etmiştir  (Görsel-2).  Dijital  baskı  tekniği  de  Erbil’in  sanatına  bu 

dönemde dâhil olmuştur. 

 

 

Görsel-2: Devrim Erbil, “Soyutlama Kırmızı”, 100x130 cm, 2013, Alüminyum 

Üzerine Dijital Baskı, (“Sanal”, 2014). 

 

Erbil,  malzemede  sınır  tanımayan  bir  sanat  aşkı  ile  resimden  seramiğe, 

serigrafiden  vitraya  çeşitli  disiplinlerde  eserler  üretmiştir.  Ancak  eserlerdeki 

malzeme  çeşitliliğine  rağmen  Erbil’in  ifade  biçimleri  aynı  dili  konuşmaktadır. 

Halıdan mozaik duvar resimlerine kadar hemen her dalda kendine özgü duyarlılığı 

farklı malzeme  ile  yeniden  üretip  aktarabilmesi  bunun en  çarpıcı  kanıtıdır.  Burada 

dikkat edilmesi gereken temel nokta; Erbil’in resimlerinde var olan özelliklerin başta 

gravür  olmak  üzere  halı,  seramik,  vitray  gibi  diğer  malzemelerle  hiçbir  nitelik 

kaybına uğramaksızın uyum sağlamasıdır. Titreşim ve hareketin ön planda olduğu 

çalışmalarında  en  belirgin  özellik  ‘ritim’dir  (Karayel,  2013:  31).  Tomur  Atagök, 

Erbil’in resimlerinde ki ritim hakkında; 

“…Çizgiyle  olduğu  kadar,  duyarlı  fırça  dokunuşlarıyla  var  ettiği  bu  ritimle 

resmin yüzeyinde bir tül oluşturmaktadır, sanatçı. Gerilim noktalarının olmadığı tüm 

yüzeydeki  tül  yumuşak  fakat  hızlı  tekrarlamalarla  örülmüştür. Geleneksel  Osmanlı 

çini  ve  mimarisindeki  geometrik  kompozisyonlara,  minyatürlerimizdeki  yüzeysel 

istifçiliğe  dayanan,  diğer  taraftan  yüz  yılımızın  en  özgün  sanatçıları  soyut 

dışavurumcuların,  hareket  ve  gerilimi  eserlerin  tüm  yüzeyine  dağıttığı  bir  anlayış 

içeren  bu  çalışmalarda  daim  olan  fon,  yüzeyden,  izleyiciye  açılan  ulaşan  bir 

hareketin ifadesidir. Fon çizgi ve renklerle ufalanırken, yok edilmemiş, aksine çizgi 

titreyiş ve kıpırdamalarla yüzeyden izleyiciye uzanarak, ona kısa ve kesik ‘stokkato’ 

bir  hareketlilik  kazandırmıştır.  Bu  ritim,  tekrarlamalarla  güçlenen  bir  sestir. 

Tekrarlama  ise  İslam  mimarisinin  büyük  yüzeylerini,  geometrik  bezemelerle 

canlandıran,  minyatürün  yalın  kuş  bakışı  derinliği  renkle  ören  bir  ritmin 

vurgulanmasıdır.  Gerilimin  tüm  yüzeye  dağıldığı  çizginin  ya  da  rengin  hep  bir 

denge  içinde  bulunduğu  yapıtlarındaki  bu  ritim  Erbil’in  biçeminde  yeni  bir  anlatım 

bulmuştur” (Aktaran: Elmas, 1998: 175) demektedir. 

---

VII. ULUSLARARASI TÜRK SANATI, TARİHİ ve FOLKLORU KONGRESİ/SANAT ETKİNLİKLERİ

326 

Bu  bağlamda  Erbil’in  eserlerine  içerikten  ziyade  teknik  olarak  bakıldığında 

dijital  baskı  teknolojilerini  kullandığını  görmek  mümkündür.  Ayrıca  söz  konusu 

teknoloji ile sınırlı kalmayıp her alandaki teknolojik yenilikleri görmekte mümkündür. 

Örneğin; Erbil, geçmiş yıllarda yapmış olduğu bir resmini dijital baskı makinelerinde 

alüminyum  üzerine  basarak  farklı  bir  bakış  açısıyla  yeniden  izleyicileri  ile 

buluşturmaktadır (Görsel-3). 

Görsel-3: Devrim Erbil, “İsimsiz”, 142x100 cm, 2013, Alüminyum Üzerine Dijital 

Baskı, (“Sanal”, 2014). 

Sonuç  olarak,  dijital  baskı  tekniklerini  çalışmalarında  istikrarlı  bir  şekilde 

kullanan  Erbil’in  eserleri  hakkında;  başından  sonuna  kadar,  müthiş  bir  düzen  ve 

sistematiğin  kendini  belli  ettiği  söylenebilir.  Çalışmalarının  çoğu;  teknik  yönden 

sabıra  dayalıdır.  Devrim  Erbil  ve  resimleri  için  çok  şey  yazılmış,  çok  şey  de 

söylenmiştir (Aktaran: Çiftçioğlu, 1998: 220).

 

KAYNAKÇA 

ARSLAN, N.  (1997). ERBİL  Devrim: Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi (1. Cilt).  İstanbul: 

Yem Yayınları. 

AVCI,  Elif  (2013).  Dijital  Sanat  Bağlamında  Dijital  Teknolojilerin  Güzel  Sanatlar 

Eğitimine  Entegrasyonu:  Bir  Eylem  Araştırması.  Güzel  Sanatlar  Eğitimi  Anabilim  Dalı 

Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir. 

ATALAY,  Mustafa  Cevat  (2012).  Türk  Minyatür  Sanatının  Tasarım  Ögelerinin,  Türk 

Resminde Varlık Bulması. Akdeniz Sanat Dergisi. Sayı/10, Cilt/5, 8-20. 

ÇİFTÇİOĞLU, İbrahim (1998). Türk Plastik Sanatları. İstanbul: Bilim Sanat Galerisi. 

ELMAS,  Hüseyin  (1998).  Çağdaş  Türk  Resminde  Minyatür  Etkileri.  Resim  Eğitimi 

Anabilim Dalı Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. 

KARAYEL  GÖKKAYA,  Evren  (2013).  Disiplinler  Arası  Sanatsal  İfade:  Ressam 

Seramikçiler-Seramikçi Ressamlar. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat 

Dergisi, Sayı/24, 25-40. 

KIR, Gülten (2008). İnternet ve Gençlik. İzmir: Şenocak Yayınları. 

PELVANOĞLU,  Burcu  (2008).  Modern  ve  Ötesi:  1950-2000  (2.  Baskı).  İstanbul: 

İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. 190-340. 

GÖRSEL KAYNAKÇA 

Görsel-1: İsimsiz. 

http://www.ekolsanatgalerisi.com/?p=27, Erişim Tarihi: 06.12.2014. 

Görsel-2: Soyutlama Kırmızı. 

http://www.ekolsanatgalerisi.com/?p=27, Erişim Tarihi: 06.12.2014. 

Görsel-3: İsimsiz. 

http://www.ekolsanatgalerisi.com/?p=27, Erişim Tarihi: 06.12.2014. 

---