130
Həmid Araslı folklorumuz üçün böyük əhəmiyyət
daşıyan dastanı təkrar nəşr etdirmişdir. Bu əvəzsiz tarixi
abidənin hər nəşri bir daha mükəmməlləşdirilərək bir ne-
çə dəfə çap olunmuşdur. Lakin təkrar nəşrlərin oxşar və
fərqli cəhətləri də vardır. Məsələn, dastanın 1939-cu ildə
latın qrafikası ilə çap olunmuş nəşrində Həmid Araslı
həm redaktor, həm də dastanın tədqiqat tarixindən,
dastandakı surətlərdən, dastanın Azərbaycan şifahi xalq
ədəbiyyatına təsirindən, yarandığı tarixi şəraitdən, bir
sıra boyların məzmunundan ibarət giriş məqaləsinin
müəllifidir. Kitabın sonunda izahlar və lüğət vardır.
1950-
ci ildə H. Araslının M. H. Təhmasiblə birgə çapa
ha
zırladıqları akademik V. V. Bartold tərəfindən rus
dilinə tərcümə olunan kitabın bu nəşrinin də sonunda
şərhlər və düzəlişlər verilmişdir. 1962-ci il nəşrində yenə
də Həmid Araslının yazdığı daha da təkmilləşdirilmiş ön
söz, daha öncəki nəşrlərdən sonrakı işlərin qısa xülasəsi,
sonda
isə lüğət və şərhlər vardır. Drezden nüsxəsindəki
dil xüsusiyyətləri əsasən saxlanılmış, Vatikan
nüsxəsindən əlavə olunmuş kəlmə və cümlələr
mötərizədə verilmişdir. 1978-ci il nəşrində isə lüğət,
adlar cədvəli, yer adları verilmişdir. Həmçinin 1962-ci il
nəşrində gedən mətbəə xətaları da təshih edilmişdir.
Bununla belə, alim dastanın özündən əvvəlki
tədqiqatçılarının nəşrlərini də araşdıraraq oradakı
qüsurları göstərmiş, onlara aydınlıq gətirmişdir. Həmid
Araslı “Dədə Qorqud” dastanının elm aləminə məlum
olan əsas nüsxəsinin Almaniyada kral kitabxanasında
saxlandığını, bu nüsxə haqqında Fleyşer kataloqunda (№
86) məlumat olduğunu qeyd etmiş, XIX əsrin
başlanğıcında Dits tərəfindən surətinin çıxarılıb Berlin
kitabxanasına verildiyini və bu əlyazma haqqında da
Perc kataloqun
da (№203) məlumatın olduğunu
göstərmişdir. Həmçinin Ditsin bu əlyazmadan
Avropada
131
ilk dəfə istifadə edərək, özünün “Denkwürdigretten von
Asien” adlı əsərinin 2-ci cildinin 399-cu səhifəsində
“Təpəgöz” nağılını alman dilində, 1859-cu ildə isə prof.
Nyoldekin bütün əlyazmanın surətini çıxararaq böyük bir
hissəsini tərcümə etdiyini, lakin bəzi yerlərini
anlamadığından çap edə bilmədiyini, sonralarsa bu işdən
rus akademiki V. V. Bartoldun istifadə etdiyini, 1894-cü
ildə bu əsər haqqında məlumat verərək “Duxa Qoca xan
oğlu Dəli Domrul” hekayəsini «Записки восточного
отделения
императорского
русского
Археологического общества» məcmuəsinin 8-ci
cildinin III-
IV buraxılışında, sonralarsa “Dərsə xan oğlu
Buğaç”, “Salur Qazanın evinin yağmalanması”,
“Qambura xan oğlu Bamsı Beyrək” hekayələrini rus
dilində həmin məcmuənin 11, 12, 15 cildlərində,
müəllim Rüfət tərəfindən isə tam fotosurət əsasında
1915-
ci ildə nəşr etdirildiyini söyləyən Həmid Araslı bu
dastan haqqında ətraflı, ciddi bir elmi əsər yazılmadığı
qənaətinə gəlmişdir (106, 5-6).
Həmid Araslı Bartoldun tərcüməsinin rus
şərqşünasları arasında “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanına
qarşı maraq oyatdığını və A. Q. Tumanski, A. Dibayev,
K. A. İnostrantsev kimi başqa alimlərin də bu dastanın
tədqiqi ilə məşğul olduqlarını qeyd etmişdir (23,19).
Bundan əlavə, Həmid Araslı 1938-ci ildə dastanın
türk alimi Orxan Şaiq Gökyay, ondan sonra isə İtaliya
şərqşünası professor Ettore Rossi tərəfindən
başqa bir va-
rian
tının tapılıb 1952-ci ildə Vatikanda italyanca
tərcüməsi və böyük müqəddimə ilə nəşr etdirildiyini
bildirmişdir (50, 10).
Bununla belə, Həmid Araslı Ettore Rossinin öz
müqəddiməsində “Dədə Qorqud” abidəsinin öyrənilməsi
və nəşri tarixi haqqında verdiyi məlumatda Fridrix fon
Ditsdən başlayaraq müasir türk və Avropa