93
çıxıb üsyan edir: böyük bir ordu ilə Mədain (Ktesifon) üzərinə yeriyir və onu ələ
keçirir. Zindanda saxlanılan devrilmiĢ Ģah IV Hürmuz qətlə yetirilir. Bəhram
Sasanilər taxt-tacına sahib olur. Lakin o, ancaq ikicə il hökmranlıq edir. Bir vaxt
Bəhramın əlindən ölkədən qaçıb getmiĢ Xosrov Pərviz Bizans imperatorunun hərbi
kömək və dəstəyi ilə yenidən hakimiyyətə qayıdır. Bəhram Çubin isə əvvəlcə
Bəlxə, sonra da türk xaqanının yanına qaçır və elə orada da öz aqibətini tapır
(Мэри Бойс. Зороастpuйцы. Верования и обычаи. М., 1987, s. 171-173).
34. Əl-Mədain (ərəbcə «mədinə» - «Ģəhər» sözünün cəmidir) - Bağdaddan
30 km cənubda yerləĢmiĢ qədim tarixi Ģəhər, daha doğrusu, Ģəhərlər məcmusu.
ġəhərin əsası ilk dəfə I Selevk Nikator (e.ə. 311-281) tərəfindən qoyulub və onun
Ģərəfinə olaraq Selevkiyə adlandırılıb. Lakin sonrakı dövrlərdə ona bitiĢik bir neçə
Ģəhər də salınıb. Sasanilər vaxtında Ģəhər Taysifon (Ktesifon) adlandırılaraq,
ĢahənĢahların qıĢ iqamətgahına çevrilir.
35. Nueym ibn Mukarrın - məĢhur Nihavənd vuruĢunda baĢ коmandan
olmuĢ ən-Numan ibn Mukarinin qardaĢı və həmin vuruĢu qələbə ilə baĢa vurmuĢ
sərkərdə.
36. Ət-Təbərinin məlumatına əsasən Həmədan ilk dəfə Nihavənd vuruĢunda
məğlub olmuĢ Ġran ordusunun qalıqları təqib edilərkən elə həmin 21 (641)-ci ildə
Nu`eym ibn Mukarrin və Ka'ka' ibn Əmr tərəfindən tutulur. Ərəblər Ģəhər hakimi
XosrovĢunumla sülh müqaviləsi bağlayırlar, amma Ģəhəri tərk edib getdikdən bir
qədər sonra həmədanlılar müqaviləni pozurlar. Odur ki, xəlifə Ömər Nu'eym ibn
Mukarrini yenidən Həmədan üzərinə yürüĢə göndərir (Tərix ət-Təbəri, Qahirə,
1970, c. IV. Səh. 128. 133, 147).
37. Vac-ruz - Həmədanla Qəzvin arasında vadi. Bu vadidə Nihavənd
vuruĢundan sonra iranlılarla müsəlmanlar arasında yeni irimiqyaslı bir vuruĢma baĢ
verir. Bu vuruĢ da Nihavənd vuruĢu kimi olduqca Ģiddətli və qanlı keçir. Ət-Təbəri
qeyd edir ki, Nu'eym ibn Mukarrin Həmədan Ģəhərinin üstünü on iki minlik bir
ordu ilə aldığı zaman Deyləm, Azərbaycan və Rey camaatı öz aralarında danıĢıqlar
aparır və ərəblərə qarĢı birgə çıxıĢ еtmək qərarına gəlirlər. Deyləmlilərə Mutə,
reylilərə əz-Zinəbi Əbu Fərruxan, azərbaycanlılara Ġsfəndiyaz baĢçılıq edirdi.
Amma Vac-ruzda baĢ verən vuruĢ da ərəblərin xeyrinə bitir (Tərix ət Təbəri,
Qahirə, 1970, c. IV, səh.148; Yaqut əl-Həmavi, Kitəb mu`cəmi-l-buldən. Tehran.
1965. c. IV. səh. 1972).
38. Ər-Rey (Rey) - qalıqları müasir Tehranın cənub-Ģərqində, ondan
təxminən 8 km məsafədə yerləĢən qədim Ģəhər. Qədimdə Rey müxtəlif adlarla
tanınıb: Rağa, Arsakiya, Azari və Ram-Firuz. Onun adına hətta Bisütun yazılarında
(e.ə. VI əsr) rast gəlmək olur. Ərəblər Reyi 641-ci ildə fəth etmiĢlər. Abbasi
xəlifələrindən əl-Mehdi 774-cü ildə onun qədim xarabalıqları üzərində əl-
Mühəmmədiyyə Ģəhərini tikir. Samanilərin, Büveyhilərin və Səlcuqların
hökmranlığını görmüĢ bu Ģəhər XIII əsrdə monqol hücumlarına məruz qalaraq,
94
dağılmıĢ və xarabazara çevrilmiĢdir (Əhməd Ətiyyətullah. al-Qamus əl-isləmi.
Qahirə, 1966. с II. Səh. 610-611).
39.
Ömər ibn əl-Xəttab (öl. 24/644) - ikinci haqq xəlifə: onun
hökmranlıq dövrü 634-644-cü illəri əhatə edir. Ərəb istilalarının əsas hissəsi - Ġraq,
Fələstin, Suriya, Misir və Ġranın iĢğalı onun xəlifəliyi vaxtına düĢür. Odur ki,
Xilafətin bir dövlət kimi yaranması birbaĢa Ömərin adı ilə bağlıdır.
40.
Simək ibn XəraĢa əl-Ənsari adında iki tarixi Ģəxsiyyət olub: bunların
birisinin künyəsi Əbu Ducənə idi ki, bu da Məhəmməd peyğəmbərin yaxın
silahdaĢlarından olub. O, müsəlmanların Ühud döyüĢündə iĢtirak etmiĢ,
qəhrəmancasına vuruĢmuĢdu. Əbu Bəkrin xəlifəliyi vaxtında isə - 633-cü ildə riddə
ilə mübarizə zamanı Əbu Ducənə əl-Yəməmədə yalançı peyğəmbər Museyliməni
qətlə yetirərək, özü də həlak olmuĢdu. (əl-Bələzuri. Ənsəbu-l-əĢraf, Qahirə, 1959.
c. 1. səh. 320; Tə'rix Xəlifə ibn Xəyyat. 1967. с I. səh. 77; Ġbn Kuteybə. Əl-Mə'arif.
1969, səh. 158. 159, 271; ġəmsəddin əz-Zəhəbi. Siyar ə'ləmi-n-пиbələ. Qahirə,
1957. с 1, səh. 175. 176. 217; Тəriх ət-Təbəri. Qahirə, 1969. c. III. Səh. 581).
Ġkinci Siməkə gəlincə, təəssüf ki, onun haqqında bir məlumat əldə etmək mümkün
olmayıb.
41.
Bukeyr ibn Abdullah əl-Leysi - süvari qoĢun hissəsinin baĢçısı.
Atası Məhəmməd peyğəmbərin yaxın əshabələrindən olmuĢ və Bədrdə vuruĢaraq
həlak olmuĢdu. (Ġbn Hacər əl-Əskaləni. Təhzibu-t-təhzib. Beyrut, 1968. с IX, səh.
68). Bukeyrin özü isə müsəlman ordusunun bir sıra yürüĢlərində, о cümlədən
Kadisiyyə döyüĢündə (15/637) və Ġran ərazilərinin fəthində iĢtirak edib (Tə'rix ət-
Тəbəri. Qahirə, 1969, с III. səh. 621; Tə'rix Xəlifə ibn Xəyyat. 1967. с I. səh. 102).
42.
Əbu Abdullah Ütbə ibn Farkad əs-Suləmi - hərbi sərkərdə,
Məhəmməd peyğəmbərin bir neçə qəzavatının iĢtirakçısı; 640-cı ildə Ġraqda
Mosulu iĢğal edib (Ġbn Hacər əl-Əskaləni. Təhzibu-t-təhzib. Beyrut, 1968. с VII.
Səh. 101).
43.
Yaqut əl-Həmavi Cərmizanı Ġranın Həmədan nahiyələrindən biri kimi
qeyd edir (Yaqut əl-Həmavi. Kitəb mu'cəmi-l-buldən. Tehran. 1965. c. II. Səh. 65).
44.
Ġsfəndiyaz ibn əl-Fərruxzad (Ġsfəndiyar Fərruxzad) - Azərbaycanın
о zamankı mərzbanı.
45.
Əl-Kabc - ərəblərin Qafqaz dağlarına verdikləri ad.
46.
Ər-Rum dağları dedikdə Kiçik Asiyanın Ġranla sərhəd məntəqədə
olan dağları nəzərdə tutulur.
47. Əl-Bəb (ərəbcə: qapı) yaxud Bəbu-l-Əbvab (Qapılar qapısı) - ərəblərin
Dərbəndə verdikləri addır. Məlumdur ki, Böyük Qafqaz sıra dağlarında Xəzər
dənizindən baĢlamıĢ qərb istiqamətdə dağ keçidləri silsiləsi mövcud olub. Sasani
padĢahlarından Qubad Firuz, sonra da onun oğlu I Xosrov ƏnuĢirvan türk
tayfalarının Ģimaldan get-gedə artan basqın və hücumlarının qabağını almaq üçün
həmin keçidlər üzərində möhkəmləndirilmiĢ qalalar sistemi qurmuĢ və onları bir-
birinə uzunluğu təxminən 40 fərsəx (240 km) təĢkil edən ümumi bir divarla
Dostları ilə paylaş: |