167
etnonimi «Dərbənd-namə»dəki Kilab və Kilbaxla eyniləĢdirərək və Ģimali
Azərbaycanda lokalizə edir və AnuĢirvanın Kiləb əhlindən yeni qalalar, о
cümlədən Qumik üçün hərbi qarnizonlar təĢkil etməsini qeyd edir (Alikberov, s.
106-107). Belə olan halda, əl-Kiləblə yanaĢı ġakkinin qeyd olunmasını nəzərə
alsaq, əhalisi Kiləb qalasına qaçmıĢ Beyləqanı da Balakən ilə eyniləĢdirmək olardı.
Lakin sonrakı hadisələr bu ehtimalı təsdiq etmir (bax qeyd 97 ) N.Vəlixanlı (Ибп
Хордадбех, с.69) ġahbuĢun Naxçıvandakı ġahbuzla eyniliyini mümkün hesab edir
və belə olan təqdirdə, ġakinin də Z.Bünyadovun Qoris r-nu ərazisindəki Sisiyanda
lokalizə etdiyi ġaki (З.М.Бупиятов. «Доклады...» ) olmasını və Kiləbin Beyləqan
yaxınlığında yerləĢməsini təxmin edir. Sasani imperiyasının Ģimal, cənub və Ģərq
sərhədlərində eyni adlı və eyni təyinatlı sərhəd məntəqələrinin olması təsadüfi hal
deyil.
76.
əs-Sağr (Suğur), yəni «sərhəd vilayəti», yalnız Dərbənd əyalətini deyil,
Xilafətin bütün Qafqaz əyalətlərini (Arran, ġirvan, Curzan) nəzərdə tuturdu.
77.
Xəlifə Əbu Cəfər əl-Mənsur («qalib»). Əbu-l-Abbasın qardaĢı. Bağdad
Ģəhərinin təməlini о qoymuĢdur (754-775).
78.
Nariz - Cənubi Azərbaycanda, Urmiya yaxınlığında Ģəhər.
79.
silinib
80.
Miyanic - Cənubi Azərbaycanda Ģəhər. Ġbn Xordadbehdə: «Marağa,
Miyanic, Ərdəbil, Varsan...» (Ибн Хордадбех, с.107)
81.
Jüzenin tərcüməsində ər-Rəvvad, Murra ət-Tai və Həmdani
Ərminiyəyə köçürülənlər kimi verilir. Lakin mətndə «nəzələ» yox, «ənzələ», yəni
«yerləĢmək» (məskunlaĢmaq) yox, «yerləĢdirmək» gedir. Həm də Təbrizdən Bəzzə
qədər ərazidə bir nəfərin yerləĢdirilməsi məntiqə uyğun deyil. Bu vəzifəli Ģəxslərin
təyin olunduqları yerə qohum-əqrabalarını, öz tayfasından və ya qrupundan, yəni
kəlbitlərdən olanları köçürməsi inandırıcıdır.
82.
Maraqlıdır ki, «Halbas» qafqaz mənĢəli addır və mənası (avarca)
«pələng», «qəhrəman» deməkdir.
83.
Yəmənlilər cənub ərəblərinə, bənu nizar (nizarilər) isə Ģimal ərəblərinə
mənsub idilər. Buzovnada Nəzaranlı məhəlləsi, ola bilsin, Azərbaycana
köçürülmüĢ nizarilərlə bağlıdır.
84.
Təbəri və Ġbn əl-Əsirdə «As-Tarxan», Qevondda «RaĢ tarxan».
Mənbələr ġərqi Avropada və Xəzər dənizinin Ģərq sahillərində as tayfalarının
yaĢaması haqda məlumat verirlər. Tədqiqatlar asları və alanları müxtəlif dövrlərə
aid sarmat tayfaları hesab edirlər. Asları ġərqi Avropanın qədim etnik plastı-
arsilərlə və ya qeyri-slavyan roslarla eyniləĢdirmək olar və türkütlərdən (göy
türklər) əvvəlki xəzərlərin mənĢəyi də, görünür, onlarla bağlı olmuĢdur. («Ras
tarxan» termini haqda bax: Артамонов, История хазар. Л. 1962, с. 244-246)
85.
Hirs (Xurs, Xursan, XurĢan) - Minorski mənbələrdə adətən yanaĢı
iĢlədilən Xursan və Vardanı ġabaran və Maskatla eyniləĢdirərək lakzların ərazisinə
aid edir və Quba rayonunun cənub hissəsində, Maskatdan (MüĢkür) cənubda
168
yerləĢdirir. Balazuri Mərvanın lakzların müqavimətini qırdıqdan sonra «ġarvan»
hakiminə mənsub dənizin sahilində yerləĢən Hurs (H.rĢ) qalasına getməsini və
(qalanın sahibinin) təslim olaraq düzənə düĢməsini qeyd edir. (Минорский. с. 114-
115) A.N.Qenko Xursanı BeĢ-Barmaq dağı yanındakı sahilyanı ərazidə Bakıdan 90
km Ģimal-qərbdə lokalizə edir («Труды сессии арабистов», 1937. с. 87.)
86.
Bab Vaq («bab»-«keçid», «vaq»-«qoruyan») - ərəb koloniyaları.
Darvakla eyniləĢdirilir. Dərbənd nahiyəsində, lakin Dərbənddən xeyli aralı dağ
yüksəkliyində lokalizə olunur (Alikberov, s.43; «Derbendname», 1993, s.38).
87.
Xəzərlərin hücumundan sonra xəlifə Yəzid ibn Uqeylini Arranın
idarəsindən kənar edərək, yerinə Bikar ibn Müslüm əl-Üqeylini təyin edir. 1 il 4
aydan sonra onu da vəzifəsindən kənar edir, yerinə əl-Həsən ibn Qahtabə ət-Taini
təyin edir. О gələn kimi sanarilər ona qarĢı üsyan edirlər.
88.
Sanarlar mənbələrdə ġakinin yanında - Kaxetiyada göstərilirlər. VIII
əsrin II yarısından etibarən bir əsr müddətində Qafqaz dağlıları və xəzərlərlə birgə
ġimali Qafqaza keçidləri bağlayaraq, ərəblərə Ģiddətli müqavimət göstərmiĢlər.
Minorski onları vaynax mənĢəli hesab edir və bu cəsur dağlıların Qafqaz
aĢırımından qərbə tərəf hərəkət edərək, Kaxetiya ərazisində yerləĢmələrini göstərir
(Muнopcкuй, c. 210-211). Balazuri sanarları «əl-Lan (Alan) əhalisi» ilə yanaĢı
qeyd edir.
89.
Vadih - müəllifin (Yaqubinin) ulu babası. Bu haqda bax: s. 202
90.
Xəlifə Mehdi (775-785), xəlifə Mənsurun (Əbu Cəfər) oğlu və sələfi.
91. Xəlifə Hadı (785-786). Saray intriqaları (fitnə-fəsadları, çəkiĢmələri)
nəticəsində xəlifə Mehdinin oğlu Musa (Hadı) öldürülmüĢ, taxta onun digər oğlu
Harun ər-RəĢid çıxmıĢdı. Ġbn əl-Əsir yazır ki, h.163-cü ildə (779-780) Xəlifə
Mehdi oğlu Harun ər-RəĢidi bütün qərb ölkələrinə, Azərbaycana və Ərminiyəyə
vali
təyin
etdi.
(Ġbn
əl-Əsir, s.27). Yaqubi isə bu dövrdə Harun ər-RəĢidin yalnız Ruma yürüĢünü təsvir
edir. О göstərir ki, «163-cü ildəki hadisələrlə əlaqədar məlum (məĢhur) sədd («əs-
suğur») tikilir ki, buradan düĢmənin hücumları dəf olunsun. Belə ki, rumlular
Mar'aĢı tutmuĢ, çoxlu adam qırmıĢdılar. Mehdi səddi tikdikdə sərhəd əyalətinin
əhalisi
(«əhlu-s-suğur») yenidən daha əzmlə ayağa qalxır. Həmin il Mehdi oğlu Harun ər-
RəĢidi böyük ordu ilə yürüĢə göndərir. O, Ceyhana çatır və bir neçə qalanı alır.
Sonra 164-cü ildə Kustantiniyəyə hücum edir, rumlular ondan sülh istəyirlər. O,
sülh bağlayaraq geri qayıdır» (Yaqubi, II,s.396).
92. Xəlifə Harun ər-RəĢid (786-809). - Ġbn əl-Əsir xəlifə Mehdinin hələ
sağlığında (h. 163/779-780) oğlu Harun ər-RəĢidi bütün qərb ölkələrinə,
Azərbaycana və Ərminiyəyə vali təyin etdiyini xəbər verir (Ġbn əl-Əsir, s.27).
Yaqubi isə bu dövrdə Harun ər-RəĢidin yalnız Ruma yürüĢünü təsvir edir. О
göstərir ki, «163-cü ildəki hadisələrlə əlaqədar məlum sədd («əs-suğur») tikilir ki,
buradan düĢmənin hücumları dəf olunsun. Belə ki, rumlular Mar'aĢı tutmuĢ, çoxlu
Dostları ilə paylaş: |