100
vurulsunlar, (bu halilə) dəvə uzərində tayfalar və qəbilələr
arasında dolaşdırılaraq belə deyilsin: “Quranı və sunnəti tərk edib
“kəlam”a yönələnin cəzası budur”.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Şirk xaric, heç bir
günah kəlamdan böyük deyildir”
157
.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Şirk xaric, qulun
Allaha bütün günahları ilə qovuşması həvasından bir şeylə
qovuşmasından daha yaxşıdır”
158
.
Təqlid Barəsində Sözləri
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Bir kimsə Peyğəmbər
- səllallahu aleyhi və səlləm – dən nəql edilən bir Sünnəti açıq-aydın
bilindiyi halda onu bir başqasının sözündən ötrü tərk etməsinin
halal olmadığını müsəlmanlar ittifaq etmişlər»
159
.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Mənim Kitabımda
Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – in sünnəsinə zidd bir şey
tapsanız Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – in sözünü götürün
və mənim sözümü tərk edin. Sünnətə uyun və başqa birisinin
sözünə etibar etməyin»
160
.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Hədis səhih olduğu
zaman mənim görüşüm odur»
161
.
157
Fətava 5/53, İctimau Cuyuş s. 165.
158
Zəhəbi “Siyer” 10/31.
159
İbn Qeyyim 2/363, İbn Həzm «Fullani» s. 68.
160
Hərəvi «Zəmmul Kəlam» 3/47/1, Xatib Bağdadi “İhticac Biş Şafii” 8/2, İbn Əsakir 15/9/10,
Nəvəvi «Məcmu» 1/163, İbn Qeyyim 2/361, Əbu Nuaym «Hilyə» 9/107.
161
Şarani s. 107.
101
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Mən bir söz
söylədiyimdə mənə zidd olaraq Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və
səlləm – dən səhih bir hədis gəldiyini görsəniz, mənə ağlımın
getdiyini xəbər verin»
162
.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Hər hansı bir
məsələdə bir söz söyləmiş olsam və Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və
səlləm – dən buna zidd bir xəbər gəlmişsə, Peyğəmbər - sallallahu
aleyhi və səlləm – in hədisi daha doğrudur. Məni təqlid etməyin»
163
.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Peyğəmbər -
sallallahu aleyhi və səlləm – dən nəql edilən hər hansı bir hədisi
məndən eşitməmiş belə olsanız mənim görüşüm deməkdir»
164
.
Əbu Bəkr Abdullah əl-Humeydi
– rahmətullahi aleyhi -
Hafiz Əbu Bəkr Abdullah İbnn əz-Zubeyr əl-Qureyşi əl-
Humeydi. Hüccət bir imam idi. İmam Əhməd – rahmətullahi aleyhi -
deyir ki: “Humeydi, Şəfii və İbn Rahaveyh hər biri imamdır”.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - ilə yoldaşlıq etmiş və H. 219-cu
ildə vəfat etmişdir. Buxari və digər imamlar ondan hədis rəvayət
etmişlər
165
.
Bişr İbn Musa dedi ki, bizə əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi -
dedi ki: “Sünnət – bir kimsənin xeyri və şərilə, şirini və acısı ilə
qədərə iman etməsi, başına gələn bir şeyin ondan yan
keçməyəcəyinə, ondan yan keçən bir şeyin başına gəlməyəcəyini
162
Əbu Nuaym 9/107, İbn Qeyyim «İlamul Muvakkin» 2/163, Fullahi s. 104.
163
İbn Əbu Xatim «Adab» s. 93, İbn Əsakir 15/10/1.
164
İbn Əbu Xatim s. 93-94.
165
Şəzərətuz Zəhəbi 2/45-46.
102
bilməsi və bütün bunların Uca Allahdan bir lütf olmasını
bilməsidir”.
əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “İman – söz və
əməldir, artar və azalar. Əməlsiz sözün faydası olmadığı kimi
niyyət olmadan söz və əməlində faydsı olmaz. Sünnətə uyğun
olmadıqca sözün də, niyyət ilə edilən əməlin də faydası olmaz”.
əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Muhəmmədin –
sallallahu aleyhi və səlləm – bütün səhabələrinə rəhmət oxumaq
lazımdır. Çünki Allah buyurur: “Onlardan (Səhabələrdən -
mühacirlərdən və ənsarlardan) sonra gələnlər belə deyirlər: “Ey
Rəbbimiz! Bizi və bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din)
qardaşlarımızı bağışla...". (əl-Həşr 10). Çünki onlara məğfirət
diləməkdən başqa bir şeylə kimsə əmr olunmamışdır. Buna görə də
onlara söyən və ya onlardan hər hansısa birinin şərəfini alçaldan
bir kimsə Sünnət üzərə hərəkət etmiş olmaz və onun feydən hər
hansısa bir payı yoxdur. Bunu bizə İmam Məlik – rahmətullahi
aleyhi - bir neçə nəfərdən xəbər vermiş və demişdir. Uca Allah Feyi
paylaşdıraraq buyurdu: “Onlardan (Səhabələrdən - mühacirlərdən
və ənsarlardan) sonra gələnlər belə deyirlər: “Ey Rəbbimiz! Bizi və
bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din) qardaşlarımızı bağışla. Bizim
qəlblərimizdə iman gətirənlərə qarşı kinə (həsədə) yer vermə. Ey
Rəbbimiz! Sən, həqiqətən, şəfqətlisən, mərhəmətlisən!". (əl-Həşr
10). Burada Allah: “Onlardan (Səhabələrdən - mühacirlərdən və
ənsarlardan) sonra gələnlər belə deyirlər: “Ey Rəbbimiz! Bizi və
bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din) qardaşlarımızı bağışla...”. (əl-
Həşr 10). Buna görə də kim onlara bu şəkildə dua etməzsə Feydən
haqq sahibi olan kimsə deyildir”.
əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Quran Allahın
Kəlamıdır. Sufyanın – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədim:
Dostları ilə paylaş: |