Elmira Fikrətqızı
139
Siması bir akşam som ipek sapsarı, terdi,
“Sevda” dedi, bilmem ki şikayet mi ederdi?
(Türkay, 2002: 80)
İkiqat qafiyəyə (zülqafiyəteyn) nümunə olaraq aşağıda verdi-
yimiz başqa bir örnəkdə həm də mətnaltı mənadan istifadə edilmiş-
dir:
Yemin etmiştik buluncaya dek aramaya birbirimizi
Ve öldükden sonra çiçeklerde yaşatmaya sevgimizi.
(Türkay, 2002: 141)
Aşiqlərin sevgisi çiçəklərdə necə yaşayacaqdır deyə, qarşımıza
bir sual çıxa bilər. Amma şerin məntiqindən məlum olur ki, dünya
nemətlərinə, günəş, göy, ulduzlara and içən sevgililərin öləndən
sonra bir-birlərinə olan məhəbbətləri qəbirləri üstündə bitəcək çi-
çəklər vasitəsilə daima yaşayacaqdır.
Şair bəzən kiçiltmə (litota) və şişirtmələrə (mübaliğə) müraciət
edərək, bədii ifadə vasitəsinin bu növündən də yararlanır. Aşağıdakı
litotada Beşbarmaq dağı liliputa bənzədilir: “Yıllarca gönlüme girdi
cüce Beşparmak”. (Türkay, 2002: 113) Başqa bir bədii sual şək-
lində qoyulmuş misra da dağların kiçikliyi ilə bağlıdır: “Niçin şu
toprak kurak, şu dağlar cüce?”. (Türkay, 2002: 159)
Daha çox şifahi xalq ədəbiyyatında işlədilən bir sıra mübaliğələr
Osman Türkay yaradıcılığında yeni keyfiyyətdə istifadəsi ilə diqqəti
cəlb edir:
Sen Mehmeddin
Çağlar boyu kıtadan kıtaya yalın kılıncınla
Az gittin üz gitin.
Tüm evren bilir ışınlardan önce güneşi de
Sen fethettin.
(Türkay, 2002: 152)
Osman Türkayın poetik irsi
140
Avuçlarımda her günkü gibi hala tanyeri,
Alın size bir daha güneşi getirdim.
(Türkay, 1969: 12)
Bu mübaliğələrin hər ikisi günəşlə bağlıdır. Birincidə türk əsgər-
lərinin günəşi fəth etməsi, ikincidə isə ovuclarında onu alıb insanlı-
ğa bəxş etməsi mübaliğəli şəkildə təsvir olunur.
Türkay poeziyasında əks mənalı sözlərə, bədii təzadlara da geniş
yer verilir:
Sarp geçitlerde körüksüz ateşsiz
Ne bir başlangıçta ne de sondayız.
(Türkay, 1969: 17)
Beşikteki çocuklarımız kadar genç
Mezardaki dedelerimizden çok daha yaşlı.
(Türkay, 2003: 233)
Bıraksam mı kendimi bu boşluklara
Sımsıcak kalbimin üşüyen kızı.
(Türkay, 2003: 22)
Aşağıdakı nümunədə təzadla yanaşı, bədii təkrirdən də istifadə
olunmuşdur:
Gökyüzü düşer mi hiç kaldırımlara
Gökyüzü düşer mi ayaklara
Alınlar uzanmış yıldızlara
Alınlar uzanmış ufuklara.
(Türkay, 2002: 160)
Elmira Fikrətqızı
141
Yuxarıdakı təzadlarda sözün antonim mənaları vasitəsilə bir-bi-
rinə zidd hadisə və əşyalar müqayisə olunduğu halda, aşağıdakı nü-
munədə bu ifadə vasitəsi təzadlı fikir üzərində qurulmuşdur:
Sen gökyüzünü çekiyorsun kaldırımlara
Düşürmek için ayaklara
Ben başımın üstünde yer veriyorum insanlara
Alınları değsin diye yıldızlara.
(Türkay, 2002: 161)
Şair “Məntiq” adlı bu şerində göyü yerə “endirmək” üçün çalı-
şanların əksinə olaraq insanları yüksəklərə ucaltmaq niyyətini ifadə
edir.
“Çok gördüm süngü uçlarından damlayan kandaki sevinci”
(Türkay, 2002: 155) misrasında da antonim sözlərə müraciət etmə-
dən məna baxımından təzad yaradılmışdır. Müstəmləkə zülmünə
qarşı mübarizə aparanlardan bəhs edən bu şeirdə bədii təzad anla-
yışların (ölüm, sevinc) ziddiyyəti üzərində qurulmuşdur. Ölüm,
adətən, qəm-kədərlə müşayiət olunsa da, şeirdə bunun əksi veril-
mişdir. Mübarizəyə qalxan insanlar ölsələr də, qələbə sevinci sün-
gülərdən damlayan qanlarda özünü büruzə verir. Bu sevinc şəhidli-
yin uca məqamı, bu ölüm cənnətin müjdəsi kimi də izah oluna bilər.
Məzmun ziddiyyətlərindən çıxış edərək qurulan digər təzadda
bir tərəfdə ağır yüklər altında əzilən zənci, onun ağrı-acıları, o biri
tərəfdə isə dəbdəbəli salonlarda müstəmləkəçilərin kef məclisi təs-
vir edilir:
Bir yanda kafası yükün altında kopan zenci
Öte yanda ışıkta yıkanmış salonlarda
Şampanya yerine içilen halis insan kanı.
(Türkay, 1990: 33)
Osman Türkayın poetik irsi
142
Şair fikrini təzadlı şəkildə bildirmək üçün peyzajlardan da isti-
fadə etmişdir. Məsələn, aşağıdakı nümunədə təbiətlə insan əhval-ru-
hiyyəsi arasında təzad vardır:
Bir ilkbahar sabahı baban
Doğan güneşe karşı kaygısız,
Çatlarken çiğli tomurcuklar
İri, siyah gözlerini yummuştu dünyaya
Baharı ve çiçekleri en fazla sevdiği an.
(Türkay, 1990: 10)
Bir tərəfdə bahar fəsli, digər tərəfdə isə insan ölümü təzadlı şə-
kildə qələm alınır. Yaz fəsli gəlmiş, günəş hər yeri isitmiş, ağaclar
tumurcuqlamışdır. Lakin sonrakı misralardan bəlli olur ki, əsərin
qəhrəmanı üşüyür, çünki o, həyatda ən əziz adamını itirmişdir.
Bədii ifadə vasitəsi kimi, əsasən, satirik şairlərin yaradıcılığında
üstünlük təşkil edən kinayə Osman Türkayın da müraciət etdiyi ifa-
də vasitələrindəndir. Maddi rifahının yaxşı olmadığı bir vəziyyətə
kinayə ilə münasibətini bildirən şair çörək əvəzinə ulduzları yeyə-
rək yaşadığını yazır: “Ve yıldızları bir lokma ekmek gibi yiyerek ya-
şıyorum”. (Türkay, 2002: 131)
Bədii dilin tərkibinə daxil olan elementlərdən biri də yad-əcnəbi
sözlərin işlədilməsidir. Türkayın da mənzumələrində tez-tez Avropa
mənşəli varvarizmlərə də rast gəlinir:
Vivat Regina! Evrenin ruhudur o. (Türkay, 1975: 51)
Ne plus ultra! Bir köle kaçağı. (Türkay, 1975: 51)
Üç pişmanlık çiçeği: doğum, ölüm, kösnü
Vanitas Vanitatum! (Türkay, 1990: 94)
Türkay şeirlərində yeri gəldikcə, bədii üslubun fonetik səviyyə-
də göstəricilərindən – alliterasiya və assonansdan da istifadə olun-
muşdur. Məsələn, “ Gönlümde açanı gönlüme gömdüm” (Türkay,
Dostları ilə paylaş: |