194
cəzadan söz açdım, sözlərimin təsdiqi üçün bir qədər misal gətirməyi
vacib bildim. Bəlkə bütün bunlar Fironu suda boğmasından
1
və ya
Musanın amaliklilərlə döyüş zamanı əllərinin qaldırılmasından
2
və ya
Hedeonun qırdığından
3
və ya İyessey oğlu Davudun əzəmətli
şücaətindən
4
və ya gecəyarısı assurilər düşərgəsini lərzəyə salan
dəhşətli qorxudan
5
və başqa buna bənzər hadisələrdən daha da
üstündür? Amma gəlin söhbətimizin ana xəttinə yenidən qayıdaq,
Allah – təala bizə görə əzəmətli buyruqlarda olub, biz isə hələ
onlardan bəhs etməmişik.
Xəzərlər dağ keçidlərini aşıb, üç ölkəyə - Erməniyyə, İberiya
və Albaniyaya gəlib çıxdılar və onlar bu yerlərdə durduqları zaman
fəlakətli Şimal şiri Cebu Xaqanın özündən onun acgöz balası Şada
qəmli xəbər gəldi: “ Mənə quldurlar basqın ediblər və sən daha
üzümü görməyəcəksən. Çünki öz məqamımı möhkəmləndirməyib
mən ağılsız hərəkət edərək, özümü mənim üçün faydasız olan
hökmranlığa sərf etdim. Buna görə də mənim hədsiz lovğalığım
mənim özümü cəzalandıraraq yüksək mövqeyimdən uçuruma atdı.
Sənə məsləhətim: bir an da gözləmədən səninlə bir yerdə olanların
hamısını məhv et və onlardan canını qurtar. Çünki əgər onlar burada
baş verən hadisələrdən səndən qabaq xəbər tutsalar, onlar özləri səni
yox edərlər. Onda mən də vəliəhdsiz ölərəm”.
1
Bax: İncil. Xuruc, XIV, 26-28.
2
Yenə orada, XVII, 9-12.
3
Bax: İncil. Hakimlər kitabı, VI- VIII fəsillər.
4
Bax: İncil. Birinci Çarlıq kitabı. XVII və sonrakılar.
5
Bax: İncil. Dördüncü Çarlıq kitabı, XIX, 35.
195
ON SƏKKİZİNCİ FƏSİL
İranda şücaətini və qəhrəmanlığını göstərən
Varaz
–
Qriqorun ikinci oğlu böyük knyaz Cavanşirin
əməlləri və igidliyi
Böyük İran şahı Xosrovun ölümündən dörd il sonra taxta
onun oğlu Yezdəgird oturdu
121
. Həcərin
122
nəslindən olan on iki
qəbilə ittifaq bağlayıb qüvvətləndi. Onlar saysız – hesabsız təhlükə
doğuran miqdarda öz uzaq məmləkətlərindən çıxaraq tufan kimi
səhranı arxada qoyub Suriyanı keçdilər və ildırım sürətilə İran
dövlətinə basqın etdilər. O vaxt İranın müxtəlif vilayətlərinin
sərkərdələri, əyanları, hakimləri və azadxahları və İrana tabe olan
bütün ölkələr yad düşmənə müqavimət göstərmək üçün öz
qoşunlarını topladılar. Bu hadisələr zamanı məşhur Ərdəşir
nəslindən
123
olan Albaniya knyazı Varaz – Qriqor öz ikinci oğlu
Cavanşirə
124
diqqət edərək gördü ki, o, cəsur, görkəmli və gözəl
şahzadədir. O, hələ indi – indi boy – buxuna çatır və onun üzündə
zərif tüklər o qədər də görünmürdü. O, atasının istəklisi olub, qartal
kimi cəld və həmişə döyüş meydanına çıxmağa hazır idi. Cavanşirin
bütün oğullarının ən qabiliyyətlisi olduğunu bilən atası onu kübar
cəmiyyətində yaşayan əyanlarla bərabər etmək niyyətində deyildi və
buna görə də Cavanşiri İran şahının sarayına göndərmək istədi. O,
196
belə qənaətə gəldi ki, onu şah sarayında təmsil etmək üçün
oğullarından Cavanşir daha bacarıqlıdır.
Cavanşir atasından bir dəstə döyüşçü alaraq İran paytaxtında
keçirilən ümumhərbi keçidə Sünik knyazı ( Qriqordan) və erməni
sərkərdəsi ( Muşeq Mamikonyandan) qabaq gəldi. İran sipəhsaları
Rüstəm Cavanşiri görən kimi onu qardaş və doğma oğlu kimi
qarşıladı.
125
Cavanşiri, ümumiyyətlə, hamı xoşladı. Sipəhsalar
çoxminli atlı qoşunu ilə Mədainə gəlib gənc Cavanşiri Yezdəgird
şaha təqdim etdi. Şah iki əlini Cavanşirin başı üstünə qoyub onu
təriflədi və Albaniyanın sərkərdəsi rütbəsinə layiq gördü.
Cavanşir Dəclə çayını keçərək Beh Kubad dairəsinə gəldi və
o, öz çoxsaylı qoşununa güvənərək qürurla hüsab etdi ki, bütün
cənub qoşunlarını ayaqlayacaq. O, öz düşərgəsini Ölu Suların
126
sahilində düşmənlə üzbəüz saldırdı. Ərəblər irəliləyəndə Albaniya
sərkərdəsi onları qarşılayıb hücumlarını müvəffəqiyyətlə dəf edirdi.
Elə birinci döyüşdə o, düşmənlərin bir neçəsini öldürüb daha da
ürəkləndi, çünki gördü ki, Allah – təala onunladır.
Bir neçə gündən sonra, Meheqan ayında, İsanın Mövlıd
günündə
127
, 30min atlı və 20 min piyada
128
yaxşı silahlanmış iranlı
və müttəfiq qoşunlar ərəblərin üzərinə hücuma keçməyə
hazırlaşdılar. Lakin Qadisiyyədən gələn çoxlu atlı və 20 min piyadalı
Həcər oğulları ( ərəblər) qalxanları birləşdirib İran qoşunlarını
darmadağın etmək üçün özləri qabaqcadan hücuma keçdilər.
Albaniya sərkərdəsi Cavanşir öz igid döyüşçüləri ilə onların
197
səfləri içərisinə soxulub düşmənlərindən ikisini yerə sərdi, özü üç
ağər yara aldı, atı isə dörd yerdən yaralandı. Düşmən onu quduz bir
kinlə Fərat çayınadək təqib etdi, o isə həmlələri dəf edərək çayı üzüb
keçdi. Onun üst – başı qan içində idi, silahıda palçıq içində idi. O,
bütün İran ordusunun və əyanlarının ot kimi biçilib
129
qırılmasını
gördükdə tələsik şah sarayına yola düşdü. Burada onu çox səmimi
qarşıladılar. Şaha Cavanşirin şücaətindən və aldıqları ağır
yaralarından danışanda şah onu dəbdəbə ilə qəbul edib əmr etdi ki,
ona şah sarayında yer ayırıb yanına həkimlərini göndərsinlər.
Yaraları bir qədər sağalandan sonmra Cavanşir şahın yanına
gəldi və o da əllərini onun başına qoyaraq hamıya təriflədi. Şah onu
sərkərdəyə layiq olan mükafatlandırdı, o cümlədən sərkərdə
kərəyanları, iki qızıl nizə və iki qızılla süslənmiş qalxanla
fərqləndirdi. Bu qalxanları bundan sonra Cavanşiri o biri
sərkərdələrdən fərqləndirən şan- şöhrət əlaməti kimi həmişə onun
qabağında daşıyırdılar. Şah onun belinə mirvarilə işlənmiş qızıl
kəmər və qızıl saplı qılınc bağladı, qollarına qolbaqlar saldırdı,
başının üstünə isə qaşlı – daşlı tac qoydurdu. Onun boynuna ağır
mirvari boyunbağı asdılar, çiyninə taftadan tikilmiş şah geyimi
saldılar. Və zərli ipək parçasından tikilmiş dörd qotazlı mavi rəngli
şalvar geyindirdilər.
Şah əmr etdi ki, ona kəndlər və balıqla dolu çaylar
bağışlansın. Bütün bunların timsalında görmək olardı ki, müqəddəs “
Dostları ilə paylaş: |