219
Sienna bunu eşidib Lenqdona tərəf çevrildi. İlk
olaraq, baxışlarında oxunan inamsızlıq şokla, sonra isə
xəyanətlə əvəz olundu.
Lenqdon da şokda idi. Deməli, yerimizi belə
müəyyənləşdiriblər?! Həmin an bu onun ağlına
gəlməmişdi. Bunun doğru olduğuna əmin olmalıyam!
Lenqdon üzr istəməyə macal tapmamış Sienna başını
yana çevirdi. Onun üzündəki ifadə çəkilirdi.
“Doğrudur”, - əsgər üçüncü otağın qapısına
yaxınlaşaraq dedi. Lenqdon və Siennadan üç metr aralıda
idi. İkicə addım da atsaydı, onları görəcəkdi.
“Tamamilə doğrudur”, - o bir addım da irəli atıb dedi.
Birdən əsgər dayandı. “Bir saniyə gözləyin”.
Lenqdon sanki yerindəcə donmuşdu.
“Gözləyin, səsinizi aydın eşitmirəm”, - əsgər ikinci
otağa tərəf addımlayaraq dedi. “Bağlantı zəifdir. Davam
edin...” O, bir saniyə qulaq asıb sonra cavab verdi.
“Bəli, razıyam, amma ən azından, qarşımızdakmın
kim olduğunu bilirik”.
Onun addımları mağaradan uzaqlaşıb daş səkidə
eşidildi və sonra isə tamamilə itdi.
Lenqdon dərindən nəfəs alıb Siennaya tərəf çevrildi.
Onun baxışları qorxu və əsəblə qarışmışdı.
“Sən mənim kompüterimi işlətmisən?!” - o, acıqla
downloaded from KitabYurdu.org
220
dedi. “E-mailini yoxlamaq üçün?!”
“Bağışla... elə bildim məni anlayacaqsan. Mən
bilməliydim
ki...”
“Onlar bizi belə tapıblarmış! İndi mənim də adımı
bilirlər!” “Üzr istəyirəm, Sienna. Heç ağlıma gəlmədi...”,
- Lenqdon özünü günahkar hiss etdi.
Sienna üzünü ondan çevirdi, arxadakı düyünlü daş
parçasına baxmağa başladı. Bir dəqiqə ərzində heç biri
cınqırını çıxartmadı. Lenqdon Siennanm masası üzərində
qalaqlanmış şəxsi məlumatlarla dolu vərəqlərin - “Yay
gecəsi yuxusu” tamaşasının proqramı və onun azyaşlı
istedad kimi haqqında çap olunan məqalələr - onun
yadına düşüb-düşmədiyin fikirləşirdi. “Mənim onları
gördüyümdən
şübhələnmir görəsən?” Şübhələnib
soruşmurdusa, Lenqdonun da bu barədə söz açmaq
niyyəti yox idi. Lenqdon onu kifayət qədər incitmişdi.
“Onlar mənim kim olduğumu bilirlər”, - Sienna zəif
səslə dedi. O qədər zəif ki, güclə eşidilirdi.
On saniyə ərzində Sienna bir neçə dəfə astadan nəfəs
aldı. Sanki yeni xəbərləri həzm etməyə çalışırdı.
Lenqdon onun əzminin getdikcə möhkəmləndiyini hiss
edirdi.
Heç bir xəbər etmədən Sienna birdən ayağa qalxdı.
downloaded from KitabYurdu.org
221
“Biz getməliyik”, - o dedi. “Kostyum qalereyasında
olmadığımızı aşkarlamaq uzun çəkməyəcək”.
Lenqdon da ayağa durdu. “Hə... amma hara gedək?”
“Vatikana?”
“Üzr istəyirəm, anlamadım?”
“Axır ki, sənin bayaq nə dediyini başa düşdüm...
Vatikanın Boboli bağları ilə ümumi cəhəti”. O, balaca
boz qapıya işarə etdi. “Bura girişdir, elə deyilmi?”
Lenqdon başı ilə təsdiqlədi. “Əslində, bu çıxış imiş.
Biz yanlış hədəf seçibmişik. Təəssüf ki, buradan keçə
bilməyəcəyik”. Gözətçi ilə əsgər arasındakı dialoq
Lenqdonun bunun mümkün olmadığın anlaması üçün
kifayət etmişdi.
“Amma əgər biz buradan keçə bilsəydik”, - Siennanm
səsində hiylə hiss olunurdu, “...bunun nə anlama
gələcəyini başa düşürsən?” Simasından ani bir gülüş
keçdi. “Belə çıxacaq ki, bizə bir gündə iki dəfə eyni
Renesans rəssamı kömək edib”.
Bir neçə dəqiqə əvvəl eyni şeyi düşündüyü üçün
Lenqdonu gülmək tutdu. “Vasari. Vasari”.
Siennanm üzündə gülüş yarandı. Lenqdon hiss etdi ki,
Sienna onu bağışlayıb, müvəqqəti olsa belə. “Məncə, bu
göydən gələn işarədir” - o, yanciddi şəkildə əlavə etdi.
“Biz bu qapıdan keçib getməliyik”.
downloaded from KitabYurdu.org
222
“Yaxşı... gözətçinin yanından düz keçib gedəcəyik,
hə?”
Sienna barmaqlarını şaqqıldadıb addımlamağa
başladı. “Yox, mən onunla danışaram”. O, Lenqdona
nəzər saldı. Lenqdon onun gözlərinə qayıdan alovu
yenidən görə bildi. “İnan mənə, professor, mən lazım
gələndə kifayət qədər inandırıcı ola bilirəm”.
Balaca boz qapı yenidən döyülməyə başladı.
Möhkəm və arasıkəsilmədən.
Təhlükəsizlik gözətçisi Ernesto Russo acıqla
deyinməyə başladı. Qəribə, soyuq baxışlı əsgər geri
qayıtmışdı. Amma bu, çox pis vaxta düşmüşdü.
Televiziyadakı
futbol
oyununda
Fiorentina
komandasının üstünlüyü ilə əlavə dəqiqələr oynanılırdı.
Qapı isə döyülməkdə davam edirdi.
Ernesto axmaq deyildi. Bu səhər ətrafda nəyinsə baş
verdiyini anlamışdı - sirena səsləri və polis - lakin
təbiətcə o, özü istəmirdisə hadisələrdən yan qaçan biri
idi.
Pazzo e colui che bada ai fatti altrui.
Amma istənilən halda əsgər yüksək rütbəli kimi
görünürdü və ona fikir verməmək düzgün olmazdı. İndi
İtaliyada iş tapmaq çox çətindir, hətta cansıxıcı iş olsa
belə. Televizora sonuncu dəfə nəzər salıb, döyülən
downloaded from KitabYurdu.org
223
qapıya tərəf getməyə başladı.
Bütün günü bu balaca otaqda oturub televizora
baxdığına görə maaş aldığına inana bilmirdi. Ola bilsin,
ildə iki dəfə VİP tur baş tutardı. Onlar Uffizi qalereyasına
bura gələrdilər. Ernesto onları qarşılayar, dəmir
darvazanı açar və kiçik boz qapıdan onlan içəri salardı.
Beləliklə də, tur Boboli bağlarında qurtarardı.
İndisə boz qapı möhkəm döyüldüyündən o, ofisini
tərk etməli olmuşdu. Dəmir darvazanı keçib onu yenidən
kilidlədi.
“Si?” Balaca boz qapıya doğru tələsik yaxınlaşaraq
soruşdu.
Cavab gəlmədi. Qapı aramsız döyülürdü.
İnsomma! Nəhayət ki, o, qapının kilidini dartıb açdı.
Həmişəki ki mi mənasız baxışlarla qarşılaşacağını
gözləyirdi.
Lakin qapıdakı sima son dərəcə cəlbedici idi.
“Ciao”, qəşəng sarışın qadın gülümsəyərək dedi.
Qadın əlindəki qatlanmış vərəqi ona uzatdı və Emesto
da instinktiv olaraq, onu götürdü. Vərəqi açan kimi onun
boş olduğunu anladı. Sarışın qadın dərhal onun qolundan
yapışdı və baş barmağı ilə biləyinin altını basdı.
Emesto biləyinə sanki bıçaq sancıldığın hiss etdi. Az
keçmədən giziltini keylik əvəz etdi. Qadın ona doğru
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |